نمی خواهند ساختاری با شفافیت مالی ایجاد شود/ جلسات شورا باید علنی برگزار شود

به گزارش تیتر شهر؛ شورای چهارم به روزهای پایانی خود نزدیک می شود اما سوالی که این روزها پیش می آید این است که در این شورا چه گذشت؟ در بخش قبل به بحث پر چالش باغات و صیانت از فضای سبز در تهران و عدم ایمنی خطوط تازه افتتاح شده مترو پرداخته شد. در این بخش به بحث و درگیری های شورای گذشته  خواهد گذشت. خبرنگار تیتر شهر برای این مهم به سراغ رحمت الله حافظی، عضو منتقد شورای شهر چهارم رفت و ماجرا را از او جویا شد.

در آن زمان من به آقای قالیباف رای دادم. قبلا هم این سوال از من شده بود که با چه استنادی؟ جواب و توجیحی که در آن زمان برای خود داشتم این بود که من روکش سیاسی این دو نفر را کنار گذاشتم و ظرفیت فنی دو نفر را برای اداره شهر شنیدم و به آقای قالیباف نمره 17 و به محسن هاشمی 14 دادم و به استناد آن رای دادم. ولی بعد از 6 ماه که با حقایق مدیریتی ایشان و چگونگی اداره شهر آشنا شدم؛ از نزدیک با واقعیاتی تلخ روبرو شدم. دیدید که اولین سوال از شهردار را هم کلید زدم و خیلی هم در این موضوع جدی بودم. فکر می کنم تا آخر هم یکی از جدی ترین منتقدان برنامه ایشان بودم. البته فقط در جاییکه خطا وجود داشت؛ قطعا جایی که کار درست انجام داده شده بود، تقدیر به عمل آمد؛ ولی در جاییکه خطا و انحراف وجود داشت سعی کردم بیان کنم.

بنده درگیری نداشتیم بلکه بحث فنی و کارشناسی بود.  در 5 و 6 ماه اول به یاد دارم که دو جلسه که صحن علنی هم بود؛ آقای دبیر در جایگاه رئیس کمیسیون بودجه واکنش های بسیار تندی را نشان دادند که من تامل داشتم و دوستان اصولگرا بعد از جلسه از من بابت پاسخ ندادن تشکر کردند. در ابتدا شاهد چنین رفتارهایی بودم. تعجب می کردم اگر حرف حساب می زنم پس چرا با چنین واکنش هایی مواجه می شوم؟ به استناد این واکنش ها احساس کردم که خبرهایی هست و این عوامل من را در ادامه مسیرم قرار داد و سبب شد با دقت بیشتری کار کنم. این رفتارهای تند مرا مطمئن کرد. بعد از آن، در یک مقطعی یک سخنرانی داشتم که در قالب بحث شب عید مطرح شد و آن دعای معروف سال تحویل حول حالنا بود. حول حالنا در مدیریت شهری یعنی چی؟ یعنی ما قطار مدیریتمان را از روی ریل خودکامگی روی ریل عقلانیت قرار دهیم که شهرداری به دادسرا شکایت کرد و یک سال گذشت و من مطلع نبودم و رئیس دادگاه عدم تعقیب صادر کرد و مجددا اعتراض کردند و به من اطلاع دادند و در افکار عمومی مطرح کردند و به واسطه فشار افکار عمومی مجبور به پس گرفتن شکایت شدند. درگیری احساس نکردم اما فراز و نشیب ها تلخی و شیرینی های کار نمایندگی زیاد است. من هرجایی که احساس کردم می توانم کمکی کنم و مشکلی از مردم را به دوش بگیرم حضور داشتم و منتی هم ندارم. 

هر جایی که احساس کنم حضورم بیشتر اتلاف وقت است، کناره گیری کردم؛ چون بالاخره این جایگاه را دارم که بتوانم خدمت مستقیمی را در عرصه بهداشت و درمان از نظر تخصصی و طب خودم برای مردم داشته باشم؛ دلیلی برای اینکه بمانم و اصرار کنم ندارم؛ از همین منظر بود که برای شورای چهارم هم ثبت نام نکردم؛ زمانی انسان احساس می کند که اگر وقت بگذارد و انرژی بگذارد می تواند سیستم را اصلاح کند، به عرصه باید ورود کند؛ اما من این امر را احساس نکردم.

