از خرمشهر تا گواتر؛ سفری ده روزه در امتداد خط ساحلی جنوب ایران

چطور برسیم؟

خودروی شخصی: از شهر خودتان می‌تواند از یکی از دو جاده مرزی و جاده غربی استفاده کنید. اگر از مرکز ایران و تهران به قصد خرمشهر می‌روید، از شهرهای اصفهان، شهرکرد، ایذه، اهواز به خرمشهر می‌رسید و اگر از غرب کشور عازم هستید، از شهرهای همدان، کرمانشاه، ایلام، اندیمشک و اهواز به مقصد خود می‌رسد.

وسایل نقلیه عمومی: می‌تواند با اتوبوس، قطار یا هواپیما به خرمشهر برود. البته اگر خودروی شخصی دارید، اما نمی‌خواهید خودتان را تا پیش از رسیدن به خرمشهر خسته کنید، می‌تواند خودرویتان را با قطار تا خرمشهر بفرستید و یک روز بعد آن را تحول بگیرید. برای دیدن جدول قیمت‌های حمل خودرو با قطار می‌توانید به raja. ir سری بزند.

سفرتان از خرمشهر در استان خوزستان شروع می‌شود و شما از بندر دیلم وارد استان بوشهر خواهید شد.

روز اول. خرمشهر تا گناوه

حدود ۳۵۰ کیلومتر: برای روز اول به تماشای دیدنی‌های خرمشهر بروید. از آنجا که خرمشهر و آبادان فقط حدود ۲۰ کیلومتر با هم فاصله دارند، می‌توان هر دوی این شهرها را در چند ساعت بازدید کرد. خرمشهر محل تلاقی رودهای کارون و اروند است و می‌توانید بازدید از اروندکنار و جزیره آبادان را در برنامه خود قرار دهد. از خرمشهر تا بندر امام خمینی (ره) و ماهشهر حدود ۱۲۰ کیلومتر راه دارید. قبل از رسیدن به مقصد، تماشای شهر و تالاب زیبای شادگان را از دست ندهید.

_{تالاب شادگان}

به بندر امام خمینی (ره) كه رسیدید، راهی بندر و اسکله امام خمینی (ره) شوید که محصور در خورهای شمالی خلیج فارس است. در آنجا می‌توانید با قایق‌های اجاره‌ای به دیدار خورهای اطراف بروید. بعد به سمت ماهشهر و سپس به سمت بندر دیلم حرکت کنید. از ماهشهر تا دیلم حدود ۱۴۰ کیلومتر راه دارد و از آنجا به بعد از استان خوزستان خارج شده و وارد استان بوشهر می‌شوید. از بندر دیلم هم تا بندر گناوه ۶۰ کیلومتر بیشتر راه نیست. سعی کنید قبل از شب به گناوه برسد و برای شبمانی در شب اول در شهر گناوه آماده شود.

روز دوم. گناوه تا بوشهر

حدود ۱۵۰ کیلومتر: از مهم‌ترین جاذبه‌های بندر گناوه، بازارهای بزرگ، پاساژها و دست‌فروش‌هایی هستند كه بساطشان در طول چند خیابان این شهر گسترده شده است. می‌توانید تا ظهر در بازارها و ساحل گناوه بگردید. برای دیدن جزیره خارک در نزدیكی این بندر، باید مجوز داشته باشید، چون فقط کارکنان شرکت ملی نفت یا اقوام ساکن در جزیره می‌توانند با کشتی‌های مسافرتی از جزیره خارک دیدن کنند. بعد از ظهر باید به سمت بوشهر حرکت کنید كه در ۱۵۰ کیلومتری گناوه قرار دارد و با دو ساعت رانندگی می‌توان به آنجا رسید. بوشهر، شبه جزیره بزرگی که دور تا دور آن را آب فرا گرفته، از مهم ترن و قدیمی‌ترین بنادر استراتژیک و تجاری ایران است. به این بندر که رسیدید، برای شبمانی آماده شوید. می‌توانید سراغ پارک ساحلی را بگیرید و در آنجا چادر بزنید و از سرویس‌های بهداشتی آن هم استفاده کنید.

