به گزارش تیترشهر:«انتصاب وزیر زن از میان گزینه‌های موجود، کارزار تازه‌ای در کارنامه فعالیت سیاسی و مدنی زنان ایران است. نه تنها زنان اصلاح‌طلب که جنبش زنان ایران نیز در روزهای انتخابات بارها بر گزینه انتصاب وزیر زن تأکید کردهاند. حالا باید دید ماحصل اتاق فکر زنان و لابی‌ها به کجا ختم می‌شود.»
به گزارش ایسنا، روزنامه شرق نوشت: «حسن روحانی آن طور که باید و شاید کارنامه درخشانی در سپردن کرسی‌های قدرت به زنان ندارد. حالا زنان تا دیر نشده در پی آن هستند که دست پر در لابی‌ها و چانه‌زنی‌های قدرت شرکت کنند. پیش‌بینی «شهیندخت مولاوردی»، معاون امور زنان حسن روحانی این است که «دو، سه وزیر خانم برای حضور در کابینه دولت دوازدهم معرفی خواهند شد.» چندی است که در همین زمینه کمیته‌ای شکل گرفته و بناست اسامی و شاخص‌های زنان وزیر در چند روز آینده مشخص شود. وضعیت حضور سیاسی زنان این روزها تا حدودی رو به بهبودی نهاده، از یک سو ١٨ زن راهی بهارستان شده‌اند و از دیگر سو برای نخستین بار شش زن به شورای شهر تهران راه می‌یابند. سهمیه ٣٠ درصدی زنان در سهمیه احزاب اصلاح‌طلب به رسمیت شناخته شده و دست‌کم در تهران اجرایی می‌شود.
در همین حال مولاوردی به خبر‌آنلاین گفته «با تجربه‌ای که از دولت یازدهم داریم و تفاوتی که شرایط شروع کار دولت دوازدهم با دولت یازدهم دارد، زمینه برای استفاده از خانم‌ها به عنوان وزیر در کابینه دوازدهم خیلی مساعدتر است.»
اشرف بروجردی، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی، دیگر معاون حسن روحانی است که معتقد است زنان بسیاری در ایران می‌توانند در قامت وزارتخانه‌های مختلف قد علم کنند و تنها راه چاره اعتماد به زنان متخصص و با تجربه کشور است. او در همین زمینه از تدوین اسامی و شاخص‌های زنان وزیر در قالب کمیته‌ای به ریاست شهیندخت مولاوردی خبر می‌دهد. اسامی و شاخص‌ها به گفته او در چند روز آینده مشخص خواهد شد. مولاوردی نیز در پاسخ به این سؤال که چند وزیر خانم در دولت دوازدهم حضور خواهند داشت، گفت «این به تصمیم رئیس‌جمهوری بستگی دارد و رأی نهایی مجلس. پیش‌بینی ما معرفی دو، سه خانم است و برای آن تلاش می‌کنیم.»
رئیس‌جمهوری باید جلوی تخریب زنان مسئول را بگیرد
حضور زنان اصلاح‌طلب در مجلس دهم دستاوردهای مثبتی داشته که از جمله آن می‌توان به لابی آنها برای معرفی زنان توانمند جهت حضور در بخش‌های مختلف دولت اشاره کرد. اگر چه نقدها به عملکرد زنان مجلس کم نیست اما در کنارش گفت‌وگو هم می‌کنند و پای برخی مسائل به خوبی می‌ایستند. نمونه‌اش تلاش زنان مجلس برای مقابله با ازدواج دختران كم سن و سال بود. آنها در سفر به قم تلاش کردند تا با مراجع دیدار کنند و در این موضوع با آنها وارد گفت‌وگو شوند.
پروانه سلحشوری، رئیس فراکسیون زنان مجلس دهم نیز به «شرق» می‌گوید: «تجربه حضور زنان در سمت‌ها نشان داده که آنها از سوی نهادهای مختلف به شدت زیر ضرب قرار گرفته و همه جانبه نقد می‌شوند. دولت سوای تلاش برای ورود زنان وزیر به کابینه باید به فکر آن باشد که این مسئله را حل کند. نمونه این ماجرا حضور توانمند خانم احمدی‌پور در ریاست سازمان میراث فرهنگی بود که با موجی از نقدها و تخریب‌ها همراه شد. بنابراین هزینه پذیرش مسئولیت سیاسی در میان زنان باید کاسته شود و این مهم اتفاق نخواهد افتاد مگر این که شخص رئیس‌جمهوری در این زمینه ورود کند. درباره خانم مولاوردی نیز شاهد تلاش فراوان ایشان بودیم و در مقابل تخریب ایشان از سوی گروه‌های مختلف که واقعا در جاهایی از کار هزینه‌بر می‌شد.»