به همین دلیل بنده به این نتیجه رسیدم که آقایان نمی خواهند برخی چالش هایی که الان وجود دارد، برطرف شود و نمی خواهند ساختاری ایجاد شود که شفافیت مالی ایجاد کند؛ وقتی نمی خواهند برای چه وقتم را تلف کنم؟ اگر که قصد اصلاح داشتند ظرف یک سال تا یک سال و نیم میشود ساختارهایی را برای عملیات اداری و مالی طراحی کرد و آنچه که شهروندان نیاز دارند و در اصل با شهرداری ارتباط دارند در این ساختار قرار بدهیم و اگر سیستم اتوماسیون پاسخ گوی نیاز های مردم باشد هیچ جای انحراف هم برای آن باقی نمی گذارد؛ وقتی نمی خواهند برای چه وقتم را تلف کنم؟ وقتم را جایی می گذارم که بتوانم گوشه ای از مشکلات مردم را چه در حوزه تخصصی و چه به عنوان یک مسئولیت پذیری اجتماعی به حوزه صنفی خودم بروم و کاری را انجام بدهم؛ به همین دلیل، برای شورای بعد ثبت نام نکردم ولی برای انتخاب هیئت مدیره نظام پزشکی ثبت نام کردم و بنابر اعتمادی که جامعه نظام پزشکی داشت، رای آوردم. شاید بتوانم در آن جا محل خدمت باشم. 

 من برای ریاست شورا ثبت نام نکردم؛ برای قائم مقامی یا نائب رئیسی شورا ثبت نام کردم زیرا دعوای جناح های سیاسی این وسط بود و من قصد داشتم که به دوستان ثابت کنم و قبلا هم از طرف دوستان اصولگرا دعوت می گرفتم؛ دوستان اصلاح طلب هم جلساتی برای هماهنگی گروهی خودشان و تصمیم گیری راجع به دستوراتی در صحن ترتیب می دادند. من در آن جا اعلام کردم که برای اینکه به شما ثابت کنم که بیشتر از اینکه به فکر منافع مردم و حقیقت باشید و به دنبال کسی باشید که حرف حق می زند بیشتر به دنبال منافع سیاسی و جناحی خودتان هستید من می خواهم کاندیدا شوم و به شدت هم مورد هجمه قرار گرفتم. در جلسه ای که این موضوع را مطرح کردم بعضی از دوستان را هم ذکر نام کردم. آقای فلانی آقای فلانی من انتظار ندارم با توجه به حرفایی که می زنم به من رای بدهید؛ کاندیدا میشوم چون انتظار دارم که گوش کنید و به استناد آیه قرآن گوش کنید؛ آنچه را که فکر می کنید به نفع مردم است، انتخاب کنید. وقتی من این را مطرح کردم، یکی از دوستان گفت؛ منافقین هم اوایل انقلاب به آیات قرآن استناد می کردند و تشبیه کرد که حافظی چنان برخورد و رفتاری دارد. من نادیده گرفتم و صرفا ثبت نام کردم. برای اینکه می دانستم هیچ کس نه از دوستان اصلاح طلب و نه از دوستان اصولگرا به من رای نخواهند داد. قبل از جلسه علنی به جایگاه خبرنگاران آمدم و اعلام کردم که امروز برای نایب رئیسی ثبت نام می کنم و یک رای هم بیشتر ندارم؛ می دانم که رای خودم به خودم است. شما هم بدانید این طور نباشد که بعدا بگویید حافظی دچار توهم شده بود که رای می آورد و یک رای هم بیشتر نیاورد؛ گفتم میدانم که چه کاری انجام میدهم.