روز سوم. بوشهر تا کنگان

حدود ۲۷۰ کیلومتر: روز سوم باید از بندر بوشهر تا بندر کنگان و بندر تاریخی سیراف (طاهری) را طی کنید، این مسیر حدود ۳۳۰ کیلومتر است. از بوشهر تا کنگان دو مسیر وجود دارد. مسیر اول مسیر کنار دریا است و مسیر دوم مسیر شمالی است که از شهر خورموج می‌گذرد. پیشنهاد ما این است که مسیر ساحلی را انتخاب کنید که از شهر دلوار هم می‌گذرد. در ۵۰ کیلومتری بوشهر به دلوار می‌رسید که زادگاه قهرمان ملی رئیس‌علی دلواری است و پس از آن در کنار ساحل دریا و رشته کوهی صخره‌ای با روستاهای کم جمعیت حرکت خواهید کرد. یادتان باشد که در این جاده پمپ بنزین وجود ندارد؛ پس با باک پر از بوشهر حرکت کنید. در طول ان مسیر هم می‌تواند از شنا کردن در سواحل خلوت و خالی از سکنه این منطقه لذت ببرید. می‌توانید تا سیراف هم كه ۳۵ كیلومتر راه است بروید، اما سیراف اقامتگاه ندارد و اگر نمی‌خواهید چادر بزنید باید در بندر كنگان بمانید.

سیراف

در فصل زمستان باید خودتان را برای رگبارهای غافلگیرکننده و باران‌های سیل‌آسا آماده کنید. ضمناً فراموش نکنید که در سایت دره ‌‌لیر، دره‌ شیلو و شهر قدیمی سیراف خبری از سرویس بهداشتی مناسب نیست. در سیراف نباید منتظر اقامتگاه داشته باشید و بهتر است برای اقامت شبانه از چادر استفاده کنید البته آن را در کنار پاسگاه نیروی انتظامی بر پا کنید.

_سیراف

از سیراف تنها دیواره‌هایی در جنوب شهر جدید باقی مانده، دیوارهایی که تنها طرح اولیه شهر را نشان می‌دهد و آن جبروت مثال زدنی را تنها باید در ذهن بازسازی کرد.

گورستان تمدن‌ها: در دامنه‌ دره‌ «لیر» و «شیلو» ؛ در شمال سیراف می‌توانید به دیدن حفره‌هایی بروید که باستان‌شناسان از آن‌ها، استخوان‌های سیرافیان باستان را بیرون آورده‌اند. بعضی محققان مدعی‌اند که این گودال‌ها ابتدا به منظور تأمین آب شرب اهالی سیراف کنده شده‌اند. استفاده از این گورستان برای عموم سیرافی‌ها آزاد بوده و به همین دلیل آن را گورستان تمدن‌ها می‌نامند.

گور دخمه: در امتداد دیواره‌های دره‌ لیر خانه «گوری»‌های سیرافی یا به قول محلی‌ها «خانه گبری»‌‌ها را می‌بینید. در بعضی از این گور دخمه‌ها هنوز بقایای استخوان‌ها موجود است، پس اگر به دیدارشان می‌روید، آهسته قدم بردارید.

قلعه‌ نصوری: با دیدن محل سکونت خاندان «نصوری» بر فراز تپه‌ای مسلط به دریا می‌توانید خانه‌ای از خانه‌های مجلل و اشرافی سیراف کهن را تصور کنید. در بازدید از قلعه‌ شیخ نصوری از تماشای مجالس گچبری شده‌ شاهنامه که «علی‌اصغر شیرازی» عمری را صرف خلق آن‌ها کرده، غافل نشوید. قلعه‌ نصوری در سال ۱۲۲۵ قمری ساخته شد و تا همین ۳۵ سال پیش محل سکونت نصوری‌ها بود. قلعه نصوری در حومه شمال غربی شهر جدید قرار دارد.

