تیتر یاب
، خدمتی جدید از سایت خبری تحلیلی تیتر شهر است که با هدف اطلاع رسانی
مجموعه های بزرگ در حوزه های گردشگری ، فروشگاه ها ، رستوران ها ، مراکز
درمانی ، تعمیرگاه های مجاز و پایانه های تاکسیرانی و اتوبوسرانی شهرهای
بزرگ ایران من جمله تهران ، اصفهان ، آذربایجان شرقی ، فارس و ... ایجاد
شده است .
اگر
میخواهید خدمات خودتان و یا مکان هایی از این قبیل در شهر یا محله تان را
در تیتر یاب معرفی نمایید با ما از طریق تلگرام زیر در ارتباط باشید .
پارک جمشیدیه تهران
بوستان جمشیدیه یا پارک سنگی جمشیدیه با مساحتی حدود ۱۰ هکتار در ناحیه 4
منطقه یک تهران، انتهای خیابان شهید باهنر (نیاوران) واقع شده است.
پارک جمشیدیه مرتفع ترین پارک تهران با فضای کوهستانی و مسیرهای سنگ فرش
شده، دارای دریاچه، آبشار مجاور و نیز آب نماهای سنگی است، این پارک دارای
چهار در ورودی است.
این بوستان در میان دیوارههای سنگی کوه کلک چال، باغ دولو، خیابان
جمشیدیه و جاده کلک چال قراردارد و فاصله آن از خیابان نیاوران ۱۸۰۰ متر
است. از داخل این پارک می توان به دامنه های کلک چال رفته و از این مسیر
کوه پیمایی تا برج کلک چال ادامه مسیر داد.
اگرچه دیوار کوهستانی شمالیترین نقطه پایتخت، مثل سدی در برابر خروج
آلودگی هوا از این شهر قد علم کرده و آسمان آن نقطه را به تیرگی کشانده، در
عوض پارک جمشیدیه در خطی مجاور و موازی با همان کوهستان، مثل ریهای سبز
عمل میکند. صدها درخت در این پارک از خانواده نارون، چنار، تبریزی و… این
کارخانه اکسیژنسازی در شمال شهر را فعال کرده است.
اقاقیا، نارون، چنار، زبان گنجشک، افرای سیاه، بیدمجنون، سرو، بلوط،
زردآلو، سیب، گلابی و گیلاس جزو گونه های گیاهی پارک چمشیدیه است.
زیستشناسان طی تحقیقاتی به این نتیجه رسیدهاند که ۶۰ گونه پرنده در شاخ و
برگ درختان پارک جمشیدیه آشیانه ساخته یا در فضای آن در رفت و آمدند.
املاک زیادی در تهران به نام طایفه دولو از مشهورترین خانوادههای
وابسته به قاجار، سند خورده بود. در شناسنامه تاریخی پارک جمشیدیه هم نام
مهندس جمشید دولو قاجار به عنوان مالک زمین این بوستان ثبت شده است؛ مالکی
که ملک ۶۹ هزار مترمربعی خود را به فرح پهلوی بخشید. در ابتدا قرار بود که
بنای یک سرای سالمندان در آن طرحریزی شود اما این تصمیم هرگز به اجرا در
نیامد و به سود احداث پارک عمومی و استفاده همگانی از صحنه کنار رفت.
سال ۱۳۵۶ این منطقه شمایل یک پارک عمومی را پیدا کرد و این پارک که در
شمالیترین نقطه پایتخت و در انتهای یک سربالایی تند و تیز با کوهستان
مخلوط شده به یکی از جاذبههای گردشگری مبدل شد.
بوستان جمشیدیه از بدو تاسیس، ۲ بار بازسازی شده است و در سال ۷۴،
۱۶هکتار به وسعت آن افزوده شد که این تکه الحاقی به پاس ۳۰ سال رنج شاعر
نامدار در سرایش شاهنامه، با نام فردوسی مزین شد. بوستان سنگی فردوسی با
ابتکاراتی که برای احداث آن خرج شد، از نظر جذب توریست با پارک اصلی در
رقابت است. تخته سنگهای تغییر شکل یافته که حیوانات مختلف را در ذهن تداعی
میکند و در سراسر این بوستان چیده شدهاند بسیار گیرایی دارند.
نگارستان جمشیدیه، آمفی تاتر، برکه، آلاچیق،قفس پرندگان، تندیس های
متعدد با مفاهیم طبیعی، فرهنگی و عرفانی، رستوران، آبنما و سرویس بهداشتی
جزو امکانات آن است.
از ویژگی های منحصر به فرد بوستان جمشیدیه وجود کفپوش های سنگی ناهمواری است که طبیعت بوستان های جنگلی را تداعی می نماید.
اگر موقعیت مکانی و پلهوار بوستان جمشیدیه اجازه ورزشهایی نظیر
بدمینتون و والیبال و فوتبال را نمیدهد، در عوض یک گزینه دیگر پیش پای
گردشگران ورزشدوست میگذارد و آن کوهپیمایی است، قسمت غربی این پارک با
نقطه آغاز مسیر صعود به کلکچال هممرز است. اگر کفش مناسب دارید، فرصت را
از دست ندهید. یک قمقمه آب بردارید و بروید به سمت قله یا پناهگاه کلکچال
که میگویند نماد همبستگی اجتماعی است و سنگ بنای اولیه آن پس از سرنگونی
دولت مردمی دکتر مصدق در کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ پس از یک دوره یاس و
سرخوردگی جوانان و به ویژه قشر دانشجو، گذاشته شد. هرچند برج کلکچال چند
سالی میشود که به روی کوهنوردان بسته شده، اما تماشای این برج در یکی از
مرتفعترین نقاط تهران و در جایی که خورشید به زمین نزدیکتر است، میتواند
به کوهنوردی شما در پایان هفته، رنگ و بوی تاریخی ببخشد؛ بویژه اگر کمی
نزدیکتر بروید، تا جایی که چشم کار میکند، میتوانید اسامی سازندگان برج
را از روی آجرها و سنگهایی که پیکره آن را تشکیل دادهاند، بخوانید؛
نامهایی که شما را با عدهای از جوانان دهه ۳۰ آشنا میکند.
بر پایه نظرسنجی انجام شده مرکز تحقیقات و مطالعات رسانهای همشهری،
بوستان جمشیدیه پس از بوستان ملت دومین پارکی است که یک شهروند تهرانی به
یک میهمان غیر تهرانی معرفی میکند.