بهترین فیلم های برت رینولدز؛ ستاره هالیوود و دوست‌دار خودرو

به گزارش تیترشهر : طرفداران قدیمی دنیای خودرو، بدون شک با برت رینولدز ( Burt Reynolds) هنرپیشه‌ی سرشناس هالیوود، راهزن فیلم سینمایی ماندگار اسموکی و بندیت (Smokey And The Bandit) محصول سال ۱۹۷۷ و پونتیاک ترنز اَم سیاه رنگ آشنایی دارند. برت رینولدز پس از ۸۲ سال زندگی و نزدیک به ۶۰ سال بازیگری، به‌دلیل ایست قلبی درگذشت. میراث رینولدز فقط محدود به بندیت که کلانتر اسموکی را جان به‌لب کرده بود نمی‌شود؛ رینلولدز از دهه‌ی ۱۹۵۰ به دنیای بازیگری وارد شد، اما به‌عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان، فیلم سینمایی Deliverence محصول سال ۱۹۷۲ سکوی پرتاب او به شهرت و موفقیت بود. سری فیلم‌های سینمایی خودرویی رینولدز با White Lightning سال ۱۹۷۳ شروع شد و با اسموکی و بندیت ادامه یافت.

علاوه بر نشستن پشت فرمان پونتیاک ترنز ام (Trans Am) و راهزنی در  دو نسخه فیلم اسموکی و بندیت، رینولدز فیلم سینمایی Hooper سال ۱۹۷۸ که بدلکاری‌های آن همیشه در یادها خواهد ماند، هم در کارنامه‌ی درخشان خود داشت. به‎طوری کلی از سال ۱۹۷۳ تا ۲۰۰۵، رینولدز چند فیلم سینمایی با موضوع خودروها بازی کرد. فیلم‌های The Cannoball Run، Stroker Ace، Driven و The Dukes Of Hazzard رینولدز را نقش‌های مختلف، از روزنامه‌نگار خودرو تا راننده‌ی نسکار قرار داد. رینولدز سال ۱۹۹۷ بخاطر بازی در فیلم Boggie Nights علاوه بر نامزدی اسکار بهترین بازیگر مکمل مرد، جایزه‌ی گلدن گلوب همین عنوان را دریافت کرد. در ادامه معرفی کوتاهی از ۹ فیلم خودرویی این بازیگر توانا آورده شده است.

آذرخش سفید – White Lightning

محصول سال ۱۹۷۳

قبل از اکران فیلم سینمایی White Lightning، رینولدز به شهرت قابل توجهی رسیده بود، اما برای اولین بار بود که صحنه‌های هیجان‌انگیز با چاشنی کمدی و اکشن خودرو از او دیده می‌شد. رینولدز نقش گیتور مک‌کلاسکی، یک سابقه‌دار زندانی و کسی که به‌دنبال انتقام گرفتن از پلیس فاسد قاتل برادرش  است را بازی می‌کرد که در طول اتفاقات فیلم با نیروهای FBI همکاری می‌کند. مدل‌ خودروهای استفاده شده در فیلم، چندان خاص و منحصربه‌فرد نیست و البته تماشای رینولدز بدون سبیل هم کمی عجیب است؛ اما صحنه‌های هیجان‌انگیز رانندگی در آذرخش سفید تماشایی است. سال ۱۹۷۶ فیلم Gator به‌عنوان قسمت بعدی White Lightning ساخته شد، اما خبری از صحنه‌های خودرویی و رانندگی جذاب نسخه‌ی اول در آن نبود.

اسموکی و راهزن – Smokey And The Bandit

محصول سال ۱۹۷۷

احتمالاً تمام طرفداران دنیای خودرو و سینما، اولین فیلم هال نیدم، بدلکاری مشهور آمریکایی را حداقل یک‌بار تماشا کرده‌اند. اسموکی و بندیت به‌خوبی شرایط کامیون‌رانی و ارتباط با رادیو‌های CB دهه‌ی ۱۹۷۰ را به‌نمایش می‌گذاشت و البته با وجود پونتیاک ترنز ام ، خودروی پلیس اسموکی و صحنه‌های رانندگی مهیج، مورد علاقه‌ی طرفداران دنیای خودرو بود. پیشنهاد می‌کنیم که حتماً این فیلم سینمایی جذاب را تماشا کنید.

هوپر – Hooper

محصول سال ۱۹۷۸

یک سال پس از سموکی و بندیت، رینولدز و نیدم دوباره یک پروژه‌ی مشترک تولید کردند. در فیلم هوپر، رینولدز در نقش سانی هوپر یک بدلکار شناخته شده که روزهای آخر حرفه‌ی خود را می‌گذراند، ظاهر می‌شود. در فیلم هوپر یکی از زیباترین و خطرناک‌ترین صحنه‌های بدلکاری، پرش پونتیاک ترنز ام قرمز رنگ از روی یک پل خراب‌شده به‌تصویر کشیده شده است.