_{قلعه نصوری سیراف}

چاه‌های سنگی: از عجایب سیراف چاه‌های آبی هستند که در پایین دست گورستان تمدن‌ها حفر شده‌اند. برای آنکه عمق این چاه‌ها را تشخیص بدهید، انداختن سنگ در سیاهی این ۱۰۰ حلقه چاه، کار بیهوده‌ای است، چرا که کمتر گوشی توانایی شنیدن صدای برخورد سنگ به آب از عمق ۱۳۰ متری را دارد.

مسجد جامع و بازار سیراف: «جامع سیراف»، باید در سال‌های ۱۸۵ تا ۱۹۰ هجری ساخته شده باشد. بر اساس نوشته‌های مورخین یکی از زیبا‌ترین ابنیه‌ شهر به حساب می‌آمده، اما حالا دیگر از آن زیبایی چیزی به جا نمانده است. مسجد جامع و بازار را باید میان خرابه‌های شهر قدیمی سیراف پیدا کنید.

_{شهر کهن سیراف}

شهر کهن ‌سیراف بر اثر زلزله سال ۳۶۶ و ۳۶۸ هجری قمری از تک و تا افتاد و دیگر هرگز آن سیراف افسانه‌ای نشد. باستان‌شناسان سال‌ها بعد مسجد جامع، بازار، کاروان سرا، حمام، خیابان و چندین کوچه را بیرون کشیدند. سیراف که تاریخش دست‌کم تا دوره ساسانی عقب می‌رود، همان شهری است که بعدها اردشیر سر سلسله‌ ساسانی آن را تجدید بنا کرد و در عصر حاکمان اسلامی آل‌بویه تبدیل به یکی از آباد‌ترین و پررفت و آمدترین شهرهای جهان اسلام شد.

حتماً به موزه سیراف سری بزنید. در موزه می‌توان سنگ قبرهایی هزار ساله را دید که منقوش به خط کهن کوفی هستند.

بندر چارک و در کنار آن بندر آفتاب یکی از نقاطی است که می‌توان با کشتی به جزیره کیش رفت

روز چهارم. سیراف تا بندر خمیر

حدود ۵۸۰ کیلومتر: روز چهارم باید از كنگان تا بندر خمیر را طی كنید. پس صبح زود بیدار شوید و اول خود را به سیراف برسانید كه ۳۵ كیلومتر راه است. اگر خودروی شخصی دارید، باک بنزینتان را پر کنید چون تا شهر بعدی یعنی پارسیان (گاوبندی) که ۱۰۰ کیلومتر تا سیراف فاصله دارد پمپ بنزنی وجود ندارد. بعد از سیراف به منطقه انرژی پارس جنوبی و منطقه عسلویه می‌رسید که در بعضی مناطق بوی گاز طبیعی هم به مشامتان می‌رسد. بعد از عسلویه به گاوبندی نزدیکی می‌شوید که اولین شهر هرمزگان در این سفر است. گاوبندی با دریا حدود ۱۰ کیلومتر فاصله دارد و برای ناهار و آبتنی می‌توانید به سمت دریا کنار که منطقه ساحلی گاوبندی است بروید. در هنگام بازگشت به گاوبندی توجه کنید که دوباره باک خود را پرکنید چون تا بندر لنگه حدود ۳۰۰ کیلومتر فاصله دارد، پمپ بنزنی نیست. تقریباً بعد از گاوبندی تا بندر چارک از کنار دریا فاصله می‌گیرید و دیگر خلیج فارس را نمی‌بینید. از دو راهی بندر چارک که بگذرید، جاده کوهستانی تمام شده و کم کم جاده دوباره به دریا نزدیکی می‌شوید تا به بندر لنگه برسید. بندر چارک و در کنار آن بندر آفتاب یکی از نقاطی است که می‌توان با کشتی به جزیره کیش رفت. از بندر لنگه که به سمت بندر خمیر می‌روید در کنار دریا رانندگی خواهد کرد. در میانه این مسیر جایی صخره، جاده و دریا در نقطه‌ای به هم رسیده و منظره‌ای شگفت‌انگیز پدید می‌آورد که در طول این سفر بی‌نظیر است. برای شب ماندن در خمیر دو انتخاب دارید. یکی منطقه تفریحی و آبگرم لشتقان است که در سه کیلومتری بندر خمیر قرار دارد که بعد از پرداخت ورودیه برای خودروها، استفاده از حوضچه‌های آبگرم، دوش حمام و سرویس‌های بهداشتی رایگان است. دیگری پارک ساحلی بعد از بندر خمیر است که دارای سرویس‌های بهداشتی، دوش حمام، پارک بازی کودکان و قایق تفریحی است.

