وقتی پای صحبت در مورد منزوی ترین کشور دنیا به میان می آید زبان قاصر
می ماند زیرا هیچ جایی در روی این کره خاکی به اندازه ی این کشور در انزوا
و ترسی پاروانویایی از دیگر کشورهای جهان به سر نمی برد. ترس و خفقان در
این کشور باعث شده که فرهنگی خاص اما باورنکردنی و دردناک در کره شمالی شکل
بگیرد. افراد بسیار معدودی به این کشور سفر کرده و یا توانسته اند از آن
بگریزند و اطلاعات بسیار کمی که از این امپراطوری وحشت به بیرون درز می کند
تنها از زبان این افراد بیان شده است.
در حالی که کوچک ترین اعتراض و سخنی مخالف با سیاست های کمونیستی
رهبران خودکامه کره شمالی مجازاتی دردناک تر از مرگ را در پی دارد، مشخص
شده که خریدن برخی چیزها که برای هر انسانی در سراسر دنیا معقول بنظر می
رسد در این کشور ممنوع و یا غیرممکن است.
1-کوکاکولا
در این کره خاکی تنها دو کشور وجود دارند که کوکاکولا
وارد آن ها نشده است: کوبا و کره شمالی. تحریم های شدید بین المللی باعث
شده که کمپانی کوکاکولا نتواند در بازار مصرف نوشیدنی ها در کره شمالی وارد
گردد اما این بدان معنا نیست که مردم این کشور طعم کوکاکولا را نچشیده
اند؛ البته نسخه ی تقلبی آن. در این کشور می توانید انواع مختلفی از
نوشیدنی های کوکاکولا را در رستوران ها و فروشگاه ها خریداری نمایید و همه ی
آن ها نیز در ظاهر شباهت بسیاری به نوشیدنی های کوکاکولا دارند.
بر اساس ادعای روزنامه تلگراف، اگر در کره شمالی ثروتمند باشید و یا
یک تاجر چینی و یا یک توریست باشید می توانید در معدود فروشگاه ها یا
رستوران هایی کوکاکولای واقعی پیدا کنید. اما کارکنان ضد آمریکایی و ضد
امپریالیستی خیلی زود به شما اعلام خواهند کرد که این کوکاکولا متعلق به
آمریکای جنگ طلب نبوده و در واقع کوکاکولای ایتالیایی است.
2- مدل موی کیم جونگ اون
چند سال پیش مدل موی کیم جونگ اون تنها مد رسمی و قابل
قبول مردانه در این کشور به شمار می آمد. تمامی مردان این کشور منزوی دوست
داشتند که مدل مویشان شبیه رهبر جوانشان باشد از این رو موهای خود را به
همان شکل درآوردند. بدین ترتیب این مدل مو به سرعت در کره شمالی همه گیر
شده بدون این که اجباری از جانب دولتمردان کره شمالی برای این موضوع در
میان باشد. خیلی زود این امر چنان فراگیر شد که کیم جونگ اون را ناراحت کرد
و بدین ترتیب این مدل کوتاه کردن مود از لیست مدل های رسمی و مورد تایید
سیستم دیکتاتوری این کشور کنار گذاشته شد. اینکه چرا مردمی با این حد از
مشکلات و گرفتاری های جانکاه چنین عاشقانه و با علاقه از رفتارهای دیکتاتور
جوان خود پیروی می کنند به یک راز شبیه است.
3- استارباکس
در کره شمالی نمی توان چیزی امپریالیستی تر از یک نوشیدنی
گرم و با مخلفات پیدا کرد و به همین دلیل در پیونگ یانگ هیچ نوشیدنی
استارباکسی نخواهید یافت. البته بخش زیادی از این موضوع به دلیل تحریم های
بین المللی است اما در کره شمالی هیچ کسی به این موضوع اشاره نخواهد کرد.
در پایتخت کره شمالی کافی شاپ های بسیار زیادی وجود دارد که علی رغم شباهت
ظاهری به قهوه خانه های استارباکس نباید از این اسم در داخل آن ها استفاده
نمایید. در کره شمالی، استارباکس را یکی دیگر از محصولات بنجل امپریالیستی
ایالات متحده می دانند و هیچ گاه دوستداران رهبر بزرگ کره شمالی با نوشیدن
این نوشیدنی بدردنخور شأن کمونیستی خود را پایین نخواهند آورد، حتی اگر
اجازه و توان آن را نیز داشته باشند.
4- رنگ کردن مو
بلوند کردن موها برای مردم کره شمالی غیر ممکن است و این
موضوع در مورد رنگ های دیگر نیز صحت دارد. رنگ موی همه باید سیاه باشد و
تنها در یک صورت می توانید موی خود را رنگ بزنید آن هم این که موی خاکستری
داشته باشید که در این صورت تنها از رنگ مشکی برای رنگ زدن آن استفاده
خواهید کرد. در این کشور، رنگ کردن مو یک سنت و عادت امپریالیستی به شمار
آمده و در صورتی که به چنین کاری دست بزنید هم شما و هم آرایشگری که این
کار را برای شما انجام داده به شدت تنبیه خواهید شد.