نسخه ۲ اسموکی و راهزن – Smokey And The Bandit 2

محصول سال ۱۹۸۰

شخصیت‌های نسخه‌ی اول، در فیلم دوم اسموکی و بندیت در فضایی متفاوت دوباره گردهم آمدند. بندیت همچنان به‌دنبال انتقال یک محموله و اسموکی هم این‌بار با کمک نیروهای بیشتر پلیس، قصد توقف او را دارد. به عقیده‌ی بسیاری از طرفداران، نسخه‌ی دوم به‌اندازه‌ی نسخه‌ی اول هیجان‌انگیز نیست، اما باز هم تماشای رینولدز پشت فرمان پونتیاک ترنز ام سیاه رنگ، خالی از لطف نیست. نسخه‌ی سوم اسموکی و بندیت هم سال ۱۹۸۳ تولید شد اما رینولدز در این فیلم، نقش اصلی نبود.

مسابقه‌ی کنن‌بال – The Cannonball Run

محصول سال ۱۹۸۱

مسابقه‌ی کنن بال، سال ۱۹۷۱ توسط براک یتز ویراستار ارشد مجله‌ی آمریکایی Car and Driver به‌منظور نشان دادن مخالفت افراد با قوانین جدید آلایندگی و راهنمایی و رانندگی، و گرامی‌داشت فستیوال سرعت برگزار شد. چند دوره از این رقابت‌های غیررسمی در دهه‌ی ۱۹۷۰ برگزار شد که فیلم The Cannoball Run برای یادآوری مسابقات آن زمان، شکل گرفت؛ درواقع آمبولانسی که رینولدز در این فیلم با آن رانندگی می‌کند، همان آمبولانس یتز در مسابقات است. در زمان اکران این فیلم، رینولدز یک ستاره‌ی هالیوود در نقش‌های کمدی و خودرویی شده بود؛ در کنار او بازیگرهای مطرح دیگری چون سامی دیویس جونیور، دین مارتین، راجر مور، فارا فاست و حتی جکی چان هم در این فیلم، ایفای نقش کردند.

استروکر ایس – Stroker Ace

محصول سال ۱۹۸۳

در فیلم استروکر ایس، رینولدز نقش یک راننده‌ی گستاخ نسکار که فقط به پیروزی فکر می‌کرد را بازی کرد. نیدم دوباره به‌عنوان کارگردان در کنار رینولدز بود تا یک اکشن/کمدی خودرویی دیگر به پرده‌ی سینماها برسد. استروکر ایس چاشنی کمدی بیشتری داشت و چندان در بین طرفداران دنیای خودرو محبوب نیست.

نسخه‌ی ۲ مسابقه کنن‌بال – The Cannonball Run 2

محصول سال ۱۹۸۴

داستان ضعیف بودن نسخه‌ی دوم اسموکی و بندیت در مقایسه با نسخه‌ی اول، در مورد مسابقه‌ی کنن‌بال هم تکرار شد. شاید یکی از مهم‌ترین عامل‌های عدم جذابیت بالای این فیلم، فاصله گرفتن از زمان برگزاری مسابقات اصلی و داستان خیالی آن باشد. با تمام این تفاسیر، همچنان صحنه‌های جذاب خودرویی با تیم بازیگری شناخته‌شده که حالا فرانک سیناترا هم به آن‌ها اضافه شده بود، در The Cannonball Run 2 وجود داشت. این فیلم، آخرین اثر خودرویی نیدم با بازی رینولدز بود.

درایوِن – Driven

محصول سال ۲۰۰۱

رینولدز در دو دهه‌ی ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در فیلم‌های زیادی بازی کرد، اما هیچکدام به‌اندازه‌ی Boogie Nights مورد تحسین منتقدان و طرفداران واقع نشد. پس از دو دهه فیلم‌های مختلف، رینولدز با Driven به تهیه‌کنندگی، فیلمنامه نویسی و بازیگری سیلوستر استالونه، به دنیای فیلم‌های خودرویی بازگشت. در این فیلم استالونه به‌عنوان راننده و رینولدز در قالب مالک خودروی او، ایفای نقش کردند.

دوک‌های هازارد – The Dukes Of Hazzard

محصول سال ۲۰۰۵

بسیاری معتقد هستند که نسخه‌ی اول اسموکی و بندیت، الهام‌بخش سریال تلویزیونی پرطرفدار دوک‌های هازارد محصول سال ۱۹۷۹ شد. نسخه‌ی سینمایی این سریال در سال ۲۰۰۵، رینولدز را در نقش رئیس هاگ سفیدپوش قرار داد. رینولدز تا قبل از مرگش همچنان نقش آفرینی کرد، اما دوک‌های هازارد آخرین فیلم او با محوریت خودرو بود.