مولاوردی خودش می‌تواند وزیر شود
پروانه سلحشوری تأکید می‌کند برخی وزارتخانه‌ها از جمله وزارت آموزش عالی و آموزش و پرورش، کار و رفاه اجتماعی و بهداشت از جمله وزارتخانه‌هایی هستند که امکان یافتن وزیر زن باتجربه و متخصص در آن امکان‌پذیر است. اشرف بروجردی علاوه بر اینها به گزینه وزارت ارشاد نیز اشاره کرده و امیدوار است نتیجه کمیته ویژه بررسی وزرای زن به زودی اعلام شود تا هم اسامی مشخص شوند و هم لابی برای حضور آنها در کابینه در دستور کار قرار گیرد. سلحشوری در همین زمینه به نقش مؤثر مولاوردی اشاره کرده و این که «امیدواریم ایشان یا در همان سمت بمانند یا حسب تجربه‌های به دست آمده در سال‌های اخیر به عنوان یکی از گزینه‌های وزارت مطرح شوند.»
احمدی‌نژاد و شکستن تابوی وزیر زن
تابوی حضور وزیر زن در ایران پس از انقلاب اسلامی نه از سوی اصلاح‌طلبان و میانه‌روها که در دولت محمود احمدی‌نژاد شکست. مرضیه وحید دستجردی بر کرسی وزارت بهداشت تکیه زد و کارنامه مثبتی از خود به یادگار گذاشت؛ تا جایی که در قحط‌الرجال اصولگرایان بارها نام او به عنوان نامزد ریاست‌جمهوری مورد تأیید اصولگرایان بر سر زبان‌ها افتاد. بماند که پاره‌ای درگیری‌ها با شخص احمدی‌نژاد در نهایت به کنار نهادن او از عرصه قدرت انجامید.
طیبه سیاوشی، نایب‌رئیس فراکسیون زنان مجلس نیز به «شرق» می‌گوید: «باید واقع‌بین باشیم و برای وزارتخانه‌هایی که زنان متخصص داریم افرادی را معرفی کنیم. برای نمونه در وزارت امور خارجه‌ای که سرتاپا ساختاری مردانه دارد، چطور می‌شود از انتصاب وزیر زن سخن گفت؟ اما در این مورد خاص باید به سمتی برویم که جناب وزیر نیم‌نگاه مثبتی به حضور زنان در سفارتخانه‌ها داشته باشد. نه این که یک سفیر زن منتصب کنیم و به کل ماجرای توانمندسازی زنان در سطوح مختلف وزارت امور خارجه به فراموشی سپرده شود.»
فشارهای همیشگی در انتصاب زنان کابینه
انتصاب زنان در دولت‌های مختلف همواره با نقدهايي همراه بوده است. نمونه‌اش زمانی که سیدمحمد خاتمی بنا داشت برای نخستین‌بار زنی را به معاونت خود برگزیند. انتصاب معصومه ابتکار به عنوان رئیس سازمان محیط زیست تیر و ترکش‌هایی به دنبال داشت و برخی‌ها همان روز به دنبال کارشکنی بودند. پایان دوره ریاست زهرا شجاعی بر مرکز امور زنان نیز با حاشیه‌سازی‌های فراوان همراه شد. گروهی به دلایل واهی او را به دادگاه کشاندند و چند سال بعد او از همه آن تهمت‌ها تبرئه شد. حتی حضور زنان در مجلس ایران نیز روزگاری با برخی محدودیت‌ها همراه بود. درست زمانی که نمایندگان خودشان را برای حضور در مجلس ششم آماده می‌کردند، تماس‌هایی با رئیس وقت مجلس حاصل شد تا از الهه کولایی بخواهد از پوشش چادر برای حضور در مجلس استفاده کند. تماس تلفنی برقرار شد و کولایی نیز تأکید کرد که مردم با همین پوشش به او رأی داده‌اند و با همین پوشش در صحن حاضر می‌شود.
اکنون انتصاب وزیر زن از میان گزینه‌های موجود، کارزار تازه‌ای در کارنامه فعالیت سیاسی و مدنی زنان ایران است. نه تنها زنان اصلاح‌طلب که جنبش زنان ایران نیز در روزهای انتخابات بارها بر گزینه انتصاب وزیر زن تأکید کردهاند. حالا باید دید ماحصل اتاق فکر زنان و لابی‌ها به کجا ختم می‌شود.»
