به گزارش تیتر شهر:
روزگاری گواهینامه دادن به زنان یک تابو بود. حتی قبل از آن حق رای برای جنس مونث
را جایز نمی دانستند و عده ای که 30 سال قبل می زیستند هرگز نمی توانستند یک زن را
پشت فرمان اتوبوس شرکت واحد تصور کنند.
اما روزگار چرخید و چرخید
تا زنان به صورت کامل وارد اجتماع شدند، آنها در ایران تنها سربازی، ریاست جمهوری
و قضاوت را تجربه نکرده اند و حداقل تا چند سال دیگر هم نخواهند کرد.
اما زمانی که تعدادی از
زنان را پشت فرمان اتوبوس های شکرت واحد می بینیم، باورش برایمان سخت است که به
آنها اجازه داده نشود تا هدایت قطار مترو را بر عهده بگیرند.
این روزها که خلبان زن کم
پیدا نمی شود، مدیرعامل شرکت بهرهبرداری متروی تهران در مورد عدم استفاده از زنان
به عنوان راهبر قطار مترو گفته که «در برخی از کشورها خانمها به عنوان راهبر استفاده
میشود، اما تأکید ما این است که با توجه به کرامت زنان، از راهبر خانم استفاده نکنیم».
در این موضوع مشخص نیست
که دقیقا مقصود احمدی بافنده از کرامت چیست و چگونه کرامت زنان در مترو از بین می
رود.
آنها که سوار مترو شده
اند به خوبی می دانند که هیچ ارتباطی میان مسافر و راهبر نیز تا خدایی نکرده از
جانب او به راهبر بی احترامی شود و کرامتش لطمه ببیند. در حالی که در اتوبوس ها
زنان به راحتری رانندگی می کنند و مزاحمتی از سوی مردان برای آنها ایجاد نمی شود،
حتی بعضا مسافران متوجه این موضوع که یک زن پشت فرمان نشسته نیز نمی شوند.
در این صورت است که باید
پرسید پس چگونه کرامت زنان راهبر قطار لطمه می بیند؟ مگر نوع آموزش راهبران و
برخورد مدیران و مسئولان با راهبران مشکل دارد که کرامت زنان را تهدید می کند؟
از آنجائیه که راهبر مترو
هیچ ارتباطی با افراد بغیر از مسئول اتاق کنترل و مسئولان مترو ندارد، پس از جانب
مسافران خطری او را تهدید نمی کند و این جاست که باید دنبال دلیل در جای دیگری
باشیم. جایی که شاید احمدی بافنده بتواند در مورد آن توضیح دهد.