زمستان در پایتخت؛ گزینه‌ هایی برای گردش تهران‌ نشین ها در فصل سرما

گشت و گذار زمستانی در تهران، امکان دلپذیری است كه نمی‌توان آن را نادیده گرفت و تجربه آن خاطره‌های خوبی برای شما به جا می‌گذارد. جدای از مكان‌های تفریحی و بوستان‌های برف گرفته، قدم زدن در خود شهر در روزهای برفی هم حال و هوایی خاص دارد. پس همین امروز شال و کلاه کنید و راهی یکی از مقاصد گردشگری زمستانی استان تهران شوید؛ لازم نیست خیلی هم دور شوید، مثلاً یکی از همین بوستان‌های نزدیک محل زندگی‌تان هم مقصد خوبی است.

کجا بگردیم؟

اسكی: از مهم‌ترین و مهیج‌ترین ورزش‌ها و تفریحات زمستانی، اسكی است. برای اسکی در تهران می‌توانید سری به یکی از این سه پیست بزنید:

آبعلی: اینجا، هم می‌توانید اسکی و برف بازی کنید، هم سوار تله‌اسکی‌های آن شوید و به بلندترین نقطه‌های برفی و زیبای پیست بروید و هم خانوادگی سوار سورتمه بزرگ شوید. آبعلی دارای یک تله کابین، پنج تله اسکی بشقابی و سی و سه تله اسکی چکشی است، که به سی و سه بخش پیست شرکت نفت، پیست‌های خصوصی و پیست تربیت بدنی تقسیم می‌شود.ارتفاع بالاترین نقطه آن از سطح دریا ۲۶۵۰ متر و پایین‌ترین نقطه آن ۲۴۰۰ متر است. برای آموزش اسکی هم می‌توانید سراغ مدرسه اسکی بروید. هتل تاریخی آبعلی که تخریب شده ولی چند آلاچیق برای استراحت و خوردن غذا در پیست وجود دارد.

برای رسیدن به این پیست باید وارد جاده هراز شوید و حدود ۵۷ کیلومتر برانید. شهرهای بومهن، رودهن و آبعلی را که رد کنید به پیست می‌رسید. در حقیقت پیست نرسیده به امامزاده هاشم (ع) و در سمت راست جاده قرار گرفته است.

در کنار پیست، برای پارک اتومبیل پارکینگ بزرگی قرار گرفته است. هر چند در روزهای تعطیل ظرفیت آن تکمیل و مجبور هستید اتومبیل خود را کنار جاده پارک کنید.

توچال: اگر می‌خواهید مرتفع‌ترین هتل استان تهران را ببینید، حتماً به پیست توچال بروید. اینجا غیر از برف‌بازی و اسکی می‌توانید سوار تله کابین ۱۵ کیلومتری آن شوید و مناظر را تماشا کنید.

این پیست که از پایین قله توچال (۳۸۵۰ متر) آغاز شده و در هتل توچال (۳۵۵۰ متر) پایان می‌پذیرد، دارای یک دستگاه تله‌سیژ (دوپل مایر) و یک دستگاه تله‌اسکی است. درازای پیست ۱۲۰۰ متر است. با توجه به بلندای پیست اسکی ایستگاه هفتم (بیش از ۳۵۰۰ متر از سطح دریا)، این پیست به همراه پیست اسکی آلوارس در استان اردبیل، نخستین پیست‌های اسکی برف‌گیر کشور هستند که بیش از هشت ماه در سال قابل بهره‌برداری است.

مبتدیانی که اسکی بلد نیستند می‌توانند به مدرسه اسکی ایستگاه هفتم مراجعه کرده و مربی بگیرند، مدرسه اسکی توچال تحت مدیریت محمد نظر معروف به عمو نظر است که از پیشکسوتان اسکی و کوهنوردی است. او کسی است که در سال ۱۳۵۲ برای نخستین بار دیواره آزاد کوه را در ارتفاع ۴ هزار متری برای صخره‌نوردان باز کرده است.