دو طیف اصلاح طلب و اصولگرا را اگر مثل دو خط کش تصور کنید و کنار هم قرار بدهید؛ نقطه ی تاس این دو طیف یا دو خط کش حافظی و حقانی بودند طوری بود که ارتباط ما با یکدیگر در گذشته قوی نبود و قبلا همدیگر را نمی شناختیم اما در شورا با یکدیگر آشنا شدیم. هر دو عضو یک کمیسیون شدیم و بر اساس لطف دوستان من را به عنوان رئیس کمیسیون سلامت انتخاب کردند و ایشان هم مسئولیت کمیته محیط زیست را به عهده گرفتند. ارتباط بسیار خوب بود چون بیش از 90 درصد حرف هایمان یکی بود. یعنی احساس کردیم که یک وظیفه ای در قبال مردم داریم و وقتی چنین احساسی باشد قطعا نقطه نظرات هم مشترک می شود. یک تصمیم می گرفتیم و تصمیمان به هم نزدیک بود و تطابق خوبی داشت و این خیلی خوب بود. این نقطه مشترک نقطه مشترک خیلی خوبی بود و به قدری این ارتباط نزدیک و صمیمی بود که در نشستی که دوستان اصلاح طلب داشتند آقای حقانی را متهم به پیروی و خط گرفتن از من می کردند و در نشست اصولگرایان من را متهم می کردند که حقانی تو را مدیریت می کند. و این جالب بود. خوب بود که دو طرف چنین احساسی داشتند و این نشان می داد که ما بدرستی کار ها را دنبال می کنیم.

نمایندگی شورای شهر تجربه ی خوبی بود برنامه ای که برای نظام پزشکی اعلام کردم 22 و 23 بند بود؛ قصد دارم دو سه برنامه اصلی و جدی را دنبال کنم اول دسترسی آزاد و بدون قید و شرط جامعه هدف به مصوباتی که شورای عالی دارد مثل همین جا که اجازه ی مطلع شدن مردم و یا حتی خبرنگاران را نمی دهند و پشت درهای بسته تصمیم گیری ی شود. باید خبرنگار حضور داشته باشد و یا فایل صوتی در اختیار آنان قرار بگیرد؛ من این حق را دارم که در جلسات شورای عالی از رکوردر استفاده کنم  و عین فایل صوتی را در سامانه قرار دهم. من یک دفتر مجازی ایجاد کردم  که الان قابل دسترسی است دفتر مجازی نمایندگی خودم و فایل صوتی را در آن جا قرار می دهم. یکی از آن ها علنی برگزار شدن جلسات است. اگر دوستان نماینده واقعی جامعه پزشکی هستند درهای تالار ایران را باز بگذارید و از قبل هم دستور جلسات را روی سامانه قرار دهید تا مردم بدانند که که چه مواردی در دستور کار  قرار دارد و هرکس که به تالار می آید امکان دیدن پخش زنده را داشته باشد اگر که حس می کنید واقعا برای مردم کار می کنید بایستی این اقدامات را انجام شود و حتما مطالبه خواهیم کرد؛  

باید درهای مذاکرات به روی مردم باز شود و مردم بدانند پشت درهای بسته چه خبر است؟ مثلا روز گذشته 40 و 50 ملک با شماره ثبتی و وضعیتش در دستور آمد و تصمیم گرفته شد و قرائت شد و بعد تصمیم می گیرند که آیا ملک هست یا خیر و این یعنی چه؟ یعنی میلیاردها تومان پول که جا به جا می شود اگر باغ باشد یک ارزشی پیدا می کند و اگر باغ نباشد یک ارزش دیگر. مالک آن زمین باید بداند که امروز قرار است راجع به ملک اش صحبت شود و تصمیم گیری شود. نباید این اطلاعات برای عده ای زمینه ی رانت را ایجاد کند؛ وقتی این اطلاعات در اختیار عده ای خاص قرار می گیرد این امکان را پیدا می کنند که با یک تبانی ملکی را که ارزش پیدا کرده است را بدون اطلاع مالک بخرند یا ملکی که ارزشی ندارد را با قیمت گزاف به فروش برسانند. این اطلاعات بایستی در اختیار مردم باشد؛ انتظار داریم که شورای بعد درهارا باز بگذارد و دستور جلسات و متن مذاکرات را به لحظه در اختیار شهروندان قرار دهد. موضوع دوم اینکه متن مذاکرات باید مکتوب باشد و قابل دسترسی. وقتی متن مذاکرات که طبق قانون بایستی اتفاق بیفته که بارها هم اصرار کردیم اما آقای رئیس نپذیرفتند بایستی پایان هر موضوعی که در دستور قرار می گیرد و به رای گیری ختم می شود مشخص باشد. باید موافقین و مخالفین مشخص شود اما چنین چیزی وجود ندارد و مشخص نیست که چه کسی به باغات رای مثبت و چه کسی رای منفی می دهد. خارج از آن جلسه امکان ادعاهای گوناگون وجود دارد. متن مذاکرات باید مکتوب شود و ذیل تمام مصوبات اسمی مخالفین و موافقین درج شود که قابلیت رسیدگی را داشته باشد.

