به گزارش تیترشهر؛ در این مطلب به زندگی نخستین توسعه دهنده کنسول بازی خانگی یعنی «رالف اچ بائر» پرداخته ایم که در توسعه این صنعت نقشی حیاتی ایفا کرد. این مهاجر آلمانی با اختراع اولین کنسول بازی ، تلویزیون های معمولی را به سرزمین فانتزی تبدیل کرد و سنگ بنای صنعتی پر رونق را بنیان نهاد. «کیث فینشتاین»، تاریخ‌نگار بازی های ویدیویی و مالک موزه گیم VideoTopia اختراع بائر را «سرآغاز یک تحول فکری» خوانده است.
مهاجرت به آمریکا
رالف هنری بائر با نام اصلی «رودلف هاینریش بائر» ۸ مارس ۱۹۲۲ از پدر و مادری یهودی در «پیرمازنز» آلمان متولد شد اما زمانی که ۱۶ سال داشت مجبور شد برای فرار از سیاست ضد یهودی هیتلر به «برانکس» نیویورک مهاجرت کنند. رالف از همان آغاز ورود به شهر در کارخانه چرم سازی به عنوان کارگر استخدام شد اما هنوز زمان زیادی نگذشته بود که با اختراع یک دستگاه سرعت تولید را چندین برابر افزایش داد.
اولین کنسول بازی دنیا
اوضاع به همین منوال می گذشت تا اینکه آگهی تبلیغاتی در مترو توجه او را به خود جلب کرد: «با تعمیر رادیو و تلویزیون به درآمد بالا دست پیدا کنید». او که به ابزارهای الکترونیکی علاقه خاصی داشت یک چهارم از حقوق ماهیانه ۴۸ دلاری خود را به آموزش مکاتبه ای تعمیر تلویزیون و رادیو اختصاص داد و چند ماه بعد به تعمیر این دستگاه ها مسلط شد.
شرکت در جنگ
رالف که از جنایت های هیتلر کینه ای عمیق به دل گرفته بود، در سال ۱۹۴۳ به عنوان افسر اطلاعاتی به ارتش آمریکا ملحق شد. وی مدت کوتاهی پس از سپری کردن آموزش های نظامی به جبهه اروپا اعزام شد که در جنگ جهانی دوم به جهنمی سوزان بدل شده بود.
رالف اوقات فراغتش را به مطالعه جبر و درست کردن رادیو از مین یاب های آلمانی اختصاص می داد تا دوستانش با آن موزیک گوش کنند. تخصص اصلی او استفاده از سلاح های کوچک بود اما با استفاده از یونیفرم آلمانی و جا زدن خود به عنوان افسر نازی تعداد زیادی از نیروهای هیتلر را خلع سلاح کرد و در مجموع ۱۸ تن سلاح آلمانی را برای ارتش جمع آوری کرد که در موزه نظامی به نمایش گذاشته شده اند.
توسعه اولین کنسول بازی
پس از پایان جنگ و شکست نازی ها رالف هم از ارتش جدا شد و دوباره سراغ علاقه اصلی‌اش یعنی فناوری تلویزیون رفت. او یکی از نخستین کسانی است که مدرک مهندسی تلویزیون را از موسسه فناوری تلویزیون شیکاگو دریافت کرد. پس از پایان تحصیلات به کمپانی تولید ماشین های جراحی پیوست اما در سال ۱۹۵۱ به عنوان مهندس رشد در «لوارل الکترونیکس» استخدام شد.
پروژه محول شده به بائر توسعه تلویزیونی پیشرفته بود اما ناگهان فکر اضافه کردن قابلیت بازی به سیستم به ذهنش خطور کرد اما جواب دلسرد کننده ای از رییسش دریافت کرد:
فراموشش کن رالف. همین الان هم از برنامه عقب افتادی پس فقط همون تلویزیون لعنتی رو بساز.
رالف می دانست که در این شرکت نوآوری هایش راه به جایی نمی برد به همین خاطر عطای آن را به لقایش بخشید و راهی کمپانی «سندرز» شد. زمینه فعالیت این شرکت توسعه ابزارهای الکترونیک نظامی بود اما ذهن کنجکاو بائر هنوز ایده پیاده سازی سیستم های بازی در تلویزیون را فراموش نکرده بود. او با استعداد و مهارتی که از خود نشان داده بود به عنوان مدیر بخشی با ۵۰۰ پرسنل انتخاب شده بود اما ناگهان ایده قبلی به سرش زد و به سرعت آن را با مداد روی کاغذ آورد.