ساعت کاری مدرسه هر روز به غیر از یکشنبه‌ها از ساعت ۸:۳۰ صبح تا ۳ عصر است. بعد از تعطیلی، پیست کوبی می‌کنند تا خط اسکی‌ها و چاله‌های به وجود آمده برطرف شوند.

ایستگاه هفتم شامل سه پیست اسکی است که دو تای آن‌ها فعال است؛ پیست پوما از ایستگاه هفتم تا هتل توچال ۱۱۰۰ متر و پیست دوپرمایر که از قله تا هتل توچال ۱۶۰۰ متر فاصله دارند. هر دو دارای دستگاه تله سی یژ مجزا هستند و میزبان مسابقات بین‌المللی هم می‌شوند.

در حال حاضر ایستگاه هفت تله‌کابین توچال در فصل زمستان از اواسط آبان تا اواسط خرداد ماه پذیرای ورزشکاران می‌شود. این پیست امکانات رفاهی‌ای همچون یک هتل و دو رستوران دارد.

فدراسیون جهانی به پیست توچال عنوان بین‌المللی داده و تا به حال چندین دوره مسابقه بین‌المللی اسنوبرد با حضور قهرمانان جهان و المپیک در آن برگزار شده است.

نکته‌ای که باید به آن توجه کنید، این است که اگر بچه زیر ۹ سال دارید، به هیچ وجه او را با خود به این ارتفاع نیاورید. چرا که باعث ناهنجاری‌های مغزی آینده برای او می‌شود.

در سال ۲۰۰۳ هتلی به نام «توچال» در ایستگاه هفتم تله‌کابین توچال تکمیل و راه‌اندازی شد. نمای این هتل از چوب بوده و به دامنه شمالی توچال و دامنه جنوبی البرز مرکزی و قلل کلون بستک و خلنو، اشراف دارد.

_{هتل توچال، عکس از سایت aradmobile.com}

اگر اسکی یا اسنوبرد دارید، رفتن به هتل توچال کار زیاد سختی نیست؛ در غیر این صورت می‌توانید از تله سیژ هم استفاده کنید. باید حواس‌تان باشد که چطور روی صندلی چوبی آن بنشینید که پاهایتان ضربه نبیند. برای پیاده شدن هم باید به منتهاالیه سمت راست یا چپ صندلی بروید و پیاده شوید. اگر هم تنهایی نمی‌توانید، یکی از متصدیان تله سیژ به شما برای پیاده شدن کمک می‌کند.

از دیگر امکانات این پیست می‌توان به زمین‌های تنیس، تیر و کمان، پینت‌بال و مسیر پیاده‌روی به طول دو کیلومتر اشاره کرد. برای رسیدن به پیست باید به منطقه شمیرانات بروید و از بزرگراه شهید چمران به ولنجک برسید و در پایان خیابان ولنجک به پیست برسید.

_{پیست توچال، عکس از سایت aradmobile.com}

پیست اسکی شمشک: این پیست زیبا که از سال ۱۳۳۷ تا الان پذیرای گردشگران زمستانی است، مناظر برفی جذاب و مکان‌های اسکی خوبی دارد. پیست شمشک که یکی از دو پیست لواسانات است، تقریباً هم‌سن پیست دیزین است، هرچند که به اندازه آن مجهز نیست. در روزهای برفی که مسیر جاده بالا به دیزین بسته است، می‌توانید به این پیست بروید. ضمن آنکه زمان دسترسی به آنجا حدود ۳۰ دقیقه کمتر و قیمت ورودی‌اش هم پایین‌تر است. شمشک دو پیست اصلی آفتاب و مهتاب دارد و بیشتر شهرتش هم مدیون این دو پیست و شیب زیاد آن دو است که به دیواره شمشک معروف هستند. البته شمشک غیر از این‌ها، یک پیست اسکی مبتدی هم دارد. شمشک، یک پیست شبانه هم دارد که از ساعت ۷ تا ۱۰ شب کار می‌کند و مناسب اسکی بازانی است که شب در هتل شمشک می‌مانند. این پیست هم، دو خط بالابر تله‌سیژ و دو خط بالابر بشقابی، چندین بوفه، مدرسه اسکی، اورژانس و مغازه‌های اجاره وسایل اسکی دارد. البته حواستان باشد که پیست شمشک، پارکینگ اختصاصی ندارد.

