موشک مخرب روسیه؛ دشمن شماره دو!

برد ساتان 2 به 11 هزار کیلومتر می رسد. اهمیت این برد 11 هزار کیلومتری وقتی به چشم می آید که بدانیم فاصله لندن تا مسکو تنها 2500 کیلومتر و واشنگتن تا مسکو هم 7850 کیلومتر است. دو موتور جت مافوق صوت PAK-DA باعث می شود ساتان 2 بتواند تا ارتفاعی نزدیک به جو زمین بالا برود و عملا بمب هایش را از فضا بر سر اهدافش بریزد. علاوه بر این، موشک از سیستمی استفاده می کند که شناسایی اش توسط رادارها را تقریبا غیرممکن کرده است.

جالب این است که ساتان 2 درست زمانی رونمایی شد که طبق قرار آمریکا و روسیه، دو کشور توافق کرده بودند برای جلوگیری از اشاعه ساخت سلاح های کشتار جمعی 34 تن پلوتونیوم خود را که برای ساخت صدها سلاح اتمی کافی بود، از بین ببرند و حالا با این وضعی که پیش آمد، آن قرارداد به یک شوی سیاسی شبیه تر است و عملا معنای دیگری ندارد.

پنج یا شش موشک ساتان 2 کافی است تا تمام ساحل شرقی ایالات متحده از روی کره زمین محو شود. یک موشک آن برای از بین بردن فرانسه یا ایالت تگزاس کافی است، در حالی که همین موشک می تواند انگلستان و ولز را دو بار با خاک یکسان کند و جز گرد و غبار چیزی به جا نگذارد و اگر فرض کنیم این بمب روی نیویورک بیفتد، آ« وقت سه چهارم جمعیت 8.5 میلیون نفری آن در لحظه کشته خواهند شد و البته تا صدها سال بعد این شهر به یک بیابان تبدیل می شود.

مقامات روس قبلا یعنی در فوریه 2014 گفته بودند RS-285SARMAT تا سال 2020 به بهره برداری می رسد و بعدا این تاریخ به 2021 تغییر کرد اما حالا گفته می شود تست موفق آن در ماه آگوست انجام شده و تصاویر انفجارش هم منتشر شده است و ظاهرا تا دو سال دیگر آماده ورود به ارتش روسیه خواهد شد اما ساتان 2 تازه یک هفته است که لقب مرگبارترین سلاح دنیا را به خودش اختصاص داده و قبل از آن، چندین موشک اتمی عجیب و غریب دیگر بوده اند که سال ها این لقب را با خود به یدک می کشیده اند.

از سال 1945 و آخرین استفاده بشر از بمب اتم در جریان یک جنگ تا سال 1991 که فروپاشی شوروی اتفاق افتاده، دو طرف جنگ سرد، یعنی آمریکا و شوروی، هزاران سلاح اتمی ساختند که شامل بمب های کوچک تا موشک های کروز و موشک های بالستیک قاره پیما می شد. به علاوه زیردریایی هایی که احمل این موشک ها بودند. این وسط فرانسه، انگلستان و چین هم خودشان را وارد ماجرا کردند و دست به ساخت این سلاح ها زدند و در جریان مسابقه تسلیحاتی هر از گاه موشک هایی ساخته شدند که تا چند وقت عنوان مرگبارترین و مخرب ترین را به خودشان اختصاص می دادند. حالا این فهرست 10 سلاح ویرانگر تا قبل از ساتان 2 است که حالا با اختلاف، در صدر این فهرست ایستاده است.

 

R-36M2-ICBM (روسیه)

ناتو به این موشک لقب SATAN18-SS داده و این شاید ترس آنها از غول روسی را نشان بدهد. سال 1974 برای اولین بار، ساتان شماره یک مورد استفاده و آزمایش قرار گرفت. همان موقع وزن کلاهکش 20 تا 25 تن بود. اما آخرین مدل به روز شده این موشک 10 کلاهک 750 کیلوگرمی دارد و بردش به طور تقریبی 11 هزار کیلومتر می شود. سرعت این موشک می تواند تا هشت کیلومتر بر ثانیه برسد و خطایش هم 220 متر اعلام شده است و همه اینها باعث شده آمریکایی ها خیلی نگران آن باشند. حالا اما با آمدن شیطان شماره دو، این نگرانی بسیار بیشتر شده و شاید آمریکایی ها به فکر آن بیفتند که رقیبی برای آن درست کنند؛ رقیبی که احتمالا ناتو به آن لقب فرشته نجات خواهد داد.