نتیجه پیاده سازی ایده چهار صفحه طرح و نقشه از یک جعبه بازی بود که به همه اجازه می داد روی تلویزیون های معمولی بازی های تخته ای، ورزشی و غیره انجام دهند. او در شرکت جدید هم روی این ایده پافشاری می کرد اما اغلب این جواب را دریافت می کرد: «هنوز هم با این ایده ها کلنجار می روی؟»
با این حال شکارچی نازی ها به آسانی از میدان به در نمی شد. رالف پس از توضیح این ایده برای یکی از مدیران او را به سرمایه گذاری روی توسعه دستگاه قانع کرد. در نهایت ۲ هزار دلار برای تحقیق، ۵۰۰ دلار برای تهیه ابزارهای لازم و دو مهندس کمکی در اختیار او قرار داده شد. این تیم توسعه اولین کنسول بازی را در اتاقک زیرشیروانی و به صورت محرمانه پیش می بردند. پس از تولید هفت نمونه اولیه سرانجام طرح نهایی بدست آمد و براون باکس نامگذاری شد.
طراحی براون باکس
این کنسول از جعبه های مشکی، سفید و قهوه ای تشکیل شده بود که از طریق سیم به دو کنترلر مستطیلی متصل می شدند. بخش اصلی کنسول از طریق جعبه سوییچ به تلویزیون متصل می شد و کاربر می توانست بین تماشای فیلم یا بازی یکی را انتخاب کند.
همراه این کنسول شش باتری متوسط R14 عرضه می شد اما امکان اتصال آن به آداپتورAC هم وجود داشت که باید جداگانه خریداری می شد. اولین کنسول بازی قابلیت پخش صدا نداشت و تنها قادر به نمایش سه نقطه و یک خط عمودی سفید در زمینه مشکی بود. یکی از نقطه ها توسط سیستم و دوتای دیگر توسط کاربر کنترل می شد. کاربر می توانست با استفاده کلیدهای روی کنسول مکان خط عمودی و سرعت حرکت نقطه خودکار را تنظیم کند. برای اجرای بازی های مختلف باید مکان خط تنظیم می شد، مثلا برای اجرای بازی تنیس خط به وسط می آمد اما حین بازی هندبال به لبه نمایشگر برده می شد.
در ساخت این کنسول از قطعات محاسباتی دیجیتال استفاده شده بود. مهندسان به منظور کاهش هزینه نهایی مدار اصلی را بر اساس منطق دیودی - ترانزیستوری (دی تی ال) و با استفاده از دیودو ترانزیستور پیاده سازی کردند. گیمرها به جای کارتریج های رام که بعدا فراگیر شد، از کارت های بازی شبیه مدار چاپی استفاده می کردند. این کارت ها در قالب مجموعه ای از سوئیچرها عملکرد مدار داخلی و واکنش آن به کنترلرها را تغییر می دادند.
عرضه اولین کنسول بازی جهان به بازار
بائر برای فروش براون باکس ابتدا سراغ تلویزیون های پولی رفت اما آنها دست رد به سینه او زدند. کمپانی های تولید تلویزیون هم اشتیاقی به خرید براون باکس نداشتند و در نهایت یکی از زیر مجموعه های فیلیپس به نام «مگناوکس» در را به روی فرشته اقبال باز کرد. مگناوکس در ۱۹۷۲ براون باکس را به عنوان کنسول ادیسه روانه بازار کرد و در همان سال اول موفق به فروش ۱۳۰ هزار دستگاه از آن شد.
تا سال ۱۹۷۵ فروش ادیسه از مرز ۳۳۰ هزار دستگاه عبور کرد اما بائر معتقد بود که میزان فروش باید به مراتب بیشتر از این میزان باشد. او مگناوکس را به خاطر محدود کردن عرضه این فناوری به فروشگاه های تحت نظر خودش و القای این تفکر که تکنولوژی جدید تنها با دستگاه های آنها سازگار است، سرزنش می کرد. یکی دیگر از انتقادهای بائر این بود که مگناوکس نرخ دستگاه ها را به جای ۱۹.۹۵ دلار پیشنهادی ۱۰۰ دلار قیمت گذاری کرده است.
بائر پس از بازنشستگی از سندرز در ۱۹۸۷ کسب و کار مشاوره خودش را راه اندازی کرد. او کلکسیون ارزشمندش از سخت افزارهای اولیه گیم را به چند موزه از جمله بزرگترین موزه علمی-فرهنگی-تحقیقاتی جهان با عنوان «انستیتوی اسمیتسونین» اهدا کرد.
بائر در کنار جورج بوش
بائر به خاطر اختراع اولین کنسول بازی و فعالیت های پس از آن جوایز متعددی را از آن خود کرد و از این میان می توان به مدال ملی فناوری اشاره کرد که به پاس نقش چشمگیر او در توسعه و تجاری سازی بازی های ویدیویی تعاملی در فوریه ۲۰۰۶ و توسط جورج بوش، رییس جمهور وقت به وی اهدا شد. در آپریل ۲۰۱۰ نیز وزارت بازرگانی ایالات متحده با برپایی مراسمی رسمی نام وی را به تالار ملی مخترعان اضافه کرد. رالف اچ بائر در دسامبر ۲۰۱۴ و در سن ۹۲ سالگی درگذشت.
