به گزارش تیتر شهر: 5 سال پیش بود که براوردهای کارشناسان شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران نشان می داد هر ماه 76 دستگاه اتوبوس از ناوگان شهر تهران به سن فرسودگی می رسد و اکنون این پیش بینی ها در رابطه با وضعیت بغرنج ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران محقق شده است آن هم در شرایطی که از سال 89 تا کنون دولت به تعهدات خود مبنی بر واگذاری اتوبوس های جدید به شهرداری تهران عمل نکرده است.
هر چند برخی راهکار کاهش اثرات فرسودگی ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران را نصب فیلتر های جذی دوده معرفی کرده بودند و اکنون عدم تحقق این مصوبه شورای چهارم شهر تهران به عنوان یک مطالبه و کم کاری شهرداری در اجرای این طرح مورد انتقاد دست اندرکاران سازمان محیط زیست شهر تهران قرار گرفته است اما تا همین سال گذشته خرید هر فیلتر جذب دوده چیزی در حدود 40 میلیون تومان هزینه برای شهرداری تهران داشت که اگر به این رقم هزینه نصب آن را نیز اضافه می کردید، با یک حساب سر انگشتی هزینه خرید و نصب فیلترهای جذب دوده به 50 میلیون تومان برای هر اتوبوس می رسید.
این در حالی است که تا سال 94 آنطور که پیمان سنندجی، مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران خبر داده بود، حدود 2000 فیلتر جذب دوده برای اتوبوس های شهر تهران خریداری و نصب شده است که رقمی معادل 80 تا 100 میلیارد تومان از بودجه شهرداری تهران صرف این طرح شده است.
اما نکته قابل تاملی که در هنگام تصویب مکلف بودن شهرداری تهران نسبت به نصب فیلتر جذب دوده روی اتوبوس های دیزلی فراموش شده بود، این است که زمانی که این فیلترها روی اتوبوس های از پایه دیزلی و قدیمی نصب می شود، کارکرد موتور این بخش از ناوگان از حالت عادی خارج شده و از همه مهمتر زمانی که هنوز نمی توان به با کیفیت بودن سوخت اتوبوس ها اطمینان داشت، در نتیجه نصب این فیلترها با هزینه بالایی که دارد، باعث شده تا هزینه بخش تعمیرات اتوبوس های دیزلی نیز به مراتب بالاتر و زمان خواب ناوگان در تعمیرگاه ها بیشتر شود.
موضوع دیگری که در این میان از سوی متولیان دولتی نادیده گرفته شده، افزایش هزینه تعمیر و تامین لوازم یدکی و مصرفی ناوگان اتوبوسرانی شهری بعد از نوسانات اقتصادی 6 ماه اخیر کشور است.
در حال حاضر آنطور که پیمان سنندجی مطرح کرده، به رغم انکه ناوگان اتوبوس های تندرو شهر تهران نیاز به 3000 حلقه لاستیک دارد اما تا کنون 800 حلقه لاستیک به این شرکت تحویل داده شده است. این در حالی است که استفاده از لاستیک با کیفیت در ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران یکی از ضروریاتی است که با سلامت و جان مردم ارتباط مستقیم دارد.
به گفته وی؛ تعداد اتوبوس های متوقف در مهرماه به دلیل خرابی و نبود لاستیک بالا بود، اما مشکلات به مرور زمان تا حدودی برطرف شده است و در حال حاضر تعداد اتوبوسهای متوقف به 70 دستگاه می رسد.
بررسی ها نشان می دهد دلیل عدم تحویل لاستیک برای اتوبوس های دو کابین عدم تولید آن از سوی شرکت های تولید کننده است به همین دلیل مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران طی نامه نگارب با شرکت های تولید کننده درخواست کرده است تا دوباره تولید این نوع لاستیک ها انجام شود.
تعمیرات ماهانه اتوبوس های شهر تهران برای ناوگان فرسوده شهر تهران یکی از کارهای ضروری چه دربخش ناوگان ملکی شرکت واحد و چه در بخش ناوگان خصوصی است اما با توجه به 2 تا 4 برابری شدن هزینه تعمیر و نگهداری اتوبوس ها به دلیل بحران های اقتصادی اخیر، مدیرعامل شرکت واحد شهر تهران هشدار می هد که لازم است وزارت صنعت سوبسیدی را برای تامین قطعات و رفع مشکلات اتوبوس های درون شهری در نظر بگیرد.
اما سنندجی یک راهکار نیز پیشنهاد می دهد. اینکه وزارت صنعت می تواند همانطور که برای بخش حمل و نقل عمومی برون شهری تسهیلات مالی و سوبسیدهایی را برای تامین اقلام مصرفی درنظر گرفته است، برای اتوبوس های درون شهری نیز در نظر بگیرد.
هر چند به رغم وعده هایی که وزیر راه و صنعت به کامیون دارها برای تامین تجهیزات و اقلام مصرفی آنها در قالب سوبسید و تسهیلات مالی داده اند، اما هنوز اجرایی نشده است اما به نظر می رسد که این پیشنهاد مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران درشرایط کنونی اقتصادی راهگشای مشکلاتی است که بر سر راه ناوگان فرسوده اتوبوس های پایتخت قرار دارد.
به اعتقاد سنندجی به عنوان مثال با اختصاص ارز دولتی برای ورود لاستیک مورد نیاز اتوبوس های درون شهری و یا سایر قطعات مورد نیاز می تواند بخش قابل توجهی از مشکلات دست اندرکاران ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران را حل کند. اما به رغم این راه حل هنوز بخش نامه ای از سوی متولیان دولتی در این زمینه ابلاغ نشده است.
وی تاکید دارد: استهلاک اتوبوس های درون شهری به مراتب بیشتر از اتوبوس ها و ناوگان حمل و نقل عمومی برون شهری است و در نتیجه لوازم مصرفی ای مانند لاستیک و سایر قطعات مصرفی مربوط به سیستم ترمز بیشتر مورد نیاز اتوبوس های درون شهری است. به همین دلیل است که اگر وزارت صنعت سوبسید قابل توجهی را برای این بخش درنظر بگیرد می تواندبه بخش خصوصی برای تامین هزینه تعمیر و نگهداشت اتوبوس های تحت پوشش خود کمک چشمگیری کند چرا که در سال جاری نهایت 12 درصد به هزینه کرایه اتوبوسرانی طبق مصوبه شورا افزوده شده است و این میزان افزایش نمی تواند هزینه های بالای نگهداری اتوبوس ها تامین کند.