به گزارش تیترشهر : مرکز پژوهش‌های امنیت داخلی رژیم صهیونیستی در مقاله‌ای در خصوص مرگ محمد مرسی نوشت که مرسی در ماه ژوئن 2012 به ریاست جمهوری مصر انتخاب شد، یک سال بعد یعنی 2013 از سمت خود برکنار شد و سپس در 2019 از دنیا رفت. مرسی یک مهندس بود و پس از اینکه خیرت شاطر کاندید اخوان المسلمین کنار رفت، جایگزین وی شد. مرسی پس از آن به مرحله حساس انتخابات ریاست جمهوری رسید و در این مرحله با احمد شفیق نخست وزیر سابق مصر روبرو شد. بسیاری از طرفدارن انقلاب 25 ژانویه، محمد مرسی را به امید ایجاد تغییر انتخاب کردند و نه به خاطر حمایت و تایید ایدئولوژی گروه وی برخی از کسانی که در مصر زندگی می کنند، اظهار می کنند که در زمان حساس و سرنوشت ساز مصر یعنی زمانی که کشور به یک رهبر نیاز داشت تا از حکومت استبدادی به یک حاکمیت دموکرات منتقل شود، انتخاب محمد مرسی اشتباه محض بود.
سه بند از لایحه اتهام مرسی که به خاطر آن به زندان افتاد به این شرح است: 20 سال حبس به علت درگیری های خارج از کاخ الاتحادیه، 25 سال حبس به دلیل افشا کردن اطلاعات سری به قطر و 3 سال بازداشت به علت توهین به دادگاه. علاوه بر این وی دوبار نیز به اتهام جاسوسی برای حماس و دست داشتن در فرارهای زندان وادی النطرون محاکمه شد. در مدت شش سال بازداشت مرسی، سه بار به خانواده اش اجازه داده شد تا با وی دیدار کنند. او در این مدت مبتلا به دیابت شد و بر اساس گفته های نزدیکانش، مراقبت های درست و مناسب را نیز دریافت نکرد و سرانجام در جریان جلسه محاکمه دچار سکته قلبی شد و سپس از دنیا رفت. محمد مرسی که با آرای 51.7 درصدی به ریاست جمهوری مصر انتخاب شده بود، در تاریکی شب و تنها با حضور چند تن از اعضای خانواده اش به خاک سپرده شد.
واکنش ها به مرگ مرسی به مثابه یک نمونه برای قطب بندی بود که هم چنان پس از گذشت شش سال انزوای مرسی، مصر و منطقه را دربرگرفته است.درحالی که السیسی قصد داشت تا اتفاق مرگ مرسی را بی‌اهمیت جلوه دهد و رسانه های مصری نیز به چندین گزارش مختصر از آن اکتفا کردند؛ حامیان اخوان المسلمین در خارج از این فرصت استفاده کردند و با سروصدا در شبکه های اجتماعی به دنبال تقویت نفوذ خود از خلال این حادثه بر آمدند. کشمکشی که در پی مرگ مرسی میان سیاستمداران و مردم و اسلام گراها در منطقه و پراگماتیسم ها وجود داشت بر این جنبه ها متمرکز بود:
- آیا مرسی یک رئیس جمهور قانونی بود و یا یک خائن؟
بسیاری از کاربران در سایت های شبکه های اجتماعی تاکید کردند که مرسی اولین و آخرین رئیس جمهوری بود که به شیوه دموکراتیک در مصر انتخاب شد. برخی از مخالفان اخوان المسلمین، وی را به عنوان نماد انقلاب سیاسی ناامید کننده دانستند.
در مقابل، مقاله ها و تحلیل هایی که در روزنامه های مصری منتشر شد، مرسی را به عنوان رئیس جمهور سابق و رهبر جنبشی معرفی کردند که به نام منافع حزبی محدود و درواقع با هدف تخریب روحیه ملی مصر فعالیت می کرد.
- مرسی به مرگ طبیعی مرد یا کشته شد؟
جماعت اخوان المسلمین و طرفداران آن در اظهارات رسمی خود اعلام کردند که مرسی کشته شده و به خاطر سکته قلبی نمرده است. آنها همچنین تاکید کردند که مقامات اجازه ندادند جماعت اخوان المسلمین بدن مرسی را ببینند و حتی اجازه کالبد شکافی هم ندادند.