روز پنجم. بندر خمیر تا بندرعباس

حدود ۹۰ کیلومتر: صبح زود از بندر خمیر حرکت کنید تا به بندرعباس برسید. از بندر خمیر تا بندر عباس بیشتر از ۹۰ کیلومتر راه دارید. از بندر خمیر حدود ۲۰ کیلومتر دور شود به دوراهی بندر پل می‌رسد. بندر پل همان جایی است که با خودروی شخصی می‌توان راهی جزیره قشم شد. به بندرعباس که برسید، پیش از هر کار از باجه‌های مسافران نوروزی نقشه شهر و راهنمای بندرعباس‌گردی را بگیرید.

در این شهر علاوه بر بازارهای سنتی و جدید می‌توانید به معبد هندوها سر بزنید که در بلوار امام روبه روی بازار قرار دارد. معبد هندوها که با نام پرستشگاه بت گوران نیز شناخته می‌شود، در سال ۱۲۱۰ هجری قمری، در دوران حکومت محمدحسن خان اسعدالملک (حاکم وقت بندرعباس) از محل جمع‌آوری هدایای هندوها توسط تاجران هندی ساخته شده است. از سال ۱۳۰۰ شمسی تا ۱۳۴۴، برخی از هندوها در بندرعباس سکونت داشته و تجارت می‌کردند. این معبد برای آن‌ها ساخته شده بود.

_{معبد هندوها}

حمام گله داری یا حمام شاه عباس، اکنون به موزه مردم شناسی تبدیل شده و در بلوار ساحلی است. این حمام تنها حمام قدیمی بندرعباس است که از گذشتگان به یادگار مانده است. در زمان قاجار، این حمام از سوی مسجد گله‌داری وقف شده و تجارتخانه‌ی حاج شیخ احمد گله‌داری واقف آن بود.

دیدار از مساجد قدیمی بندر را حتماً در برنامه خود بگنجاند. از دیگر جاذبه‌های بندرعباس‌گردی خرید از پاساژهای ساحلی بندر است. در این پاساژها هرچه بخواهید موجود است. از ساعت ۱۰ شب به بعد دست‌فروشان در پیاده‌روی پارک ساحلی بساط می‌کنند و تا نیمه‌های شب کار می‌کنند. برای شبمانی هم می‌تواند هم به هتل‌ها و مهمان‌پذیرها رجوع كنید و هم در پارک‌های ساحلی بندر چادر بزنید که سرویس بهداشتی و امکانات دیگری برای مهمانان نوروزی دارند.

