به گزارش تیتر شهر؛ موضوع تضمین ارائه خدمات در خصوص کالاها و محصولات خریداری شده از مؤلفههایی به شمار می رود که در جهان امروزی، نقش غیرقابل انکاری در جذب مشتریان و ربودن گوی سبقت در فضای رقابتی عرصه تجارت و بازرگانی ایفا می کند. گارانتی و وارانتی جزو معدود کلمات اضافه شده به زبان فارسی بوده که به معنای ضمانتنامه به کار میروند اما معنای متفاوت دارند که اغلب بدان توجه نمی شود و برخی مشتریان اصلا از تفاوت آن ها اطلاعی ندارند.
وارانتی و گارانتی هر دو به معنای قول و تضمینی است که از سوی تولیدکننده ارائه میشود تا اطمینان لازم نسبت به کارکرد محصول را طی زمان مشخصی بدهد. در صورت بروز نقص و خطایی در کارکرد محصول که ناشی از تولید بوده و منشا آن استفاده نادرست مشتری نباشد، تمامی هزینهها از سوی تولیدکننده به مشتری پرداخت میشود که در این صورت و به این نوع ضمانت در عرف بینالملل وارانتی گفته میشود. منظور از گارانتی ارائه خدمات پس از فروش بدون دریافت هیچ وجهی به مردم است و در واقع مفهوم افزودن برکیفیت کالا پشت این مفهوم قانونی وجود دارد اما وارانتی در لغت کمی استفاده پیچیده تری دارد. Warranty شباهت زیادی به گارانتی دارد اما معمولا” در بازه های زمانی بیشتر از آن استفاده می شود و در آن راه برگشت از تصمیم خرید برای مشتری باز نیست. معمولا فروشنده براي دوره تضمين يا گارانتي متعهد مي شود اگر كالا در اين دوره دچار اشكال و يا عيبي شد انرا بصورت كاملا رايگان برطرف نمايد كه معمولا دوره ان يكساله خواهد بود.
این در صورتی است که گاهی تولیدکنندگان ایرانی اینگونه فکر میکنند که به محض فروش کالا فعالیت آنها تمام می شود و بر همین اساس از پرداخت برخی هزینه ها سر باز میزنند، در حالی که شرکتهای مطرح می دانند برای ثبات در بازار باید به گونهای فعالیت داشته باشند که هزینه مردم را افزایش ندهند.
علیرغم اهمیت بسیار بالای گارانتی، متأسفانه در کشور ایران این مؤلفه آنچنان که باید کارآمد محسوب نمی شود و به واقع در مقام عمل، شاهد پوشش و تأمین تعهدات قید شده در ضمانتنامه از سوی نمایندگی یا شرکت مربوطه نیستیم.
اگر نگوییم در تمامی موارد، اما در مواقع بسیاری، محصولات و کالاهای فروخته شده گارانتی دار، فاقد کاربرد و وجاهت عملی هستند.
می گویند در بسیاری از کشورها به هر دلیلی اگر مشتری از محصولی که خریداری و استفاده کرده است، راضی نباشد، این امتیاز را دارد که محصول را پس بدهد و نوع دیگری از آن را امتحان کند. فروشندگان هم بدون هیچ گونه اعتراض و بهانه ای این حق را به مشتری می دهند و همکاری می کنند.از سوی دیگر اگر وسیله ای مشکل فنی پیدا کند و نمایندگی مربوطه پیش بینی کند که زمان تعمیر وسیله از حد مجاز ۲۴ تا ۴۸ ساعت بیشتر طول می کشد، موظف است دستگاه جدیدی با همان مدل و مارک به مصرف کننده تحویل دهد. باتوجه به ضعف مدیریتی نمی توان ادعای ارائه خدمات پس از فروش استاندارد را داشت. ۱۰ خودروساز برتر دنیا خصوصی هستند، اما مدیران ما براساس ضوابط منصوب می شوند و این امر بر کیفیت، کمیت ، خدمات و... تاثیر می گذارد.
این در حالی است که حتی با خرید برخی محصولات دارای گارنتی، هنگام بروز مشکل از ارائه خدمات تحت عنوان نبودن فلان تعمیرات در دستور کار، از ارائه خدمات منصرف می شوند و گاهی پیگیری بسیار می تواند حقوق مصرف کننده را تضمین کند بر این اساس استفاده از کالای ایرانی با خطر نبود صحیح گارانتی و وارانتی مواجه است و برای تضمین اقتصاد مقاومتی باید به این دو مهم توجه نشان داد.