به گزارش تيتر شهر: پرویز سروری در دویستونودوهشتمین جلسه علنی شورای شهر تهران در نطق پیش از دستور خود با اشاره به بیانات بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در 26 تیرماه سال 1358 در جمع فرمانداران سراسر کشور گفت: امام راحل در این سخنرانی گفتند؛ «این انفصالی که شما میگویید در زمان رژیم سابق و طاغوت که بین حکومتهای بلاد، استاندارهای بلاد با مردم جدایی بود که هرکدام دشمن دیگری بودند. مردم اینها را به صورت یک دشمن حساب میکردند ولو اینکه خدمتگذار هم بودند. لکن مردم را نمیپذیرفتند.... من امیدوارم که همهمان و همهتان خدمتگذار به این مردم خصوصا به مستمندان و ضعفا عمده توجهتان به این طبقه باشد که این طبقه احتیاج دارند. اینطور نباشد که مثل رژیم سابق که یک دسته بالاها را برایشان همه چیز فراهم کردهاند، به علاوه که جیبهایشان را هم پر کردند و فرستادند و یک دسته هم زاغهنشین اطراف تهران که الان هم باز به همینطور هستند. عنایت شما فرماندارها یا خدمتگذاران به خلق به این طبقه ضعیف بیشتر باشد تا آن طبقه بالا».
در ادامه رییس کمیسیون نظارت و حقوقی شورای شهر تهران با طرح این سوال که در شرایط کنونی ما چقدر به این ارزشها میپردازیم؟ افزود: در حال حاضر عامه مردم و طبقه محروم از خدمات ویژه برخوردار هستند یا مسوولان و مدیران و صاحبمنصبان؟ سهم توده مردمی که در عرصههای مختلف و در بزنگاههای خطرناک کشور و انقلاب را از خطرهای سهمگین نجات دادهاند، از تسهیلات و امتیازات حداقلی برای کاهش آنان و رنجهای زندگیشان چقدر است؟ آن مردمی که در دیماه سال 1388 به فرموده رهبر حکیم انقلاب کاری کردند و آتش فتنهای را خاموش کردند که مهار آن از عهده دستگاههای مختلف امنیتی و انتظامی کشور برنمیآمد.
وی افزود: آیا اکنون مدیران کشور از حقوق پایه بالاتر، اضافهکاری ثابت، کارانه، حق مدیریت، پاداش آخر سال، کارهای سازمانی و سهم از تعاونی مسکن، بن خرید کالا از فروشگاههای بزرگ، بلیت مسافرت، سهمیه اقامت در هتلهای لوکس شمال، کیش و مشهد، سبد ارزاق نوروز و رمضان برخوردار نیستند؟. آیا میزان وام تخصیصی به کارمندان به نسبت جایگاه شغلیشان افزایش نمییابد؟ اعطای این همه امتیازات ویژه نظیر بلیت استخر و سینما و تخفیفهای گسترده، در استفاده از امکانات گوناگون کشور برای چیست؟ چه کسی پاسخگوی این همه فاصله میان طبقهای از مدیران و مسوولان با عامه مردم و طبقه محروم و مستضعف است؟
سروری ادامه داد: رهبر معظم انقلاب اسلامی در سالهای اخیر بارها بر ضرورت تقویت انقلابیگری با بازگشتهای اولیه انقلاب از جمله نفی اشرافیگری و روزهخواری مسوولان و پرهیز از تخصیص امتیازات ویژه به آنها و لزوم رسیدگی بیشتر به طبقه محروم و مستضعف جامعه تاکید کردند. ایشان در اولین روز سال 95 فرمودند؛ «اگر ما در مقابل آن مجموعهای که فرض بفرمایید با زد و بستهایی در زمینه مسائل اقتصادی، ویژهخواری میکنند، خودشان را از امتیازات ویژه برخوردار میکنند و یا دچار فساد پولی، مالی و اقتصادی میشوند، سهلانگاری کنیم، قطعا کشور ضرر خواهد کرد. نباید سهلانگاری شود.» پس معلوم است که بعضی از ویژهخواریها و امتیازات ویژه از فساد اقتصادی جداست و ظاهرا رنگ و بوی قانونی هم دارد.
رییس کمیسیون نظارت و حقوقی شورای شهر تهران تاکید کرد: اینگونه است که در ماجرای فیشهای حقوقی، برخی مسوولان دولتی گفتهاند دریافت برخی مبالغ حقوقها و پاداشها کاملا قانونی بوده است. بله برخی از آن دریافتها که متاسفانه همچنان هم ادامه دارد، مصوبه هیاتمدیره و هیات امناها و مجامع عمومی شرکت ها را به پشتوانه خود دارد و ظاهرا راهکار قانونی دور زدن قوانین دیگر به خوبی ملاحظه شده است. اما موضوع همین است، عادی سازی ویژهخواری و امتیازطلبی مسوولان و مدیران در جمهوری اسلامی ایران. این سم مهلک و سد بزرگی است که مردم را از مسوولان جدا میکند.
سروری ادامه داد: چرا در دوره سوم شورای شهر تهران اعطای کارتهای طلایی و نقرهای، خدمات تفریحی شهرداری تهران، به مدیران ارشد و میانی تصویب شد و کسی اعتراض نکرد؟. بحث بر غیرقانونی بودن نیست وقتی مصوبه شد، قطعا قانونی میشود. نکته اینجاست که چرا باید چنین قوانین تبعیضآمیزی تصویب شود؟. وظیفه ما نمایندگان مردم در شورای شهر چیست؟
رییس کمیسیون نظارت و حقوقی شورای شهر تهران با اشاره به جملهای از امام راحل با این مضمون که «مردم چنین مسوولانی را دشمن خطاب میکنند ولو اینکه خدمتگذار باشند» تاکید کرد: معلوم میشود مدیریت جهادی تک بعدی و تنها شامل خدمتگذاری به مردم نیست و خدمت به مردم تنها از مسوولانی پذیرفته است که زندگی نزدیک به مردم داشته باشد. خدمتگذاری با اشرافیگری همخوانی ندارد و قابل جمع نیست. الگوی مدیریت جهادی چندان از ما دور نیست. دوران دفاع مقدس پیش چشم ماست و بسیاری از ما آن دوران معنوی را به یاد داریم گرچه ممکن است رویههای زندگی آن زمان را کنار گذاشته باشیم. بیتردید ما مسوولان باید تغییر انقلابی را از خودمان آغاز کنیم و علاوه بر مبارزه با فساد و مفسده اقتصادی بسترهای ویژهخواری و امتیازطلبی را هم برچینیم