روز ششم. بندرعباس گردی و جزیره هرمز

برای روز ششم کمی به خودتان استراحت دهید. وقت را تلف نکنید و از همان صبح عازم دیدن جزیره هرمز شوید. خودروی شخصی را در یکی از پارکینگ‌های نزدیکی اسکله حقانی پارک کرده و با قایق‌های کرایه‌ای یا اتوبوس‌های دریایی به هرمز بروید. در اینجا نگران نباشید. می‌تواند با هزینه‌ای اندک یک موتور سه‌چرخه را کرایه کنید تا با این موتور و راننده آن که نقش لیدر تور را برای شما ایفا می‌کند به دیدن جزیره برود. در جزیره هرمز می‌توانید از قلعه پرتغالی‌ها، سواحل رنگین، صخره کوسه‌ها، کوه و گنبد نمکی و سواحل قرمز رنگ جزیره دیدن کنید. اگر فرصت دارید شنا در ساحل ماسه‌ای جزیره را هم از دست ندهید. تا بعد از ظهر در جزیره بمانید و قبل از غروب به بندرعباس برگردید.

_{جزیره هرمز}

هرمز: جزیره هرمز که از شرقی‌ترینِ جزایر است و درست در تنگه هرمز واقع شده، حدود ۴۰ کیلومتر مربع مساحت دارد و شهرتش را مدیون خاک‌های رنگی‌اش است که با رنگ‌های متنوع و فراوان هر مسافری را به حیرت وامی‌دارد. همچنین بسیاری از سواحل جزیره در کنار صخره‌های بلند قرار دارند و نماهای جالبی از تقابل آب و سنگ را می‌توان در سواحل مرجانی جزیره دید. با یک برنامه‌ریزی خوب می‌توان در یک صبح تا عصر کل جزیره را دید.

سواحل جزیره: سواحل مرجانی جزیره هرمز یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های آن است. آب زلال و ‌سنگ‌های مرجانی را می‌توان در سواحل جنوب شرقی جزیره دید. خاک سواحل جنوبی جزیره هم سرخ است. در شرق و شمال شرقی جزیره، سواحلی وجود دارد که چسبیده به صخره‌های بلند است و فقط در ساعات جزر می‌توان در ساحل قدم زد، چون در مَد، آب تقریباً چهار متر بالاتر می‌آید.

_{سواحل هرمز}

جنگل حرا: در سواحل شمال شرقی جزیره می‌توان به تماشای جنگل‌های دست‌کاشت حرا رفت که به دلیل تبدیل آب شور به شیرین در ساقه‌هایشان، محل تجمع انواع پرندگان نیز شده است. مساحت این جنگل ۱۶ هکتار است.

فرش‌های خاکی: به مناسبت‌های گوناگون، هنرمندان اقدام به چیدمان خاک‌های رنگی به شکل فرش‌های دایره‌ای شکل در سواحل یا نقاط دیگر جزیره می‌کنند و این فرش‌های خاکی تا مدت‌ها سالم می‌مانند.

_{جزیره هرمز}

گنبدهای نمکی: در جنوب شرقی جزیره می‌توانید کوه «گِلَک» را ببینید که سرشار از نمک طبیعی است و خاک آن به حدی نرم است که مردم محلی بدون نیاز به صاف کردن از آن به عنوان نوعی ادویه غذا استفاده می‌کنند. کوه‌های هفت‌رنگ و رودخانه‌های نمکی، نمای جالبی را برای عکاسی ایجاد می‌کنند. در سواحل جزیره می‌توان لاک‌پشت، پرندگان مهاجر و بومی و خرچنگ‌های ریز را دید. در ارتفاعات جزیره هم آهوهای فراوانی وجود دارد.

موزه و نگارخانه نادعلیان: در این موزه می‌توانید نمونه‌هایی از خاک‌های رنگی و کانی‌های زیبای هرمز و همچنین صنایع دستی زنان بومی جزیره را ببینید. وقتی از اسکله خارج شدید، جاده ساحلی و مسیر «تکیه مولا» را انتخاب کنید. کوچه روبروی تکیه، شما را به این موزه می‌رساند.