_{پيست اسكی شمشک، عکس از سایت http://www.skifed.ir}

به غیر از این‌ها می‌توانید روی امکاناتی مثل تله‌سیژ و تله‌اسکی‌های بشقابی و چکشی هم حساب کنید و حسابی خوش بگذرانید. چند هتل و غذاخوری هم از دیگر ویژگی‌های پیست است. این پیست در ۵۷ کیلومتری شمال شرقی تهران و در روستای شمشک قرار دارد. برای رسیدن به روستا هم باید امتداد روستای فشم به میگون را طی کنید.

پیست دربندسر: دربندسر، پیست دیگر لواسانات است. این پیست برخلاف پیست‌های قبلی خصوصی است و با آنکه کوچک است، اما از پیست شمشک مجهزتر است؛ دو خط بالابر تله‌سیژ سریع دارد که یکی از آن‌ها، تنها تله‌سیژ چهار نفره ایران است.

در اینجا، یک پیست کوچک مبتدی هم وجود دارد که شیب آن مناسب کسانی است که برای اولین بار اسکی می‌کنند.دربندسر مدرسه اسکی، سه غذاخوری، اورژانس، سرویس‌های بهداشتی، مغازه‌های اجاره اسکی و پارکینگ اختصاصی دارد. برای رسیدن به پیست دربندسر هم مثل پیست شمشک، باید وارد جاده لواسان- فشم شوید تا در نهایت به دربندسر برسید.

_{پيست اسكی دربندسر، عکس از سایت http://www.skifed.ir}

پیست دیزین: اگر قصد دارید به ورزش اسکی بپردازید تقریباً از اوایل آذر ماه تا اواخر اردیبهشت ماه می‌توانید به پیست دیزین بروید و این منطقه را سپیدپوش ببینید. شاید بتوان گفت پیست دیزین بزرگ‌ترین و مجهزترین پیست اسکی ایران است. این پیست که از اواخر دهه ۴۰ کارش را شروع کرده، بسیار مرتفع است. ارتفاع پایین‌ترین نقطه این پیست که پارکینگ و هتل در آن قرار دارد، روستای گاجره با حدود دو هزار و ۶۰۰ متر و بالاترین نقطه آن هم؛ قله سی‌چال حدود سه هزار و ۶۰۰ متر است. به دلیل وسعت این پیست، در نقاط مختلف آن از پارکینگ پایین گرفته تا قله غذاخوری‌های فراوانی قرار دارد که معروف‌ترینشان غذاخوری زنجیره‌ای نیم قله است.

این پیست بخش‌های مختلفی نظیر پیست اسنوپارک، پیست مبتدی، تله‌سیژ قله و … دارد و با وجود دو هتل و رستوران‌های متعدد، توانسته لقب مجهزترین پیست را به خود اختصاص دهد.

در پایین پیست هم مدرسه اسکی، دو هتل، اورژانس، سرویس‌های بهداشتی، خانه‌های اجاره‌ای و همین طور فروشگاه‌های اجاره لوازم اسکی قرار دارند. این پیست دو پارکینگ اختصاصی هم دارد؛ یکی در بالای پیست برای کسانی که از جاده فشم و لواسان آمده‌اند و دیگری در پایین پیست برای مسافران جاده چالوس و ولایت رود.

