تامین هزینه های اداره شهر تهران یکی از مهمترین معادلات چند مجهولی ای است که در مقابل مدیریت شهری در دوره جدید قرار دارد. معادله ای که اگر چه لاینحل باقی ماندن آن دلایل مختلفی مانند عدم اجرای تعهدا قانونی دولت در مقابل شهرداری، بدهی کلان شهرداری به بانک ها و پیمانکاران و عدم ارائه راهکاری درست و اصولی برای کسب درآمد پایدار دارد، اما آنچه که در سناریوی رئیس شورای عالی استان ها برای حل این معضل وجود دارد، این است که در مقابل تمام این مشکلات تنها مردم هستند که باید هزینه های اداره کلانشهری همچون تهران را بپردازند. به گزارش تیتر شهر: مدیران شهری در دوره جدید بر این باور هستند که شهری سوخته را تحویل گرفته اند. شهری که حتی در تامین هزینه های اداره خود دچار مشکل است. آنها اعتقاد داشتند که برای خروج تهران از آسمان فرشوی و شهر فروشی باید راهکارهای دیگری را به عنوان راهکارهای جایگزین برای تامین منابع پایدار و تامین هزینه های اداره آن پیدا کرد.
هر چند در طول دو سال اخیر اقداماتی در جهت عدم فروش هلوگرام و کاهش هزینه های اداره پایتخت به کار بستند اما به دلیل بدهی بالایی که از دورههایقبل مدیریت شهری باقی مانده بود مجبور شدند تا کمی در اجرای راهکارهای ضد فساد خود در شهرداری تهران دست به عصا راه بروند.
آنچه که از برآیند تصمیم گیری شورای شهر به عنوان یک پارلمان محلی به دست می آید، این است که افزایش هزینه زندگی در تهران در مقایسه با سایر کلانشهرهای مطرح دنیا تنها راه حلی است که می تواند تامین هزینه های اداره شهر را تا حدودی تضمین کند.
افزایش عوارض در سطوح مختلف ارائه خدمات به شهروندان پیامدی بود که از تصمیم گیری های شورای شهر و طرح ها و برنامه های مدیریت شهری می توان به دست آورد.
استنباط مدیران شهری این است فردی که توان تامین هزینه های زندگی در پایتخت را ندارد، می تواند به زادگاه خود باز گردد و تنها افرادی می توانند در این کلانشهر زندگی کنند که توان پرداخت هر گونه عوارضی را که در شورای شهر به پیشنهاد شهرداری تهران تصویب می شود را بپردازد.
اما در کنار این رویکرد مدیریت جدید شهر تهران رویکرد اقتصاد کلان کشور نیز باعث شده تا زندگی در شهرهای بزرگ برای شهروندان سخت شود.
افزایش تورم اقتصادی به دلیل راهکارهای نادرستی که دولت در تامین هزینه ها و جبران کسری بودجه خود به عنوان یک نسخه شفا بخش در نظر گرفته است نیز یکی ازدلایلی است که در سال های اخیر میزان رضایت شهروندان را درشهرهای بزرگ به ویژه تهران نسبت به کیفیت زندگی کمتر کرده است.
عدم وجود حس امنیت و آرامش، افزایش آسیب های اجتماعی و عدم مشارکت شهروندان در اداره شهر را می توان از جمله پیامدهای این راهکاری های خلع الساعه و دم دستی متولیان دانست.
از همان ابتدای فعالیت دوره جدید مدیریت شهری بسیاری از اعضای شورای شهر تهران بر این باور بودند که هزینه زندگی در پایتخت باید بیشتر از آن چیزی باشد که اکنون شهروندان می پردازند. این تفکر را می توان در صحبت ها و گفت و گوهای بسیاری که مرتضی الویری رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر و رئیس شورای عالی استان ها با رسانه ها انجام داده به خوبی درک کرد.
در تازه ترین گفت و گوی الویری با خبرگزاری فارس وی آب پاکی را روی دست پایتخت نشینان ریخته است و عنوان کرده؛ دولت هزینه های حضور خود در پایتخت را نمی دهد و مطلع هستیم که در تنگنای مالی است در نتیجه مردم باید هزینه حضور در شهر را پرداخت کنند.
در واقع می توان گفت تنها راهکار مدیریت شهری برای تامین هزینه های اداره این کلانشهر این است که چون شهرداری بدهی کلان دارد و دولت نیز با مشکلات اقتصادیزیادیدست و پنجه نرم می کند در نتیجه جای خالی این دو متولی را باید مردم پر کنند!