_{موزه و نگارخانه نادعلیان}

آثار تاریخی: معروف‌ترین اثر تاریخی جزیره هرمز، قلعه پرتغالی‌ها است که در شمال جزیره و نزدیک اسکله قرار دارد. قدمت قلعه نزدیک به ۵۰۰ سال و مربوط به دوران اشغال جزیره توسط پرتغالی‌ها است. جزیره و قلعه‌اش در دوران صفویه؛ یعنی حدود سال ۱۰۳۱ خورشیدی از اشغال خارج شد. علاوه بر قلعه پرتغالی‌ها می‌توانید مسجد جامع، قصر بی‌بی‌گل، قصر صورت، برج ناقوس و زیارتگاه خضر را هم در جزیره هرمز ببینید. اگر بارتان سبک باشد می‌توانید محیط ۲۰ کیلومتری دور تا دور جزیره را در چهار ساعت پیاده طی کنید.

روز هفتم. بندرعباس تا جاسک

حدود ۳۳۰ کیلومتر: برای روز هفتم باید از بندرعباس خود را به جاسک برسانید كه حدود ۳۳۰ کیلومتر راه است و چون جاده مناسبی ندارد، حدود ۵ تا ۷ ساعت باید برای آن وقت بگذارد. از بندر که حرکت کنید بعد از ۱۱۰ کیلومتر به میناب خواهید رسید. در میناب می‌توانید به سرعت قلعه بی بی مینو، یا محل تفریحی باباحاجی را ببینید و اگر بازارهای محلی باز بود سری هم به آن‌ها بزند و به سمت جاسک برود. فاصله جاسک تا میناب حدود ۲۲۰ کیلومتر است. در میانه مسیر میناب تا جاسک مناظر زیبای کوه‌های فرسایش یافته و پدیده‌های زمین شناسی زیبایی وجود دارد که در طول مسیر خستگی را از تنتان به در می‌کند.

_{نمایی از شهر میناب}

جاسک یکی از استراتژیک‌ترین بنادر نظامی ایران است که تقریباً به کل تنگه هرمز و همچنین دریای عمان مشرف است. این شهر تقریباً در یک شبه جزیره کوچک واقع شده که از سه طرف با آب محصور است و وقتی در میدان انتهایی این شهر قرار داشته باشید. در فاصله صد متری خود از هر طرف به دریا می‌رسید. در جاسک، مهمانپذیر یا هتلی در كار نیست؛ پس یا باید در خانه اهالی آن بمانید یا به پارک ساحلی کوچک آن بروید و چادر بزنید.

روز هشتم. جاسک به چابهار

حدود ۳۵۰ کیلومتر: از جاسک به سمت جاده کنُارک و چابهار بروید. جاده ساحلی جاسک به چابهار تقریباً محلی و بسیار کم تردد است. در این مسیر حتی باید چند بار از کف رودخانه‌های خشک که عرض جاده را قطع می‌کنند عبور کنید البته در صورت بالا آمدن آب ان رودخانه‌ها، عبور از آن کار را دشوار می‌کند. در جاسک باک بنزن را پر کنید. تقریباً بعد از ۱۵۰ کیلومتر مسیر ناهموار از استان هرمزگان خارج شده و وارد استان سستان و بلوچستان می‌شود. تنها شهر یا روستای بزرگ این مسیر روستای زرآباد است که تقریباً در میانه مسیر جاسک به چابهار قرار دارد. از زرآباد که خارج شدید باید کمی از جاده اصلی خارج شده و جاده ساحلی را در پیش بگیرید. روستای ساحلی درک یکی از زیباترین روستاهای ساحلی جنوب ایران است که با دیدن منظره ساحل آن هوش از سرتان می‌برد. روستایی که زمانی قرار بوده به یک روستای گردشگری تبدیل شود منظره‌ای زیبا که با رمل‌های ماسه‌ای صحرایی، درختان نخل و ساحل دریای عمان تزئین شده است. برای ناهار، استراحت و استفاده از دریا و ساحل این منطقه می‌تواند سراغ آلاچیق‌های بروید که تقریباً گردشگری از آن‌ها استفاده نمی‌کند. در ساحل زیبای این دریا تنی به آب بزنید. نقطه دیدنی، جاده کوه گِل فِشان است حدود ۸۵ کیلومتری چابهار. گِل افشان بر اثر فوران گل روان که از سفره آب‌های زیرزمینی تحت فشار منطقه تغذیه می‌شود تشکیل شده است. این پدیده در چند کیلومتری بندر تَنگ قرار دارد.