البته در طول تابستان، اسکی روی چمن نیز در این پیست امکان‌پذیر است. پیست اسکی روی چمن دیزین ۶۵۰ متر طول دارد. همه ساله در این منطقه مسابقات جهانی اسکی روی چمن برگزار می‌شود. همزمان، در مناطق دیگر دیزین از جمله منطقه پیست چمن، امکان فعالیت‌هایی از قبیل دوچرخه سواری کوهستانی، تیراندازی با کمان، کایت سواری و غیره موجود است و گردشگران از باغ گل و گونه‌های نادر گیاهان کوهستانی بازدید می‌کنند.

از دو مسیر می‌توانید به پیست برسید. می‌توانید از کیلومتر هشتاد جاده چالوس، بعد از هتل گچسر، سه راهی دیزین به سمت گاجره را ادامه دهید و به پیست برسید و یا از جاده لشگرک به سمت شمشک بروید و ۱۲ کیلومتر پس از شمشک به مجموعه بین‌المللی اسکی دیزین برسید. ساعت کار پیست، هشت صبح تا چهار بعد از ظهر است.

روستاگردی: روستاهای اطراف تهران در زمستان بسیار دیدنی هستند. مخصوصاً منطقه لواسان که حسابی سرد و برفی است و روستاهای زیبایی هم دارد.

_{لواسان، عکس از سایت www.yjc.ir}

لواسان بزرگ: این روستا یکی از روستاهای بخش لواسانات شهرستان شمیرانات است. هوای مطبوع و منظره برفی باغ‌های بی‌شمار روستا جان می‌دهد برای زمستان گردی در خارج از شهر تهران. شکرآب یکی از روستاهای زیبای لواسان است و یک آبشار دیدنی به همین اسم آبشار شکرآب دارد. منظره خود آبشار همراه با مناظر مسیر رسیدن به آن که شامل رودخانه و کوه‌های مرتفع و باغ‌های میوه می‌شود از جاذبه‌های روستا است. برای رسیدن به این روستا باید از طریق جاده لشگرک و در چهار کیلومتری فشم به یک دوراهی برسید. مسیر سمت چپ به اوشان، باغ گل، ایگل، آهار و شکرآب منتهی می‌شود.

افجه هم یکی دیگر از روستاهای شناخته شده منطقه است، در ناحیه‌ای کوهستانی و سردسیر که در بیشتر روزهای زمستان پوشیده از برف است. منظره باغ‌ها و آبشارهای زیبایش آن هم در زمستان دیدنی است. در ضمن دشت هویج هم یکی از معروف‌ترین گردشگاه‌های طبیعی این روستا است. برای رسیدن به روستا باید پس از طی ۲۵ کیلومتر از تهران به لشگرک برسید. در ابتدای راه، مسیر به دو شاخه می‌شود كه جاده آسفالت سمت راست شما را پس از طی پنج كیلومتر به گلندوک در مركز لواسان می‌رساند. از گلندوک هشت كیلومتر به سمت شمال شرقی بروید به روستای افجه خواهید رسید.

مراقب باشید

مهم‌ترین نکته برای آنکه گرفتار بهمن نشوید آن است که با احتیاط کامل و بدون صدا و ضربه‌های پا از نقاط بهمن گیر عبور کنید. ضمن آنکه در حد ممکن از این مناطق عبور نکنید.

