این طرح بخشی از تدابیری است که در اجلاس گروه هفت با هدف بررسی و رسیدگی به مسئله بحران تغییرات آب و هوایی و حفاظت از محیط زیست انجام گرفت.
هدف از این طرح فراهم کردن زمینه دسترسی کشورهای در حال توسعه به منابع مالی و بودجه بیشتر، بهتر و سریعتر و در عین حال تسریع حرکت جامعه جهانی به سوی انرژی های تجدیدپذیر و تکنولوژی پایدار خواهد بود. دولت انگلیس در راستای تحکیم این مسئله با دیگر کشورها پیش از اجلاس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل در ماه نوامبر گام بردارد.
همچنین در این اجلاس انگلیس از بودجه ۵۰۰ میلیون دلاری برای حمایت از اکوسیستم آبی یکسری کشورها سخن به میان آورد که هدفش حمایت از کشورهایی همچون غنا، اندونزی و کشورهای حوزه پاسیفیک در مسیر مقابله شان با ماهی‌گیری های ناپایدار، حفاظت و احیای اکوسیستم ساحلی و کاهش آلودگی های دریایی است.
بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس می‌گوید: حفاظت از کره زمین مهمترین مسئله ای است که ما به عنوان رهبران گروه هفت می توانیم برای مردمان انجام دهیم. ارتباط مستقیمی میان کاهش انتشار گازهای گل خانه ای، احیای محیط زیست، اشتغال زایی و تضمین رشد اقتصادی درازمدت وجود دارد.
جانسون اضافه کرد: ما به عنوان کشورهای دمکراتیک مسئولیت داریم به کشورهای در حال توسعه برای بهره بردن از مزیت ها و منفعت " رشد پاک" از طریق یک سیستم عادلانه و شفاف کمک کننیم. گروه ۷ این فرصت بی نظیر را برای هدایت یک "انقلاب صنعتی سبز" در جهان با پتانسیل تغییر مسیر زندگی مردم در اختیار دارد.
بر اساس این گزارش، رهبران گروه هفت همچنین متعهد شدند تا تقریبا انتشار گازهای گل خانه ای خود را تا سال ۲۰۳۰ به نصف کاهش دهند. انگلیس پیشتر فراتر از این عمل کرده و وعده داده تا حداقل ۶۸ درصد از انتشار گازهای گل خانه ای خود را تا سال ۲۰۳۰ کاهش دهد که به سطح دهه ۹۰ می رسد.
در این میان "سر دیوید آتنبرو" مستندساز، فعال برجسته محیط زیست و تاریخ دان مشهور انگلیسی در نشستی از رهبران جهان خواست تا در راستای تضمین آینده کره زمین اقداماتی انجام دهند. وی عنوان کرد: طبیعت امروز جهان به طور گسترده ای از بین رفته است. این یک مساله انکارناپذیر است و کره زمین به سرعت رو به گرم شدن است. بنابراین تصمیمات اقتصادهای پیشرفته جهان مهمترین مسئله در تاریخ امروز بشر محسوب می شود.
رهبران گروه هفت همچنین متعهد شدند تا کمک هایشان به بودجه های مربوط به تغییرات آب و هوایی در جهان را افزایش دهند تا کشورهای در حال توسعه بتوانند از پس تاثیرات ناشی از چالش تغییرات آب و هوایی برآیند.
این درحالیست که اثرات استفاده از انرژی‌های فسیلی، جنگل‌زدایی، جنگل‌سوزی، آلودگی اقیانوس‌ها و ستیز انسان با طبیعت نمایان‌تر از همیشه شده است. آب شدن یخ‌های قطبی، بالا آمدن سطح دریاها، تابستان‌های بسیار گرم و طولانی که منجر به آتش‌سوزی جنگل‌ها از استرالیا تا آمریکای جنوبی می‌شود، خشکسالی‌ها و سیلاب‌های شدید و شتاب روزافزون از بین رفتن گونه‌های مختلف جانوری تنها بخش کوچکی از تبعات گرمایش زمین است.
بانک جهانی هشدار داده در صورتی که تا سال ۲۰۵۰ چاره‌ای برای تغییرات اقلیمی حاصل از گرمایش زمین نشود، ۱۵۰ میلیون انسان مجبور به ترک سرزمین خود خواهند شد.
پنج سال پیش جامعه جهانی بعد از توقف طولانی، نهایتا به توافقی دست یافت که بر اساس آن کشورها به کاهش گازهای گلخانه‌ای متعهد شدند که مهمترین عامل گرمایش زمین است؛ با این چشم‌انداز که جلوی گرم‌تر شدن بیش از ۲ درجه‌ای زمین نسبت به دوران پیشاصنعتی را تا پایان قرن حاضر بگیرند.
با این حال گزارش‌ها نشان می‌دهد که سال گذشته یکی از سه سال گرم در تاریخ «عصر پساصنعتی» بوده و همین امر نگرانی دربارهٔ اوضاع آب‌وهوایی کرهٔ زمین و تأثیر آن بر زندگی جهانیان را بیشتر کرده است. در این سال اختلالات شدید آب‌وهوایی که بر اثر فعالیت انسانی ایجاد شده، بر زندگی بسیاری از ساکنان زمین تأثیر مخرب گذاشته، زندگی‌های بسیاری را ویران کرده، میلیون‌ها نفر را بی‌خانمان ساخت.
جهان به تعبیر دبیرکل سازمان ملل متحد در «لبه پرتگاه» ایستاده است. «آنتونیو گوترش» معتقد است که «امسال برای آیندهٔ بشریت سالی حیاتی است و زمانی نمانده که تلف کنیم. اختلال آب و هوایی فرا رسیده است».
