به دنبال اجرای نهضت ایمن سازی ساختمان های ناایمن در منطقه 12 تهران این روزها بحث بر سر تخریب و یا ایمن سازی ساتمان قدیمی و البته مخروبه موسوم به کفش ملی ادامه دارد. به رغم اخطارهای شهرداری منطقه 12 مبنی بر تعیین تکلیف این ساختمان نا ایمن که هر لحظه امکان تخریب آن وجود دارد؛ اما بحث بر سر این است که آیا این ساختمان قدیمی باید تخریب شود یا ایمن سازی!
به گزارش تیتر شهر: زمانی که شهرداری منطقه 12 اقدام به تخلیه این ساختمان قدیمی در میدان قیام کردند، این شائبه به وجود آمد که شهرداری منطقه با هدف برخورد با هدف ایمن سازی ساختمان های ناایمن قصد تخریب این ساختمان را دارد. هر چند خالی بودن این ساختمان و مخروبه بودن آن راهی جز تخریب آن را در مقابل شهرداری نمی گذاشت اما در نهایت تصمیم بر این شد تا کارشناسان بانک ملی با هدف بازسازی و ایمن سازی این ساختمان را حذف کنند.
شهردار منطقه 12 در این بارهبه خبرنگار تیتر شهر گفت: ملک مذکور هم اکنون تحویل کارشناسان کفش ملی شده تا طرح پیشنهادی خود را مبنی بر مقاوم سازی و مرمت بنا تهیه و به قید فوریت به میراث فرهنگی استان تهران ارایه نمایند تا پس از بررسی تخصصی در میراث نتیجه به شهرداری منطقه ۱۲ اعلام کنند.
دکتر پیمان محسنی با تاکید براینکه حفظ بناهای تاریخی همیشه در اولویت شهرداری منطقه 12 بوده است، افزود: شهرداری در حفظ آثار و ابنیه تاریخی همواره پیش قدم بوده است .
به گفته وی؛ عدم ایمنی در ملک میدان قیام دارای مخاطره جدی برای شهروندان است و در این رابطه اقدام سریع توسط مالک یا مالکین جهت رفع خطر با توجه به گزارشات کارشناسي سازمان مدیریت بحران و دیگر نهادهای مرتبط لازم است .
آنطور که شهردار منطقه 12 توضیح می دهد؛ در رابطه با ملک کفش ملی ، مالکین با هماهنگی میراث فرهنگی امکان تهیه طرح های قابل اجرا جهت مقاوم سازی و مرمت را داشته و شهرداری منطقه ۱۲ ؛ طبق ضوابط و مقررات به محض تاییدیه طرح توسط میراث فرهنگی نسبت به صدور مجوز لازم اقدام خواهدکرد.
نخستین اقدام شهرداری منطقه 12 در مورد ایمن سازی ساختمان کفش ملی واقع در میدان قیان تخلیه آن بود که در هفته های گذشته با نظارت ماموران این منطقه این کار انجام شد. این اقدام پس از چندین اخطار و برابر مصوبات کمیته رفع خطر انجام شد. پس از ابلاغ حکم معاون دادستان و پیرو مصوبه کمیته رفع خطر در کارگروه ایمن سازی ، ملک ناایمنی در ضلع شمال غربی میدان قیام که قابلیت هیچ گونه مرمتی نیز نداشته ، با حضور عوامل شهرداری منطقه 12 و نیروی انتظامی تخلیه و به منظور طی مراحل رفع خطر آماده تخریب شد.
در این رابطه عضو هیات رئیسه شورای شهر تهران نیز عنوان کرده بود، متاسفانه این ساختمان در معرض ریزش قرار دارد و این در حالی است که مدیریت شهری به دلیل عدم اختیارات کافی نمی‌تواند کاری کند.
به گفته زهرا نژاد بهرام؛ این ساختمان در پی اقدامات انجام شده در خصوص ایجاد تونل برای خط 7 مترو تهران شکاف‌های سنگینی را به این ساختمان وارد کرد. در پی خسارات جدی به این بنا, شهردار منطقه 12 از آقای تورک معاون دادستان تهران درخواست کرده است که دستورات لازم را برای رفع خطر این بنا با حکم قضایی صادر کنند و علی‌رغم موافقت دادستانی بازهم اقدامات لازم برای مقاوم سازی این بنا انجام نمی‌شود.
به گفته وی، به دنبال درخواست شهردار منطقه 12 از دادستانی،نامه‌ای نیز به میراث فرهنگی استان تهران ارسال می‌شود و به رغم ارسال این نامه، مسئولان میراث در زمان مقرر(یک ماه) پاسخی نمی‌دهند و بعد از گذشت یک ماه از مهلت قانونی، سازمان میراث به شهرداری اعلام می‌کند که به هیچ عنوان نباید به این بنای ارزشمند تاریخی دست زده شود و درضمن مالکان یک ماه وقت گرفته بودند که راهکار بدهند و الان یک ماه تقریبا تمام شده اما اتفاقی نیفتاده است.
امکان تخریب ساختمان کفش ملی از سوی شهرداری منطقه 12 آن هم به دلیل نداشتن ایمنی و دادن اخطارهای لازم با واکنش هایی ازسوی حامیان بناهای تاریخی همراه بود.
شهردار منطقه 12 چندی پیش به خبرنگاران اعلام کرده بود، ساختمان مشهور به کفش ملی، یکی از ساختمان‌های خطرساز منطقه 12 در ضلع شمال شرقی میدان قیام است که در فهرست میراث ملی نیز ثبت نشده است. از نظر شهرداری منطقه 12 امکان مقاوم‌سازی این بنا وجود ندارد و از سوی دیگر هزینه مقاوم‌سازی ساختمان معادل هزینه بازسازی است که می‌توان پس از بازسازی، نمای ساختمان را (که دارای ارزش است) با استفاده از مصالح قبلی به شکل اولیه احداث کرد. این اقدام در حالی است که پیش از این تخریب ساختمان با واکنش فعالان حوزه میراث فرهنگی و حتی معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران مواجه شده بود.
اما کارشناسان میراث فرهنگی بر این باور بودند که در کشورمان ساختمان‌های مرمت شده و مقاوم سازی شده‌ای داریم که عمر چند صد ساله دارند و از طرفی، سازه برخی از این ساختمان‌ها خشت و گِلی‌ست. حال چگونه ممکن است که یک ساختمان آجری، با قدمت حدوداً هشتاد سال، قابل مرمت نباشد؟ این، ادعایی نامعقول است. نکته دوم حول این ادعاست که گفته شده چون هزینه مقاوم‌سازی ساختمان معادل هزینه بازسازی آن است، باید ساختمان را خراب کرد. این نیز حرف سنجیده‌ای نیست. حتی بعضی مواقع، مرمت یک ساختمان از ساخت مجدد آن هزینه بیشتری برمی‌دارد اما بازسازی بنا به مصالح فنی و اجتماعی و فرهنگی انجام می‌شود.
حامیان بناهای تاریخی اعتقاد دارند؛ برخی ساختمان‌ها هم واجد کیفیت و ارزش‌های کالبدی و هم یادآور خاطرات و ارزش‌های فرهنگی هستند که روی آن نمی‌شود قیمت‌گذاشت. بنابراین ارزش‌گذاری ساختمان بر مبنای کالبد آن لزوماً نمی‌تواند مبنای تعیین سرنوشت بنا باشد. شما هر قیمتی روی این ساختمان‌ها بگذارید فقط قیمت مته‌ریال و عملیات اجرایی آن است ولی خاطرات تاریخی آن بنا مسئله‌‌ی دیگری است.