رئیس شورای عالی استان ها هر چند این راهکار را به عنوان تنها راهکار باقی مانده در مقابل شهرداری تهران برای تامین هزینه ها می داند اما وی به خوبی به این موضوع نیز واقف است که در شرایط کنونی وضعیت زندگی برای همه مردم مخصوصاً دهک‌های پایین جامعه سخت خواهد شد.
اما با توجه مشکلات مالی ای که اکنون مدیریت شهری با آن روبه روست، چرا برای کاهش فشار بر شهروندان تهرانی، شورا حاضر نیست تا قدم در راه کاهش هزینه های اداره این کلانشهر بردارد؟
رئیس شورای عالی استان ها درمقابل این سوال مطرح کرده است که برای کاهش هزینه های اداره تهران گام نخست کاهش نیروهای مازاد در شهرداری تهران است.
الویری بر این باور است که برای تامین هزینه های شهر تهران 4 راه حل در مقابل شهرداری تهران است. دریافت وام، تراکم فروشی، دریافت پول از دولت و افزایش عوارض شهری.
اما از این 4 راه حل شهرداری تهران تنها می تواند از راهکار آخر استفاده کند. چرا که به اعتقاد رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران وام گرفتن روش منطقی نیست برای اینکه برای شهرداری تعهد ایجاد می‌شود و دائماً روی آن سود می‌آید. اگر بخواهیم از دولت هم پول بگیریم دولت چنین منبعی ندارد و در حال حاضر کسری بودجه شدید دارد.
تراکم هم نمی‌توانیم بفروشیم چرا که زندگی را برای آیندگان دشوار و فضای شهر را نازیبا و بدتر می‌کنیم. بنابراین تنها راهی که باقی می‌ماند این است که مردم هزینه‌های واقعی را پرداخت کنند.
این عضو شورای شهر تهران بر این باور است که دریافت هزینه های بیشتر زندگی در تهران باید از افرادی گرفته شود که میزان درآمد بیشتری به نسبت دهک های پایین جامعه دارند.
آنطور که الویری توضیح می دهد؛ عادلانه‌ترین روش برای تأمین هزینه‌های شهرداری دریافت عوارض نوسازی است. برای اینکه کسی که خانه بزرگتر با قیمت بالاتر در شمال شهر دارد باید عدد بیشتری بپردازد اما کسی که در پایین شهر در یک خانه 50 متری زندگی می‌کند طبیعتاً باید عوارض کمتری پرداخت کند.
رئیس شورای عالی استان ها بر این باور است که در دریافت عوارض بیشتر کار خاصی شهرداری تهران انجام نمی دهد چرا که در سال های گذشته نیز مردم در پرداخت عوارض شهری مشارکت داشته اند. اما برای کاهش هزینه های شهرداری تنها کاری که باید انجام شود، این است که هر سال 6 درصد از نیروهای انسانی شهرداری تهران کاهش یابد.
اما در مقابل راهکارهایی که الویری برای تامین هزینه های اداره شهر به آن اشاره می کند، سوال این است که دولت در مقابل وظایف قانونی ای که در مقابل شهر تهران دارد، چند درصد از دیون خود را به پایتخت نشینان پرداخته است؟
رئیس شورای عالی استان ها در پاسخ به این سوال تاکید دارد: متأسفانه مشارکت دولت درتامین هزینه های پایتخت بسیار پایین است و پرداخت زیادی در دو سال اخیر به مجموعه مدیریت شهری نداشته است.
به عنوان مثال دولت باید یک سوم هزینه یارانه بلیط مترو را پرداخت کند که نمی‌دهد؛ برخی عوارض که مربوط به شهرداری است را هم پرداخت نمی کند؛ مثلاً در سالی که گذشت قرار بود سهم شهرداری را از مالیات بر ارزش افزوده بدهند که آن را اختصاص به یارانه‌ها دادند که البته با مصوبه اخیر امیدواریم به شهرداری‌ها بازگردد.
از همه مهمتر اینکه دولت حتی عوارض حضور خود در تهران را به شهرداری پرداخت نمی کند. نقطه ضعفی که هیچ گاه در جلسات مشترک دولت و شهرداری به آن اشاره نشد. این در حالی است که تمامی وزارتخانه ها و سفارتخانه های شهر تهران باید هزینه حضو خود در تهران را به مدیریت شهری بپردازد.