 

DF-5/5A-ICBM (چین)

دانگ فنگ 5 یک جورهایی خط و نشان چینی ها برای دشمنان شان بود و ساخت آن نشان داد این کشور می تواند کسانی را که به خاکش حمله کنند، به سختی تنبیه کند. یک کلاهک عظیم پنج هزار کیلوگرمی و برد 12 هزار کیلومتری نشانه هایی از این تنبیه سخت هستند. خطای این موشک یک کیلومتر اعلام شده و این یعنی هدف دانگ فنگ بیشتر شهرهاست، نه نقاط خاص. جثه بزرگ این موشک باعث شده تا سوخت رسانی اش یک ساعت طول بکشد. در نسخه به روز شده آن خطا به 300 متر کاهش پیدا کرده و می تواند چند کلاهک را حمل کند.

 

UGM-133 Trident II-SLBM (آمریکا و انگلستان)

موشک های زیردریایی کنونی تولید مشترک آمریکا و انگلستان Trident II است که در سال 90 عملیاتی شده و تاکنون چندین بار نوسازی و به روز شده اند. وقتی موشک به طور کامل مسلح شده باشد، 14 کلاهک جنگی در آن وجود دارد اما معمولا پرتاب این موشک زیردریایی با چهار یا پنج کلاهک 475 کیلوگرمی انجام می شود. حداکثر برد آ« بسته به تعداد کلاهک هایش بین 7800 تا 11 هزار کیلومتر است و نیروی دریایی آمریکا گفته موشک هایی که در این واحد به کار گرفته شده اند، خطای شان کمتر از 120 متر است.

 

R29RMU2 Layner-SLBM (روسیه)

جدیدترین موشک زیردریایی اتمی روسیه که در سال 2014 وارد ارتش شده است. این موشک مدل به روز شده موشک های Sineva است و در این ورژن مشکلات سری قبلی رفع شده و نامش هم به Layner تغییر پیدا کرده است. برد لاینر  11 هزار کیلومتر است و می تواند حداکثر 12 کلاهک اتمی کوچک را با خود حمل کند که هر کدام 100 کیلوگرم هستند. حجم کلاهک جنگی می تواند با گذاشتن سیستم های اختلال رادیویی کمتر شود و این طوری امکان موفقیت عملیات بسیار بالاتر می رود. خطای لاینر تاکنون به طور رسمی اعلام نشده اما احتمالا باید کمتر از 350 متر Bulava باشد.

 

RSM-56 Bulava-SLBM (روسیه)

موشک های زیردریایی نقطه ضعف شوروی سابق و روسیه کنونی در برابر آمریکاست و چه از نظر تعداد و چه عملکرد، آمریکا دست بالا را نسبت به دشمن شرقی اش دارد. Bulava گزینه روس ها برای کم کردن این فاصله است. این موشک ها برای زیردریایی های Borlie-class طراحی شده و در مراحل اول چندین بار با شکست هایی در آزمایشگاه روبرو شد و بالاخره روس ها قبول کردند آن را سال 2013 وارد خدمت کنند. 

در حال حاضر Bulava با شش کلاهک 150 کیلویی مسلح می شود. اگرچه برخی می گویند امکان حمل 10 کلاهک هم وجود دارد. مثل بیشتر موشک های بالستیک، این موشک هم سامانه پخش امواج دارد که باعث می شود امکان رهگیری اش بسیار پایین باشد. برد این موشک هشت هزار کیلومتر عنوان شده و خطای آن که نسبت به مدل های مشابه زیاد به نظر می رسد، بین 300 تا 350 متر است.