دقیقاً مشخص نشده که مجازات چنین کاری چه خواهد بود اما در کشوری که
مجازات داشتن کتاب انجیل یا تماشای سریال های ساخت کره جنوبی مرگ است، بدون
شک چاره ای جز دوست داشتن رنگ طبیعی موهای خود نخواهید داشت.
5- ساندویچ مک دونالدز
مردم کره شمالی به ساندویچ های مک دونالدز نیز دسترسی
ندارند. البته این ممنوعیت چندان نیز بد نیست زیرا این ممنوعیت به قیمت چاق
نشدن مردم کره شمالی در نتیجه ی خوردن ساندویچ های ناسالم و چرب آمریکایی
تمام می شود که بسیار نیز به سود مردم این کشور خواهد بود. اما موضوع جالب
این است که رهبران و شخصیت های بلندمرتبه ی سیاسی و نظامی این کشور مقادیر
زیادی از این ساندویچ ها را از طریق چین وارد کرده و از خوردن آن ها لذت می
برند اما به دلیل نگرانی از چاق شدن و مریض شدن مردم خود، مصرف این
ساندویچ ها را برای آن ها ممنوع کرده اند! البته باید بدانید که این کشور
همبرگر مخصوص خود را دارد که در سال 2000 توسط رهبر سابق این کشور، کیم
جونگ ایل، ساخته شده و به مردم این کشور عرضه شد. این همبرگر
«گوگیگیوپبانگ» (Gogigyeopbbang) نام داشته که به معنای «هر آن چه که دوست
دارید» است.
6- کود شیمیایی
در سال های بسیار دور، کود شیمیایی مصرفی در کره شمالی از
همسایه ی جنوبی اش وارد می شد و همه نیز می دانیم که رابطه ی این دو کشور
چگونه پیش رفته است. در سال های اخیر، کره شمالی کود شیمیایی مورد نیاز خود
را از چین وارد می کند و تحریم های سازمان ملل نیز بیش از پیش بر ورود کود
شیمیایی به این کشور تاثیر منفی گذاشته است. نبود کود شیمیایی مناسب و
کافی مشکل بزرگی برای مردم این کشور منزوی به شمار می آید زیرا در صورت رشد
نامناسب و ناکافی دانه های کاشته شده در مزارع، مشکل سیر کردن شکم در کشور
از قبل گرسنه کره شمالی دو چندان خواهد شد.
درست مانند بقیه مواردف کره شمالی و رهبران آن چنین شرایطی را یک
فرصت بسیار بزرگ برای تبلیغات سیاسی خود می دانند و با تهییج مردم کره
شمالی به تولید کودهای دست ساز و طبیعی که معمولاً از مدفوع خود آن ها
ساخته می شود، حس میهن پرستی و وفاداری به دولتمردان را در آن ها زنده نگه
می دارند. البته کود شیمیایی اصلی و وطنی که دولت از آن ها برای حاصلخیزی
مزارع استفاده می کند «جوچی» (juche) نام دارد که در واقع چیزی جز یک واژه
به معنای خودکفایی و خوداتکایی نیست. مشخص نیست که کود حاصلخیر کننده
«جوچی» چه ترکیباتی دارد و مشخص شده که تاثیر زیادی در حاصلخیزی مزارع
کشاورزان گرسنه نیز ندارد به همین دلیل کشاورزان تصمیم گرفته اند با
استفاده از مدفوع حیوانی به عنوان کود، سیاست جوچی ابلاغی رهبران کشور را
برآورده سازند!
7- لباس جین
در کره شمالی، لباس جین نیز مانند رنگ کردن مو نوعی سم
امپریالیستی کاپیتالیستی به شمار می آید و رهبری اجتناب از پوشیدن لباس جین
بر عهده جوانان این کشور گذاشته شده است. بدین ترتیب گروهی از نوجوانان
تقریباً 15 ساله در خیابان های شهرهای بزرگ این کشور قدم زده و شهروندانی
که لباس جین یا شبیه به آن را به تن دارند شناسایی کرده و به آن ها تذکر می
دهند. چنین ممنوعیت و بازرسی در استان های شمالی هامگ یونگ و یانگ گانگ که
با شهرهای چین هم مرز هستند و ساکنان آن ها بیش از دیگر نقاط کشور در معرض
آلوده شده به ارزش های کاپیتالیستی قرار دارند حاکم شده است.
8- فیلم های خارجی
همانند پنگوئن ها در قطب جنوب، مردم کره شمالی نیز هیچ
ذهنیت و دانشی در مورد آن چه که خارج از دنیای آن ها در داخل کره شمالی رخ
می دهد ندارند. این موضوع تنها در صورتی تغییر می کند که شهروندان این کشور
بتوانند به نسخه های غیرقانونی از فیلم های و سریال های تلویزیونی خارجی و
بخصوص آمریکایی دسترسی داشته باشند. رژیم کره شمالی نیز از همین موضوع بیم
دارد و فیلم هایی که در غرب ساخته شده اند یک تهدید محسوب می شوند زیرا
این موضوع باعث می شود مردم با خود فکرهای خاصی کرده و سوالات خطرناکی
بپرسند.
