اینجاست که تیونری همچون رنتک وارد میدان میشود و قدرت بیشتر و ظاهر اسپورت تری را به ارمغان میآورد.
پیشرانهی 12 سیلندر 6.6 لیتری توئین توربوی رولزرویس در مدل دون قدرت 571 اسب بخاری و گشتاور 820 نیوتون متری داشته درحالیکه همین نیروگاه در ریث خروجی 632 اسبی و گشتاور 820 نیوتون متری را تولید میکند. رنتک از طریق برنامهریزی دوبارهی ECU حدود 96 اسب بخار قدرت و 122 نیوتون متر گشتاور بیشتری به دست آورده است.
جدای از بهبود پاسخ گاز در هر دو خودرو، رنتک دون و ریث را به ماژول کاهشدهندهی ارتفاعی مجهز کرده که به خوبی با تنظیمات سواری استاندارد رولزرویس کار میکند. این ویژگی که باعث عملکرد فوقالعادهی خودرو میشود به راننده اجازه میدهد تا ارتفاع خودرو را در حد میلیمتر تنظیم کند.
بهترین خبر دربارهی این دو خودروی تیون شده اینکه بهبودهای یاد شده تأثیری روی فوقالعاده بودن دون و ریث نداشتهاند. به این ترتیب سواری فرض جادویی رولزرویس اصلاً دستخوش تغییر نشده و البته ذرهای از آرامش کابین هم کاسته نشده است.