به گزارش تیتر شهر: به نقل از پورتال رسمی شهرداری منطقه 22 ، علی نوذرپور در جلسه شورای معاونین و در حاشیه مراسم تغییرات و جابجایی در انتصاب مدیران منطقه اظهار کرد: « مصالح سازمان شهرداری تهران را بر مصالح منطقه ارجح می دانم و بر جابجایی مدیران منطقه 22 به دیگر مناطق و شهرداری تهران رضایت دارم هر چند که باعث خسران و ضرر برای منطقه باشد.»
کدامیک از اصول و تئوری های تعالی سازمانی، مصالح و منافع سازمان را در سطح کلان از منافع و مصالح سطوح میانی و خرد متمایز نموده اند؟
رئیس جامعه مهندسان شهرساز که حدود یکسالی از حضور او بر مسند اجرایی بدنه مدیریت شهری منطقه 22 می گذرد، و در کارنامه درخشان حرفه ای خود آثار پژوهشی و مدیریتی ارزشمندی را به دنبال دارد، باید بداند موفقیت مدیریت بهره وری سازمان، بدون تعادل میان مدیریت سطوح مختلف به دست نخواهد آمد و اگر هدف او دستیابی به مصالح سازمان شهرداری تهران است مفاهیم مرتبط با روان شناسی بهره وری راهبردی و هم چنین مفاهیم بنیادین مرتبط با تعالی سازمانی نظیر دستیابی به نتایج متوازن، مدیریت به وسیله فرآیندها، مسئولیت پذیری برای آینده ای پایدار و سایر مفاهیم مشابه را در دستور کار سازمانی خود قرار دهد.
منظور از منابع انسانی سازمان تمام افرادی است که در سطوح مختلف سازمان مشغول کارند و منظور از سازمان تشکیلات بزرگ یا کوچکی است که به قصد و نیتی خاص و برای نیل به اهدافی مشخص یوجود آمده است.
بهره وری استفاده بهینه از زمان، امکانات، سرمایه و سایر نهادهای موجود در در راستای تحقق اهداف سازمان می باشد و در سه سطح کلان/میانه/خرد مورد بحث و تحلیل قرار می گیرد. بهره وری هر سازمان در شرایطی به حد مطلوب یا بهینه خواهد رسید که همه عوامل درون سازمانی، برون سازمانی، برون مرزی و جهانی موثر در بهره وری سازمان ها به ترتیب تقدم: هماهنگ، هم افزا، همسو با یکدیگر و اثربخش عمل کنند.
ضمنا همبستگی متقابل بین سه متغیر یعنی بهره وری شغلی کارکنان، بهره وری سازمان و بهره وری ملی غیرقابل انکار است. بهبود مستمر(Kaizen) یک نوع متغیری می باشد که در آن یک سازمان در جهت تحقق خط مشی و اهداف کلان خود بر روی ارتقا اثربخشی و یا کارآیی فعالیت خود تمرکز می کند. نکته مهم و کلیدی اینکه تمامی افراد در یک سازمان را از بالاترین رده تا پایین ترین سطح، مسئول ایجاد بهبود مستمر هستند.
آنچه از اصول بدیهی برای ارتقا هر سازمان مشخص است این است که مصالح فرد از مصالح سازمان جدا نخواهد بود و بالعکس، مصالح و منافع سطوح پایین تر اگر تامین نشوند دستیابی به مصالح سازمان به هیچ عنوان امکان پذیر نخواهد بود و این امر برای سازمانی نظیر شهرداری که عملکرد کارکنان زحمتکش آن از پایین ترین رده تا بالاترین بر روی کیفیت زندگی مردم تاثیر مستیقم دارد بیشتر از سایر سازمان ها اهمیت دارد.
اگر شهردار هر منطقه حاضر باشد منافع و مصالح منطقه تحت مدیریت خود را قربانی هر عاملی کند ولو به قیمت ارتقا شغلی کارکنانش، شهر تهران به کدامین سطح از زیست پذیری یا مشارکت پذیری شهروندانش چنانچه دغدغه آن را دارد، خواهد رسید؟
ترکیب اجزایی(مناطق) که یک کل واحد را تشکیل می دهند(شهر تهران) اگر هر کدام در گذر زمان دچار نقص شوند و رها شوند، چه پیش خواهد آمد؟ در نظریه های جدید منابع انسانی یکی از تلاش های عمده در جهت تعالی سازمان و دستیابی به اهداف بکارگیری راهکارهایی از سوی مدیران سازمان است تا موجبات ارتقا حس تعلق کارکنان مجموعه را فراهم آورند .
حال اگر مدیر ارشد سازمان از منافع و مصالح سازمانش به سادگی بگذرد و سایر مدیران میانی عاری از هر نوع حس تعلق به مجموعه ای که در آن جضور دارند -فارغ از مدت کوتاه یا طولانی حضور شان- چگونه می توان انتظار داشت در این آمد و رفت ها سایر کارکنان مجموعه در راه تعالی سازمان گام بردارند؟
آقای شهردار منطقه 22، مصالح منطقه جدا از مصالح سازمان نخواهد بود و شما که راضی به خسران و ضرر برای منطقه هستید یعنی رضایت به عدم تامین مصالح، منافع و کیفیت زندگی مردمانی که آنجا ساکن هستند که بی شک آنها هم جزئی از همان شهروندان تهرانی هستند که دغدغه جدید مدیریت شهری ارتقا کیفیت زندگی ساکنان شهر تهران در تمامی مناطق 22 گانه است.
برای کسی که در مسند اجرایی مدیریت شهری یک منطقه حضور دارد شهروندان و مردم فراتر از ایراد سخنرانی ها، انتشار مقالات و چاپ کتب مختلف هستند در این صحنه نه شما هر یک از شهرداران مناطق با مردمان واقعی روبرو هستید که مصالحشان را از شما مطالبه می کنند و نمی دانند که شما به هرقیمتی به ارتقا شغلی کارکنانتان به دیگرمناطق و شهرداری تهران رضایت دارید هر چند با خسران و زیان دیدن محدوده و مردمی که در حال حاضر از تصمیمات مدیریتی شما متاثر هستند!!
دکتری شهرسازی / استاد دانشگاه