9- پیرسینگ
در کره شمالی اجازه دارید گوش های خود را سوراخ کنید و در
آن ها گوشواره معمولی بیندازید اما سوراخ کردن بینی یا حلقه ی ناف را
فراموش کنید. پیرسینگ نماد مسموم دیگری از امپریالیسم و کاپیتالیسم شناخته
شده و در صورت دیده شدن توسط بریگادهای مبارزه با کاپیتالیسم به دردسر
بزرگی خواهید افتاد. همچنین پلیس مد و فشن این کشور زنانی که دارای دامن
های بسیار کوتاه باشند را نیز تحت تعقیب قرار داده و کسانی که کفش های با
شکل نامناسب، لباس های آستین کوتاه مانند تی شرت و دختران مجردی که در
بازارهای عمومی کسب و کار دارند را بازداشت و تنبیه خواهند کرد.
10- آیفون
قوانین کره شمالی از جوک خنده دارتر به نظر می رسد. در
حالی که رهبر این کشور بخش اعظم درآمد و بودجه این کشور را صرف ساختن سلاح
های هسته ای می کند، شخصیت های سیاسی و نظامی بلندمرتبه این کشور با خوردن
همبرگرهای مک دونالدز، نوشیدنی های الکلی گران قیمت و ساعت های آرمانی
خوشگذرانی می کنند اما نمی تواند برق خانه ها را بیش از ساعاتی کوتاه در
شبانه روز روشن نگه دارد. با وجود این مشکلات آشکار و اولیه، رژیم بی وقفه
تلاش می کند که تمامی شهروندان رنج کشیده و عمدتاً مردم گرسنه این کشور
باور داشته باشند که در یک کشور سعادتمند زندگی می کنند.
و نماد اصلی سعادت و خوشبختی در کشور چیست: گوشی آیفون! در کمال
ناباوری و در حالی که لباس جین، رنگ کردن مو، پیرسینگ و مک دونالدز همگی
نمادهای آمپریالیستی شناخته می شوند اما کمپانی اپل که یک شرکت موفق کاملاً
آمریکایی بوده و بیش از یک ششم مردم آمریکا از گوشی های تلفن همراه ساخت
این کمپانی استفاده می کنند، در کره شمالی نماد امپریالیسم به شمار نمی آید
زیرا کیم جونگ اون آیفون را دوست دارد. اما این جا نیز یک مشکل وجود دارد و
آن هم این که اپل نیز مانند کمپانی های بزرگ دیگر نمی تواند وارد بازار
این کشور شود.
از این رو بسیاری بر این باورند که کره شمالی یک گوشی اپل واقعی دارد.
یک گوشی هوشمند ساخت این کشور وجود دارد که شباهت بسیاری با گوشی های ساخت
کمپانی اپل دارد. در حالی که بسیاری در این کشور توانایی خرید یک گوشی
هوشمند را ندارند اما مشخص شده که گوشی های شبیه اپل در این کشور محبوب
هستند.
11- موسیقی هایی که رژیم دوست ندارد
برای کیم جونگ اون، موسیقی موضوع بسیار حساسی به شمار می
آید به خصوص اگر شعر آن در مدح او نبوده و با گفته ها و رفتارهای نیاکان
درگذشته او مناسبتی نداشته باشد. روی هم رفته اگر این موسیقی با ارزشهای
رهبران این کشور سازگاری نداشته باشد مجازات مرگ در انتظار خاطیان خواهد
بود. اخیراً 12 موسیقیدان، از جمله نامزد سابق کیم جونگ اون به جرم خواندن
ترانه هایی که به مذاق رهبر بزرگ عزیز خوش نیامده در ملاء عام اعدام شدند.
البته دلیل رسمی برای این اعدام ها، تولید فیلم های مستهجن توسط این
موسیقیدانان اعلام شد و برای برخی دیگر نیز داشتن انجیل به عنوان دلیل
اعدام مطرح شد که گناهی نابخشودنی در این کشور محسوب می شود. البته این
ممنوعیت برای رهبر محبوب این کشور دردسر ساز شده زیرا بسیاری به آهنگ های
فولکلور و بسیار قدیمی ممنوعه روی آورده اند که بسیاری از آن ها فراموش شده
بودند. درست مانند بسیاری از دیکتاتوری های دیگر در سراسر جهان گذشته و
امروزی، بعضی اوقات سیاست های یک دیکتاتور اثرات کاملاً متفاوت و غافلگیر
کننده ای دارند.
منبع:برترین ها
در ایران
در ایران زنان اجازه ورود به ورزشگاه را ندارند همچنین انان نمیتوانند در مکانهای عمومی سوار دوچرخه شوند و..... در ایران دیدن سیگنال های خارجی ممنوع بوده و بشدت حکومت بدون در نظر گرفتن سلامت شهروندان روی ان پارازیت ول میدهد .... در ایران ... بگم بازم.