یکی دیگر هم شفاف سازی در هزینه ها و درآمدهاست. باید درآمد های سازمان طی یک سال مشخص شود که چقدر بوده و جزئیات آن هم ذکر شود. که از هر مسیری و از هر موضوعی چه مبلغی این درآمد هارا شکل داده است؟ هزینه های سازمان هم باید مشخص شود که چه میزان بوده است. و هرکدام از این ها مثل هزینه های پرسنلی و اداری و سایر هزینه ها مشخص شود که از جمله ابتدایی ترن حقوقی است که جامعه باید به آن دست یابد. 

 موضوع دیگر بحث دیوان محاسبات شهری است ما دیوان محاسبات کشور را داریم که اگر در یک دستگاه اجرایی خطایی صورت پذیرد حتی 5 سال بعد هم میشود آن وزیر یا صاحب امضا را دعوت و احضار کرد و سوال کرد و حتی به دادسرا بفرستند باید پاسخ گو باشند ولی در این جا آقایون هر تصمیمی که بگیرند پاسخ گو نیستند. ما سوال می کنیم مثلا می پرسیم که چرا بر اساس این گزارشات در فلان تاریخ این تعداد پرسنل استخدام کردید در جواب ما رئیس می گوید این اقدام مربوط به مدیر عامل قبلی بود به این مدیر عامل مربوط نیست. اگر این طور باشد سنگ روی سنگ بند نمی شود. هر کسی باید مسئول تصمیمش باشد. اگر دیوان محاسبات شهری داشته باشیم، می تواند احضار کند و راجع به تصمیم گرفته شده زیر سوال ببرد. چرا این خسارت را به مردم و شهر زدید و باید از طریق دادسرا پی گیری شود. این هم یک خطا است که به قانون نیاز دارد. موضوع بعدی بحث ذی حساب است. در دستگاه های اجرایی مثل وزارتخانه ها ذی حساب، کارمند وزارت اقتصاد و دارایی است که با حکم وزیر اقتصاد وارد یک مجموعه شده و شروع به کار می کند. بنده در وزارت بهداشت مسئول هستم کنار دست من ذی حساب هست و رفتار مدیریتی من را رصد می کند که با قوانین مغایر نباشد. اگر مغایرت داشت تذکر داده می شود و من موظفم که اصلاح کنم؛ اگر اصرار داشتم بنابر دستور، ایشان موظف اند که چک ها را امضا کند و گزارشی برای وزیر اقتصاد و دیوان محاسبات کشور ارسال کند و من در آن جایگاه باید پاسخ گو باشم. هیچ ارتباط مالی بین وزارت بهداشت و ذی حساب وجود ندارد کاملا مستقل است. متاسفانه در مجموعه مدیریت شهری به استناد قانون ذی حساب از کارکنان رسمی شهرداری است و قائم مقام ذی حساب. کسی که حقوقش را از شهرداری می گیرد شما حتی در صحن مصوبه هم بگیرید و در مناطق و سازمان ها و شرکت ها هم معرفی کنید اگر ذی حساب مستقل نباشد هیچ نقشی در جایگاه نظارتی خودش ندارد.

اگر جمع خبرنگاران در مجمع مدیریت شهری و دوستانی که در آن جایگاه می نشینند نبودند و همراهی نمی کردند اتفاقاتی که افتاد، رخ نمی داد. علاوه بر آن، حضور دوستان فضای مجازی هم کمک بسیار زیادی کرد. حضور خبرنگاران در آن عرصه و اطلاع رسانی از آنچه که پشت در های بسته رخ می داد کمک زیادی کرد. تحولی که در 4 سال گذشته شاهد بودیم مدیون همکاران بزرگواری هستیم که در شورا کنار ما بودند و در جایگاه خبرنگاران حضور داشتند از این بابت تشکر می کنم.