به گزارش تیترشهر : حجت الله میرزایی در همایش چشم انداز شهر تهران در افق برنامه پنج ساله سوم که امروز (پنجشنبه) در محل مرکز همایش‌های برج میلاد تهران برگزار شد، گفت: برنامه سوم حداکثر پایبندی به اصول متعارف برنامه‌ریزی یعنی آینده‌نگری، هماهنگی‌های افقی و عمودی، مشارکت و پشتیبانی معرفتی، دانشی و سازمانی، قابلیت یادگیری، انعطاف پذیری و برخورداری از ساز و کارهای تداوم و ضمانت‌های اجرایی لازم را خواهد داشت.
وی افزود: برنامه سوم به طور منطقی هم برنامه توسعه شهر تهران است و هم برنامه اصلاحات ساختاری شهرداری تهران است. برای اجرای موثر برنامه و تحقق اهداف ناگزیر باید اصلاحات لازم در ساختار تشکیلات و سازماندهی منابع انسانی و فناوری انجام ماموریت‌های شهرداری تهران فراهم شود. البته باید اولویت بندی ماموریت‌های و وظایف شهرداری و نوع ابزارها و اختیارات بازتعریف شود. واقعیت تلخ این است که هم نظام اقتصاد شهری تهران و هم نظام مدیریت شهری توسعه نیافته و ناکارآمد است.
وی ادامه داد: برنامه توسعه، تجلی گفتمان غالب توسعه یافتگی و کارآمدی جامعه مدنی تجلی ساختار و کارکردهای بروکراتیک و نظام سیاستگذاری، تجلی تقسیم کار و همکاری میان سطوح مختلف ملی و محلی، تجلی نظام حقوق و قانونگذاری ملی و محلی و فرصتی برای بازخوانی و بازتحلیل و درک واقعیت کنونی و همچنین نسبت میان خود و محیط پیرامونی و مهم‌تر از همه فرصتی برای آموزش و توانمندسازی سازمانی و همگانی است.
میرزایی تاکید کرد: برنامه سوم توسعه برای دوره زمانی سال 1398 الی 1402 بازخوانی و تمرکز بر اسناد بالادستی علمی از جمله قانون اساسی، سیاست‌های کلی ابلاغی مقام معظم رهبری، برنامه ششم توسعه و طرح‌های جامع و تفصیلی شهر تهران و سیاست‌های ابلاغی شورای شهر تهران تهیه می‌شود.
معاون برنامه‌ریزی شهرداری تهران ادامه داد: برنامه سوم توسعه، برنامه‌ای از سه سطح یکپارچگی فضایی، یکپارچگی موضوعی و یکپارچگی ذینفعان تشکیل شده‌اند یعنی برخوردار از پیوست فضایی از کلان شهر تا محلات شهری است و در سه سطح راهبردی برای کلان شهر تهران راهبردی، عملیاتی برای مناطق و عملیاتی برای محلات تدوین می‌شود. بدیهی است که در سلسله مناطق، با حرکت به سوی سطوح پایین‌تر، یکپارچگی افقی و میزان مشارکت فزاینده و موثر باید شکل بگیرد. برای تعیین اهداف و راهبردها ساز و کارهای لازم ایجاد شده که هم روندهای فراملی، ملی و فراشهری در حوزه‌های علم و فناوری، زیست محیطی، سیاسی و اجتماعی، جمعیتی، مالی و اقتصادی و مزیت‌های ممکن و قابل آفرینش مورد توجه قرار گیرد.