_{گل فشان چابهار}

برای مسافران در این منطقه یک محوطه اقامتی تدارک دیده شده که می‌تواند از آن استفاده کنید. برای دیدن آن تقریباً ۷۰ کیلومتری که از روستای درک راه افتادید تابلوی خروجی بندر تنگ و کوه گل‌فشان شما را به دیدن آن راهنمای می‌کند. از گل‌فشان تا پایان سفر روز هشتم راهی نمانده. حدود ۸۵ کیلومتر دیگر که راه برود به تقاطع جاده پر رفت و آمد کنارک به چابهار می‌رسید و با پیچیدن به سمت شرق به سمت چابهار می‌رود. اگر از سمت بندرعباس به چابهار بروید اولین نقطه قبل از ورود شما به شهر چابهار ورود به منطقه آزاد تجاری چابهار است. داخل آن شده و از امکانات و پارک‌های ساحلی آن برای شبمانی روز هشتم استفاده کنید.

_{قلعه پرتغالی‌های چابهار}

روز نهم. چابهارگردی

منطقه آزاد تجاری چابهار و پاساژهای مختلف آن برای مسافران نوروزی و خانواده‌ها جای دلپذیری است. غیر از خرید و پاساژگردی روستای تاریخی تیس و قلعه پرتغالی‌های چابهار از دیگر مناطق دیدنی این بخش از چابهار هستند. اگر هوای ساحل و دریا به سرتان زد می‌تواند از دو ساحل معروف چابهار به نام‌های دریای کوچک و دریای بزرگ دیدن کنید و در آنجا کمی استراحت و شنا کنید. در انتهای روز هم می‌تواند برای شبمانی دوباره روی پارک‌های ساحلی بخش منطقه آزاد حساب کنید.

خرید در چابهار

خرید در چابهار دو بخش دارد؛ خرید از بازارهای سنتی و بازارهای جدید که هر کدام در دو بخش سنتی و جدید هستند. بازار سنتی چابهار به بازار دکه‌ها معروف است. برای رفتن به بازار دکه‌ها باید به بلوار امام خمینی و از آنجا به خیابان فردوسی بروید. بیشتر خیابان فردوسی را بازار دکه‌ها و البته دست‌فروش‌های پرشمار تشکیل می‌دهند.

چابهار دو بازار سنتی اصلی به نام‌های بازار فجر یا دکه‌بازار و بازار زرگرها دارد که داخل شهر قرار دارند. بیشتر صنایع دستی چابهار مثل زری‌دوزی، معرق، صدف، چادربافی، سکه دوزی، حصیر، حنا، زیورآلات سنتی، سوزن دوزی، پارچه‌های رنگی و داروهای گیاهی را می‌توانید در این بازار پیدا کنید. البته بیشتر از همه روسری‌های محلی و روبند را بتوانید در این بازار پیدا کنید. اگر خانم‌ها دوست داشته باشند، می‌توانند دستانشان را به زنان بلوچی بسپارند تا با حنا نقش‌های زیبا روی آن‌ها بکشند. بازار زرگرها همان‌طور که از اسمش پیداست، مخصوص طلا است، صنعت طلاسازی چابهار از صنایع دستی معروف این شهر است.

