به گزارش تیتر شهر، دو سال و سه ماه، وقت اضافه
برای شورای سومی ها را می توان بی سابقه ترین زمان وطولانی ترین دوره عضویت در
شوراهای شهر و روستا در کشور دانست.
به دلیل تجمیع انتخابات شورای چهارم شهر و روستا
و یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، براساس قانون فعالیت شوراها به شش سال و
سه ماه رسید و همین موضوع سبب شد تا شوراها در دوره سوم با حاشیه و متن های زیادی
در قیاس با دوره های قبلی همراه باشند.
شورای سوم در شهر اصفهان با ترکیبی از
اصولگرایان و اصلاح طلبان و البته چهره هایی از جبهه پایداری ترکیبی کمی متفاوت تر
از شورای دوم به خود گرفت اما فضای سیاسی حاکم بر شورای سوم که با دوران شهرداری
سقائیان نژاد همراه بود، تقریبا با تغییر چندانی مواجه نشده بود.
همسویی که در دوره دوم به بعد با شهردار اصفهان
همراه شده بود، در این دوره نیز تداوم یافت و تنها برخی جلسات شورا از سوی معدود
اعضای اصلاح طلب و جبهه پایداری رنگ و بوی انتقاد به خود می گرفت.
دوره سوم شورای شهر که با عضویت چهره هایی
همچون؛ عباس حاج رسولیها، کریم نصر اصفهانی، کریم داوودی، وحید فولادگر، غلامرضا
شیران، ابوالفضل قربانی، علیرضا نصر اصفهانی، فتح الله معین، محمود محمدی، مصطف بهبهانی 297 جلسه علنی را در مدت شش سال و سه ماه برگزار
کرده بود، این دوره را هم با ریاست عباس حاج رسولیها آغاز کرد و به پایان رسانید.
سالن اجلاس سران کشورها، احیای میدان امام علی
(ع) و تشکیل 300 کمیته نظارتی در هر هفته در سه شهرداری منطقه اصفهان، را می توان
از جمله مصوبات مهم و اقدامات شاخص شورای سوم دانست که از دل تصویب یک هزار و 800
مصوبه، بیرون آمد.
شورای سوم جا پای شورای دوم گذاشت و با دست
فرمان اغماض، به تعامل با شهرداری وقت پرداخت که ماحصل آن را می توان همان توسعه
فیزیکی دوباره شهر اصفهان و تمرکز بر آبادانی هسته مرکزی به جای محلات شهری دانست.
در این دوره با وجودیکه بیشترین ارتباطات مردمی
اعضای شورا به صورت رو در رو شکل گرفته بود اما مصوبات پارلمان شهری، رنگ و بوی
رفع محرومیت از چهره محلات محروم کمتر توسعه یافته اصفهان نداشت.
سکوت شورای سوم در برابر انحراف تونل مترو در
خیابان انقلاب و ماجرای طبقات اضافی برج جهان نما در دروازه دولت را می توان از
آزمون هایی دانست که شورای سوم اصفهان در آن نمرات قابل قبولی کسب نکرد و با انفعال
یا مواضع لجوجانه و غیرکارشناسی در برابر نظرات نهادهای نظارتی بین المللی، کارت
های قرمز بسیاری را از سوی رسانه ها برای خود خرید.
در این بین همچنان انتقادات اقلیت اصلاح طلب و برخی چهره های منتسب به جبهه پایداری در شورا نسبت به عملکرد شهرداری وجود داشت اما صدای قالب در شورا، صدای مهندسان اصولگرا و رفقای شهردار وقت بود که با بلندگوی مصلحت، صدای بسیاری از انتقادات را خاموش کرد.
رای گیری های شورای سوم با الگوبرداری از همان روش سنتی شورای دوم یکی از جالب ترین و البته قابل تامل ترین صحنه ها در جلسات علنی شورا بود به گونه ای که ترکیب آراء موافق و مخالفت در شورای شهر اصفهان، با یک عدد ثابت همواره دست نخورده باقی می ماند و تکلیف بسیاری از مصوبات له یا علیه شهرداری، پیش از مشخص شدن نتیجه رای گیری، روشن بود!.
شورای سوم، با وجود طولانی بودن اما دستاورد
زیربنایی خاصی برای اصفهان نداشت و تمرکز شهرداری نیز بر تداوم طرح های دوره دوم
بود و شاید همین انفعال شورا در بعد نظارتی خود سبب شد تا داوطلبان شورای چهارم، قصد
تحول اساسی در ترکیب شورا داشته باشند.