به گزارش تیتر شهر، برای عاقل یک اشاره هم کافی
است!. این حکایت این روزهای بی توجهی به ظرفیت هایی است که در چینش کابینه به وضوح
مشاهده می شود و آنقدر اظهر من الشمس است که صدای حامیان رئیس جمهور را هم درآورده
است.
منظور از ظرفیت برخلاف نقدهایی که در هفته های
اخیر نسبت به عدم معرفی زنان در وزارت خانه ها از سوی دولت دوازدهم نیست بلکه
نادیده گرفتن پتانسیل های مجلسی است که با امید مردم به تغییر در تصمیم گیری ها،
از رویکرد اکثریت پایداری و تندرو به حضور اعتدالیون و اصلاح طلبان تغییر کرد و
انتظارات فراوانی برای به کارگیری استعدادهای آن وجود دارد.
هرچند لیست امیدی که به مجلس راه یافت ایده آل
مردم نبود و در میان لیست های موجود می توان آن را "خیرالموجودین" برای
جایگزین کردن با چهره های تندرو مجلس نهم دانست اما به نظر می رسد اشاره به همین
پتانیل حداقلی اما تقریبا همسو با دولت هم در این انتخاب وزرای پیشنهادی از سوی
حسن روحانی نادیده گرفته شده است و پیام مردم در رایی که به این لیست در انتخابات
مجلس داده اند نادیده گرفته شده است.
هرچند مردم در جریان انتخابات اخیر ریاست جمهوری
مطالبات خود از رئیس جمهور منتخب را در شبکه های اجتماعی که دولت خود بر تقویت آن
اصرار دارد؛ در میان گذاشتند اما اکنون به نظر میرسد اشارت های مردم در هر دو
انتخابات اخیر چندان به چشم دولت نیامده است و دولتی که قرار است از پوسته محافظه
کاری اش خارج شود، هنوز مصلحت را بر خواست مردم ترجیح داده است.
انتظار مردم از یک مجلس با حضور حامیانی از دولت
و دولتی با پشتوانه رای 24 میلیونی، کابینه ای نبود که در آن خبری از حضور زنان
توانمند نباشد و تنها برای رفع انتقادات از حضور آنها در سطح معاونت ها بهره گرفته
شود.
هرچند دولت با وعده مدیران ارشد میانی و معاونان
وزرای زن، سعی دارد انتقادات به خود را کمرنگ کند اما وقتی زنانی در کشور وجود
دارند که برای تصدی پست معاون رئیس جمهور شایستگی دارند پس حتما زنانی هم داریم که
بتوان نام آنها را در قالب یک وزیر بر سر زبان آورد.
علاوه بر عدم حضور زنان، نبود برخی چهره هایی که
حضور آنها در وزارت خانه های کلیدی مانند حوزه اقتصاد و علوم، هم نشان از عدم
دریافت پیام رای مردم در انتخابات دهمین دوره مجلس و دوازدهمین دولت بود.
تعامل دولت با مجلس فعلی را نمی توان با تنش های
دولت احمدی نژاد با مجلس قابل قیاس دانست اما روحانی همان مشی ای را در انتخاب 50
درصد وزرای پیشنهادی خود در پیش گرفته است که گویی اگر همین مجلس با حضور امثال
رسایی بسته شده بود، باز روحانی دست به چنین انتخاب هایی می زد!.