به گزارش تیترشهر : داوری سال ۹۸ را می‌توان سال درجا زدن داوری نام برد چرا که هیچ اتفاق مثبتی در این رشته نیفتاد و نه تنها پیشرفتی در داوری فوتبال ایران وجود نداشت، پسرفت‌هایی نیز دیده شد.
اواخر سال ۹۷ بود که با استعفای فریدون اصفهانیان، علیرضا سهرابی به عنوان سرپرست موقت کمیته داوران منصوب شد و حدود چهار ماه، مسئولیت این کمیته را برعهده داشت. داور بین‌المللی سابق فوتسال در این چند ماه سعی کرد از روابط خود برای افزایش سهمیه ایران در رقابت‌های بین‌المللی استفاده کند و اشتباهات اصفهانیان را تا حدودی جبران کند؛ کارهایی که نه فرصت کافی برای آن بود و نه همکاری ویژه‌ای با آن شد تا سهرابی در تاریخ ۱۲ تیر ۹۸ با فدراسیون فوتبال خداحافظی کند. البته این پایان کار او نبود و او مجددا در اواخر سال ۹۸ به عنوان رییس دپارتمان داوری به این کمیته برگشت. البته این بازگشت چندان هم پرشور نبود و شیوع ویروس کرونا، او و جامعه داوری خانه‌نشین کرد.
"آقای سکوت" ۱۳ تیر ۹۸ به عنوان رییس کمیته داوران منصوب شد تا تحولی در داوری ایجاد کند که در اواخر لیگ هجدهم هجمه‌های زیادی به آن وارد شد. ممبینی حضورش را با قول و وعده درباره حضور VAR تا بعد از هفته ششم لیگ نوزدهم آغاز کرد و حتی با آوردن مدرس بین‌المللی فیفا، آموزش استفاده از کمک‌داور ویدیویی را در تابستان آغاز کرد. بر خلاف دوره ریاست اصفهانیان در کمیته داوران، آرامش یا بی‌خیالی خاصی در دوره ممبینی در این کمیته همراه بود و پس از برگزاری کلاس‌های VAR، دیگر حرکت مثبتی از او دیده نشد. رد شدن چند داور با سابقه لیگ برتری در تست‌های اولیه، پای داوران جوان و کم‌تجربه را به لیگ نوزدهم باز کرد اما ممبینی برعکس روسای قبلی به هیچ وجه پاسخگو نبود.
مرد رسانه‌گریز فدراسیون فوتبال و کمیته داوران، نه جلساتی برای بازبینی عملکرد داوران در بازی‌های برگزار شده لیگ برتر می‌گذاشت و نه پاسخگوی اشتباهات فاحش بعضی از داوران در بازی‌های مهم بود. کمیته داوران نه اعضایی داشت و نه فعالیتی و ممبینی تک و تنها به دنبال پیگیری منافع خود بود. منافعی که مربوط به اواخر سال ۹۸ و انتخابات فدراسیون فوتبال می‌شد و رییس کمیته داوران با افزایش سهمیه استان‌هایی که به او رای می‌دادند، به دنبال رسیدن به راس فوتبال ایران بود. در این ناعدالتی‌های آقای رییس، یک داور زنجانی دست به خودکشی زد و کنار گذاشته شدنش از لیگ برتر و لیگ یک توسط ممبینی را عامل این اقدامش عنوان کرد. سرانجام ممبینی مجبور شد به دلیل کاندیدا شدن در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال، از سمتش در کمیته داوران کنار برود و کار را به اسماعیل صفیری بسپارد.
داوری ایران در سال ۹۸ نه تنها درجا زد بلکه پسرفت‌هایی هم داشت و بسیاری از سرمایه‌های اصلی خود را از دست داد. علیرضا فغانی، بهترین داور آسیا و یکی از بهترین داوران جهان به دلیل حواشی زیاد و زندگی شخصی، تصمیم به قضاوت در لیگ استرالیا گرفت و از ایران رفت.
رضا سخندان، کمک داور بین‌المللی به دلیل خط خوردن ناجوانمردانه اسمش از لیست داوران بین‌المللی از این رشته خداحافظی کرد و به نوعی داوری ایران یتیم شد.
سال ۹۸ را می‌توان سال اشتباهات فاحش داوری نامید. اشتباهاتی که به مرور زمان نه تنها بهتر نشدند، بدتر هم شدند. آنالیز نکردن عملکرد هفته‌ای داوران، استفاده از داوران بی‌تجربه بدون برگزاری کلاس‌های آموزشی و ندلشتن تکنولوژی‌های روز دنیا از عواملی بوده که باعث افت داوری ایران شده است. البته از دست دادن سرمایه‌ها بدون استفاده از تجربه آنها بلایی بود که ریاست آقای ممبینی بر سر این داوری آورد. داوری فوتبال ایران در زمان ممبینی، همانند بچه یتیمی بود که بی سر و پناه در گوشه‌ای لگد می‌خورد و مورد بی‌توجهی اعضای آن بود.
هنوز هم این فوتبال آماده استفاده تکنولوژی‌های روز دنیا نیست و امکانات اولیه ورزشگاه‌های ایران و دانش داوران به حدی نیست که حداقل تا پایان سال ۹۹ شاهد VAR در فوتبال ایران بود. باید دید انتخابات فدراسیون چه کسی را پشت میز ریاست کمیته داوران می‌گذارد اما به احتمال زیاد رییس دپارتمان داوری بخت نخست این مسند است.
