روزنامه «شرق» نوشت: چین می‌خواهد برای مقابله با ایالات متحده، یارگیری خود را تنها در شرق محدود نکند و در جبهه غرب نیز تا حد امکان همراهانی برای خود دست‌وپا کند و باعث شکاف در جبهه غرب علیه پکن شود. در همین راستا، شی جین پینگ، رئیس‌جمهوری چین، در دیدار با امانوئل مکرون، همتای فرانسوی‌اش، به‌دنبال جلب نظر پاریس و روگردانی فرانسه از ایالات متحده آمریکا بود.
استقبال ویژه رئیس‌جمهوری چین از مکرون نشانه‌ای از تقلای پکن برای جلب متحدان کلیدی خود در اتحادیه اروپا برای مقابله با ایالات متحده است. رهبران دو کشور در جنوب چین با هم دیدار کردند؛ در محل اقامت سابق پدر رئیس‌جمهوری چین، در شهر گوانگژو، جایی که مکرون با شی چای چینی نوشیدند. این شهر مرکز نیروگاه اقتصادی و تولیدی استان گوانگدونگ است. برنامه چنین دیداری از طرف شی جین پینگ با دیگر رهبران کشورها تقریبا نادر بوده و به گمان بسیاری بر اهمیتی صحه می‌گذارد که پکن برای رابطه با یکی از اعضای کلیدی اتحادیه اروپا قائل است. او برای مقابله با سیاست «مهار و سرکوب همه‌جانبه» ایالات متحده آشکارا به‌دنبال یارگیری از اروپاست.
به گزارش رویترز، ژائو سوئیشنگ، استاد مطالعات چین و سیاست خارجی در دانشگاه دنور، در پس‌زمینه کل سیاست خارجی پکن باید روابط آمریکا و چین را جست‌وجو کرد. او می‌گوید: «همکاری چین با هر کشوری، به‌ویژه قدرت‌های متوسط یا بزرگ، مانند فرانسه، کاری است که آنها برای مقابله با ایالات متحده انجام می‌دهند». به عبارت دیگر، می‌توان با وآ بارکین، تحلیلگر گروه رودیوم، هم‌نظر بود در اینکه هدف اصلی چین جلوگیری از همسویی بیشتر اروپا با ایالات متحده است. از این نظر، مکرون را شاید بتوان مهم‌ترین شریک پکن در اروپا تلقی کرد، چراکه اغلب دیپلمات‌ها مکرون را به‌عنوان محرک مهم سیاست‌های کلیدی در اتحادیه اروپا می‌شناسند.
مکرون به همراه اورسلا فون‌درلاین، رئیس کمیسیون اروپا، به چین سفر کرده بود و اگرچه هر دو پکن را درباره اوکراین تحت فشار قرار داده‌اند اما عملا نتوانستند تغییر موضعی دست‌کم آشکار در شی جین پینگ ایجاد کنند. برخی تحلیلگران پیش‌بینی کرده بودند که این دو رهبر اروپایی در دیدار از چین در قامت «پلیس خوب، پلیس بد» ظاهر می‌شوند. مکرون روابط تجاری چین و اتحادیه اروپا را دنبال می‌کند و فون‌درلاین در این روابط بر مسائل حساس و خطوط قرمز متمرکز می‌شود.
فون‌درلاین که در یک سخنرانی انتقادی قبل از سفر خود به پکن، چین را «سرکوبگر» توصیف کرده بود، تنها در کمال سادگی در فرودگاه مورد استقبال قرار گرفت و به برخی رویدادهای دولتی با حضور شی و مکرون، دعوت نشد و گاهی چهره‌ای تنها از او به نمایش درآمد. برخلاف رئیس کمیسیون اروپا، مکرون روی فرش قرمز قدم گذاشت و رئیس‌جمهوری چین در استقبال و پذیرایی از او دست‌ودل بازی کم‌سابقه‌ای به خرج داد.
گلوبال‌تایمز، روزنامه دولتی چین، در سرمقاله‌ای نوشت: «برای همه روشن است که دست‌نشانده واشنگتن بودن به بن‌بست می‌رسد». گلوبال‌تایمز تصریح می‌کند که «تبدیل‌شدن روابط چین و فرانسه به پلی برای همکاری چین و اروپا برای هر دو طرف و همین‌طور دنیا سودمند است». ژان پیر رافارن، نخست‌وزیر سابق فرانسه که دیدارهای زیادی از چین داشته است، در حاشیه مراسم امضای قراردادی در تالار بزرگ مردم گفت که «جذبه شی تا اندازه‌ای دارد اثر می‌کند». در آن‌سوی آتلانتیک و در واشنگتن، به تعامل دیپلماتیک میان چین و فرانسه تا اندازه‌ای با شک و تردید نگریسته می‌شود. به گمان تحلیلگران سیاست‌های ایالات متحده، فراتر از موضوع اوکراین، با وجود اصطکاک در روابط چین با ایالات متحده، پکن به مرزبندی‌های تازه می‌اندیشد تا این کشور را به لحاظ اقتصادی به اروپا نزدیک‌تر کند. تحلیلگران آمریکایی چنین تغییری را در این مرحله دو از انتظار می‌بینند. به گفته یک مقام آمریکایی که نخواست نامش فاش شود، ایالات متحده رویکرد «انتظار و نظاره» را در پیش گرفته است.