کاربران شبکه های اینترنتی هم اظهار کردند که عدم درمان و رسیدگی مناسب منجر به مرگ مرسی شد و قتل مستقیم درکار نبود. در این میان سخنگویان دولت السیسی شایعه پراکنی های اخوان المسلمین مبنی بر قتل مرسی با اهداف سیاسی را رد کردند.
- اختلاف میان کشورهای منطقه در واکنش به مرگ مرسی
ترکیه و قطر در عزای مرگ مرسی گریه می کنند و دولت مصر را عامل مرگ وی می دانند. شبکه های تلویزیونی در ترکیه و قطر یک آرشیو از فعالیت های مرسی در زمان ریاست جمهوریش را پخش کردند.
در این میان حماس، محتاطانه و میان اتحاد فکری با اخوان المسلمین و ارتباطش با نظام السیسی، به پخش آیات قرآن کریم و یاد آوری حمایت مرسی از فلسطین در شبکه های خود اکتفا کرد. درکنار مصر، عربستان که سرکوب شبکه های اجتماعی را ضد اخوان المسلمین آغاز کرده است، جماعت اخوان المسلمین را متهم به تحریف چهره اسلام و تضعیف ثبات منطقه کرد.
سخنان اسلام گرایان در شبکه های اجتماعی هرچند که در این حالت به فعالیت های معترضانه و تظاهرات گسترده مبدل نشد؛ اما یاد آور می شود که اخوان المسلمین از نقشه حذف نشده است. جماعت اخوان المسلمین همچنان به دنبال تبدیل شدن به یک جایگزین سیاسی در آینده است و طرفداران زیادی در مصر و افکار عمومی مردم دارد. علاوه بر این برخی از مردم مصر در هردو جناح هم حضور دارند: از یک سو در کنار اخوان المسلمین و از سوی دیگر در کنار نظام کنونی مصر.
- ثمرات مرسی برای رژیم صهیونیستی
خاطرات باقی مانده برای رژیم صهیونیستی از دوران حکومت محمد مرسی به این شرح است: بقای توافقنامه صلح بر خلاف ترس های قبلی؛ در دوره مرسی، مصر نظارت های خود را بر مرزهای نوار غزه تشدید و اقدام به ایفای نقش واسطه میان حماس و رژیم صهیونیستی در عملیات عامود السحاب کرده بود. علاوه بر این مرسی از بردن نام رژیم صهیونیستی در سخنانش خودداری و اعلام همبستگی و اتحاد با حماس می کرد.
علی رغم رفتارهای پراگماتیسم جماعت اخوان المسلمین، بسیار بعید است که دشمنی اساسی آنها با رژیم صهیونیستی اجازه دهد تا بر توافقنامه صلح میان دو کشور به مدت طولانی باقی بمانند.
شکاف بزرگ میان نظام کنونی مصر و اخوان المسلمین مربوط به درگیری رژیم صهیونیستی و فلسطین است. در این میان مصر یک هیئت به کنفرانس بحرین فرستاد؛ درحالی که جماعت اخوان المسلمین شرکت کنندگان در این کنفرانس را به منزله نظام های دشمن ملت عربی و خائن نسبت به مسئله فلسطین دانسته و اظهار می کند که هرگز رژیم صهیونیستی را به رسمیت نمی شناسد. اخوان المسلمین هم چنین تصریح کرد که روزی خواهد آمد که جشن آزادسازی فلسطین در قاهره و جشن بازگشت قاهره به جایگاه واقعی آن ، در فلسطین برگزار می شود.
اینکه رژیم صهیونیستی هیچ واکنش رسمی نسبت به مرگ مرسی نشان نداد یک رفتار زیرکانه بود؛ چراکه در غیر این صورت هر واکنشی به معنای دخالت در امور داخلی مصر به شمار می آمد. در همان دوره، صلح مصری – صهیونیستی تقویت شده و همچنین دو طرف امید به نزدیکی بیشتر داشتند.