• شیب‌های رو به خورشید: به علت تابش آفتاب در طول روز، برف‌های این بخش سست شده‌اند. بنابراین با کوچک‌ترین ضربه احتمال شکستگی و حرکت لایه‌های برف و ایجاد بهمن بالا می‌رود.
• شیب‌هایی که درخت، سنگ یا ناهمواری‌های کمی دارند: به علت نبود موانعی مثل درخت یا سنگ‌های بزرگ در مسیر بهمن، احتمال وقوع بهمن در چنین مناطقی بالا است. ضمن آنکه در صورت وقوع، سرعت و تخریب بهمن در این مناطق بالاتر است و جایی هم برای پناه گرفتن وجود ندارد.
• شیب‌های خیلی تند: هرچه شیب کوه بیشتر و برف روی آن هم بیشتر باشد، احتمال وقوع بهمن به علت سنگینی لایه‌های برف هم بیشتر است.
• دامنه‌های طولانی و عریض: هر قدر یک دامنه عریض‌تر و طولانی‌تر باشد، احتمال بهمن بیشتر است. ضمن آنکه در چنین مناطقی هنگام وقوع بهمن یافتن پناهگاه مناسب هم دشوار است.
• زمین‌هایی با خاک نرم: در این زمین‌ها، حتی اگر شیب زمین هم کم باشد، احتمال وقوع بهمن بالا است. چون خاک سطحی سست است و برفی هم که روی آن می‌نشیند، استحکامی ندارد. یکی از نشانه‌های سست بودن سطحی خاک منطقه آن است که اگر به دیواره‌های عمودی نگاه کنید، پای این دیواره‌ها خرده سنگ فراوان است.
• مناطق پوشیده از چمن یا گیاهان کوتاه: برف نشسته روی این گیاهان، لغزنده است و به راحتی حرکت می‌کند.
• دهلیزهای کناری با شیب تند: تجمع انباشت چند لایه برف در طول زمان در این دهلیزها زیاد است و با رها شدن یکباره آن، خطر بالا می‌رود.

احتیاط در پیست اسکی

در پیست‌ها این نكات را رعایت كنید:

_{عکس از سایت www.nonstopsnow.com}

• در بیشتر پیست‌های ایران، امکانات اسکی فراوانی وجود ندارد و بنابراین گاهی برف‌بازان برای تفریح، سراغ تیوپ‌های بزرگ می‌روند. اگرچه که تیوپ‌سواری یک تفریح لذت‌بخش است، اما توصیه ما این است که به دلیل خطرات بالای این تفریح، در پیست‌ها تیوپ بازی نکنید. چون نه تنها جان خودتان که جان بقیه گردشگران را هم به خطر می‌اندازید.
• با اعلام شرایط خاص در پیست‌های اسکی فوراً محل را ترک کنید. فقط در مسیرهای تعیین شده اسکی کنید.
• در پیست‌های اسکی بزرگ، نقشه مسیرهای اسکی را همراه خود داشته باشید.
• هنگام حرکت و توقف در مسیرها به تابلوهای راهنما و برچسب‌ها حتماً توجه کنید.
• هنگام استارت زدن یا عبور از تقاطع‌ها، بالا و پایین مسیر را نگاه کنید تا به کسی صدمه نزنید.
• از توقف در مسیرهای کم عرض یا مکان‌های ناامن خودداری کنید. اگر در طول مسیر اسکی روی زمین افتادید، سریع خود را به کناری بکشید.
• از نشستن و توقف در مسیر اسکی‌بازان در پیست خودداری کنید.
• برای حفظ ایمنی بیشتر، هنگام استفاده از بالابرها از تکان دادن آن‌ها خودداری کنید.

گرم بمانید

• لباس اضافه گرم، جوراب اضافه و دستکش در مواقع خیس شدن لباس‌هایتان.
• پانچو برای مواقع بارش و جلوگیری از خیس شدن خودتان و وسایلتان.
• کبریت عایق شده با موم یا فندک و سوخت گرمایشی.
• چراغ قوه، یخ شکن و عینک آفتابی و گِتر.
• آجیل، کشمش و خرما که در زمان کم، انرژی زیادی به شما می‌رسانند.
• کاور کوله تا مانع نفوذ آب به داخل کوله‌تان شود.
• باتری شارژشده اضافه برای تقاضای کمک.

در صورتی که با خودرو سفر می‌کنید:

• زنجیر چرخ، جعبه آچار خودرو و تسمه دینام یدکی.
• نقشه مسیر، تجهیزات چک شده خودرو، چراغ خطر و کپسول آتش نشانی.