به گزارش تیترشهر؛ حمام سلطان امیر احمد در کاشان، یک حمام عمومی قرن شانزدهمی است که در دوران حکومت صفویه بر ایران، بخشی از ترکیه و گرجستان (در قرنهای ۱۶ تا ۱۸) ساخته شد.
این ساختار مجلل و جذاب که از مشخصههای آن میتوان به سقفهای طاقدار، موزائیکها و نقاشیهای نفیس اشاره کرد، یکی از زیباترین و محافظتشده ترین حمامهای تاریخی ایران تا به امروز است.
این حمام عمومی که نام خود را امامزاده سلطان امیر احمد گرفته است، در سال ۱۹۵۶ به عنوان آثار ملی تاریخی در سازمان میراث فرهنگی ایران به ثبت رسید. مقبره این امامزاده به حمام نزدیک است، اما اطلاعات کمی راجع به این مرد مقدس وجود دارد.
حمام به شکل یک تالار هشت ضلعی بزرگ به همراه یک استخر هشت ضلعی در مرکز آن، ساخته و توسط هشت ستون که آن را از محوطه نشستن جدا میکند، احاطه شده است. البته این بخش اصلی حمام نیست؛ سالن مخصوص لباس یا سربینه (Sarbineh)، مکانی بوده است که در آن حمام کنندگان لم میدادند و به بحثها و کارهای اجتماعی میپرداختند.
در زمانهای قدیم، حمامهای عمومی نقش مهمی در زندگی اجتماعی ایرانیان بازی میکردند و کماکان نیز همین گونه است. حمامهای عمومی تنها به قصد مکانی برای شستشو ساخته نمیشدند، بلکه مکانی برای گردهمایی، ملاقات، شایعات و حتی عبادت بودهاند.
منطقه اصلی شستشو و یا گرمخانه حمام سلطان امیر احمد، شامل چندین حمام آب گرم خصوصی است. گرمخانه توسط یک راهرو با چندین پیچ برای کم کردن حرارت و رطوبت تبادلی بین دو محیط، به سربینه وصل است.
محیط داخلی حمام، بخصوص سربینه مزین به کاشیهای فیروزهای و طلایی، گچ کاری، آجرکاری و همچنین نقاشیهای هنری است. سقف حمام از چندین گنبد ساخته شده است که روی آنها شیشههای محدبی برای فراهم کردن نور حمام در زمان بسته بودن درهای آن، قرار دارد.
پدیده حمامهای عمومی قبل از ورود اسلام به ایران وجود داشته است. پس از اینکه بیشتر جمعیت ایران به دین اسلام گرویدند، غسل (تشریفات مذهبی شستشو) از طریق شستشوی بدن به یکی از ملزومات زندگی مذهبی و به همین ترتیب حمام به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی تبدیل شدند.
زمانی هزاران حمام عمومی در سراسر کشور ایران وجود داشت. محبوبیت آنها در زمانهای اخیر کاهش یافته است، زیرا بیشتر خانههای مدرن اکنون دارای دوش و حمام هستند. چندین حمام عمومی باقی مانده در ایران، تنها کارگران و گردشگران را به سمت خود جلب میکنند.