 

RT-2UTTKH Topol-M-ICBM (روسیه)

ناتو به این موشک روسی SS-27 می گوید که سال 1997 وارد ارتش روسیه شد. موشک ها به طور اولیه برای پرتاب از درون سیلوهای زمینی ساخته شده اند اما تعداد کمی از آنها قابلیت پرتاب از روی خودرو را هم دارند. در حال حاضر سر جنگی این موشک 800 کیلوگرم است اما می تواند به شش کلاهک همزمان مجهز شود. حداکثر سرعت «Topol3» هفت کیلومتر بر ثانیه و خطایش حدود 200 متر است. پرواز افقی این موشک و سرعت بالای آن موجب شده تا از کار انداختنش بسیار سخت باشد.

 

RS-24Yars-ICBM (روسیه)

وقتی بوش رییس جمهور آمریکا بود علاقه زیادی به توسعه سامانه های موشکی در اروپای شرقی داشت و همین مسئله موجب شد تا روسیه برای مقابله با این تهدید دست به تولید موشک های Yars بزند؛ موشک هایی که شباهت بسیاری با سری Topol دارند اما وزن کلاهک شان 150 تا 300 کیلوگرم و خطای شان هم 50 متر اعلام شده است. برخلاف موشک Topol-Yars می تواند هنگام پرواز تغییر جهت بدهد و با استفاده از سیستم های رادیویی و امواجی که منتشر می کند، مانع از شناسایی توسط سیستم های دفاعی می شود و گیر انداختنش کار بسیار سختی است.

 

DF-31/31A-ICBM (چین)

دانگ فنگ 31 که می تواند از درون سیلو یا از روی خودروهای نظامی پرتاب شود، از سال 2006 در اختیار ارتش چین قرار گرفته است. کلاهک جنگی این موشک وزنی معادل یک تن دارد و می تواند تا هشت هزار کیلومتر دورتر را تحت پوشش خود قرار دهد. خطای آن هم 200 متر گزارش شده است اما مدل بهینه شده دانگ فنگ سه کلاهک 150 کیلوگرمی دارد که بردش به 11 هزار کیلومتر می رسد و خطایش به 150 متر کاهش پیدا کرده است. نکته مهم درباره این موشک، قابلیت پرتاب آن از روی خودروهای نظامی است که آن را در این لیست قرار می دهد.

 

M51-SLBM (فرانسه)

بعد از آمریکا و روسیه، فرانسه دومین زرادخانه اتمی دنیا را دارد و بیشترین تمرکز این کشور هم بر ساخت موشک های زیردریایی است و می خواهد اینچنین توان بازدارندگی خودش را بالا ببرد. سال 2010 همین استراتژی منجر به تولید M51 شد؛ یک موشک زیردریایی که بردش 10 هزار کیلومتر است و گفته شده می تواند بین شش تا 10 کلاهک جنگی داشته باشد. خطای این موشک بین 150 تا 200 متر اعلام شده که برای سلاحی در این ابعاد و با این حجم از مهمات تقریبا به حساب نمی آید. آن طور که مقامات فرانسوی گفته اند، سرعت این موشک می تواند به 25 ماخ برسد که همین سرعت بالا امکان تداخل و منحرف کردن آن را بسیار پایین می آورد.

 

LGM-30G Minuteman II-ICBM (آمریکا)

تنها موشک اتمی آمریکا که فقط از روی زمین پرتاب می شود. اولین بار در سال 1970 مورد استفاده قرار گرفت و قرار بود بعدا با موشک MX جایگزین شود اما این پروژه کنسل شد و پنتاگون به جای آن هفت میلیارد دلار برای نوسازی و به روز کردن 450 موشک موجود اختصاص داد. سرعت «آماده به خدمت» تقریبا هشت کیلومتر بر ثانیه و خطایش حدود 200 متر است. این موشک به صورت پایه سه کلاهک کوچکتر را حمل می کند اما حالا در موشک های به روز شده تنها یک کلاهک 300 تا 475 کیلویی روی آن قرار می گیرد.