شهرهایی که مردن در آنها ممنوع است

به گزارش تیترشهر؛ آیا فکر می‌کنید ممنوع کردن قوانین اجباری فیزیک، غیرممکن است؟ محض اطلاع‌تان باید بگوییم پاسخ منفی است و مکان‌هایی در دنیا وجود دارند که مقامات‌شان مردن را در آن غیرقانونی اعلام کرده‌اند.

می‌خواهیم با این مکان‌ها که اتفاقا در جذاب‌ترین کشورهای دنیا قرار گرفته‌اند، آشنا شویم و دلیل این ممنوعیت را بدانیم. 

 ایتسوکوشیما، ژاپن

جزیره‌ی ژاپنی ایتسوکوشیما (Itsukushima) که با نام میاهیما نیز شناخته می‌شود، مکانی مقدس است و زیارت‌گاه‌ها و معابد بی‌‌‌شمارش، گردشگران زیادی را به این شهر می‌کشاند.

برای حفظ یک‌دستیِ جزیره‌ی مقدس ایتسوکوشیما، ظاهرا تا اواخر قرن نوزدهم مرگ و همچنین به‌دنیاآوردن فرزند در این جزیره ممنوع بوده است؛ ساکنان ایتسوکوشیما برای رفع و رجوع موارد گفته‌شده، باید به جزیره‌های مجاورشان می‌رفتند.

 لانگ‌یرباین، نروژ

در لانگ‌یرباین (Longyearbyen) نروژ، یکی از شمالی‌ترین شهرهای دنیا، سردی لایه‌های یخ‌زده‌ی زمین و یخ‌بندان مانع از تجزیه‌ی اجساد می‌شود.

پس برای جلوگیری از شیوع بیماری، مقامات، از سال ۱۹۵۰، تصمیم گرفتند مردن را در این مکان ممنوع کنند و کسانی که در آستانه‌ی مردن قرار دارند به مناطق دیگر منتقل می‌شوند.

لانخارون، اسپانیا

در سال ۱۹۹۹، خوزه روبیو، شهردار شهر لانخارون (Lanjaron) در جنوب اسپانیا، مرگ را غیرقانونی اعلام کرد؛ زیرا به نظرش قبرستان شهر برای این که بتواند آرامش روح ازدست‌رفتگان را تامین کند، خیلی شلوغ شده بود.

به ۴۰۰۰ ساکن این منطقه گفته شد که تا زمانی که مقامات شهرداری بتوانند زمینی را برای قبرستان جدید بخرند، زنده بمانند.

روبیو حکمی صادر کرد که براساس آن از مردم خواسته می‌شد، در مراقبت از سلامت‌شان بیشترین تلاش را به خرج دهند تا قبرستان جدید خریداری شود و آن‌ها بتوانند در افتخار و آرامش به خاک سپرده شوند. هنوز معلوم نیست که آن‌ها بالاخره توانستند زمین مورد نظرشان را پیدا کنند یا نه.

سَغپوغانکس، فرانسه

در سال ۲۰۰۸، شهردار روستای سَغپوغانکس (Sarpourenx) فرانسه طبق فرمانی، ساکنان روستا را از مردن در این سرزمین منع کرد، مگر این‌که آن‌ها از قبل محلی را در قبرستان شلوغ روستا خریده باشند.

او حتی هشدار داد که مجازات سختی در انتظار کسانی است که این فرمان را ندیده بگیرند.

شهردار این تصمیم را برای اعتراض به قوانین سفت‌وسختی گرفت که مانع از گسترش قبرستان می‌شدند. نمی‌دانیم که او سرانجام به خواسته‌هایش رسید یا خیر.

سلیا، ایتالیا

در سال ۲۰۱۵ روستای قرون وسطی سلیای (Sellia) ایتالیا مردم را از بیمارشدن منع کرد تا به این شکل بتواند جمعیت کهنسال و رو‌به‌کاهش روستا را نجات دهد.

دیوید زیچینلا، شهردار سلیا، حکمی را امضا کرد که براساس آن، بیمارشدن ساکنان ممنوع بود و آن‌ها باید سلامتی را به عنوان اصل اول زندگی در نظر می‌گرفتند.

این روستا در سال ۱۹۶۰َ، ۱۳۰۰ سکنه داشت؛ اما این تعداد در سال ۲۰۱۵ به ۵۳۷ نفر رسید که شصت‌درصدشان بالای ۶۵ سال داشتند. 

بیریتیبا میریم، برزیل

در سال ۲۰۰۵ مقامات شهر برزیلی بیرتیبا میریم (Biritba Mirim)، مرگ را ممنوع کردند؛ زیرا قبرستان محلی شهر ظرفیت پنجاه‌هزار تن را رد کرده بود و مردم به استفاده‌ی اشتراکی از قبرها روی آورده بودند.

شهردار، روبرتو پریرا، اظهار داشت که این فرمان در اعتراض به قوانین فدرال وضع شده که او را از تاسیس قبرستان جدید بازداشته‌اند. درخواست او برای گسترش زمین کفن و دفن، به خاطر قوانین محیط‌زیستی مورد موافقت قرار نگرفت؛ قبرستان در صورت افزایش مساحت، از زمین‌های کشاورزی حاصلخیزی عبور می‌کرد.

حکم پریرا به مردم می‌گفت که «خودشان مسئول نقض این قانون هستند». البته مجازاتی در نظر گرفته نشده بود و حتی معلوم نیست که این قانون هیچ‌گاه اجرا شد یا خیر.

کونیو، فرانسه

در سال ۲۰۰۷ مقامات کونیو (Cugnaux)، در جنوب غربی فرانسه، پس از این که نتوانستند مجوز گشایش قبرستان جدید را بگیرند، مردن را ممنوع کردند.

شهر که محل زندگی هفده‌هزار نفر بود، سرانجام توانست این مجوز را دریافت کند.