خرید در بازار چابهار می‌تواند بسیار ارزان‌تر از خرید در بازارهای قشم و کیش باشد. اگر منطقه آزاد چابهار را برای خرید انتخاب کنید، در هزینه‌هایتان صرفه‌جویی کرده‌اید؛ چرا که چابهار هزینه‌های تخلیه و بارگیری مجدد مانند کیش و قشم را ندارد.

بازار جدید: برای رفتن به قسمت اصلی منطقه آزاد تجاری چابهار، باید از بلوار امام خمینی به سمت کنارک بروید. ۱۰ کیلومتر بیرون شهر هر شش بازار جدید بین جاده و دریا قرار دارند.

_{بازار صدف}

چابهار شش بازار اصلی پردیس، صالح‌یار، صدف، فردوس و سیتی‌سنتر دارد که همه در منطقه آزاد تجاری چابهار و بیرون شهر قرار دارند. در این بازارها از پارچه و پوشاک و کفش گرفته تا لوازم خانگی و چای و شکلات و هر چیز دیگری که فکرش را بکنید، می‌توانید در انواع مختلف پیدا کنید؛ البته در این بازارها هم بیشتر باید انتظار اجناس چینی را داشته باشید. پتو و انواع ظروف، بهترین چیزهایی هستند که در این بازارها می‌توانید پیدا کنید.

روزهای دهم. چابهار تا گواتر

۸۰ کیلومتر: از چابهار تا خلج گواتر كه آخرین نقطه جاده ساحلی جنوب ایران است بیشتر از ۸۰ کیلومتر راه دارید. اولین نقطه دیدنی این منطقه بعد از خروج از چابهار تالاب لیپار است؛ تالابی در ۱۵ کیلومتری چابهار كه بزرگترین تالاب آب شیرین استان سیستان و بلوچستان است. از دیدنی‌های این بخش از مسیر این است که جاده چابهار به گواتر بدون هیچ پلی با فاصله اندی از سطح آب این دریاچه عبور می‌کند، طوری که احساس می‌کنید روی سطح آب مشغول رانندگی هستید.

_{تالاب لیپار}

از لیپار که رد شوید کوه‌های مریخی نمایان می‌شوند. این کوه‌ها بر اثر فرسایش باران بر روی لایه‌های سست آهی و رسی پدید آمده‌اند و نبود پوشش گاهی روی آن و وجود شکل‌های تیز و عجیبش، سطح کره‌های ماه و مریخ را تداعی می‌کند. نقطه دیدنی بعدی بندر و روستای بریس در فاصله ۴۰ کیلومتری چابهار است. صخره‌های چند صد متری مشرف به بندر و قایق‌ها و لنج‌های چوبی نمای زیبای از یک بندر ماهی‌گیری را مخصوصاً در هنگام غروب برای شما می‌سازد. از بریس که خارج شوید به دره‌های عمیق مشرف به دریا می‌رسید که بر اثر جریان آب سطحی به وجود آمده‌اند. خودرو را در کنار یکی از آن‌ها نگه دارید و پیاده مسیر یکی از این دره‌ها تا دریا را بپیمایید. بعد از حدود ۴۰ کیلومتر از بریس به پسابندر و در نهایت به خلیج گواتر می‌رسید. این نقطه جنوبی‌ترین منطقه جغرافیایی ایران است.

خلیج گواتر نقطه پایانی جاده ساحلی جنوب ایران است و بعد از آن مرز پاکستان قرار دارد. دیدار از ساحل و بندر کوچک ماهیگیری همراه قایقران‌های بلوچ این منطقه و گشت و گذار در جنگل‌های حرا آخرین تفریح شما در این نقطه دیدنی از ایران است.

توجه داشته باشید که برای بازگشت از این نقطه به شهر خودتان چند روزی هنوز در سفر هستید و می‌توانید از مسیر جاده راسک، ایرانشهر، بم و کرمان به مرز ایران یا از طریق چابهار به زاهدان و سپس به شهر خودتان بازگردید.