محمدحسین فرحبخش، تهیه‌کننده سینما تولید محتوای متناسب با مسائل روز و موردنیاز جامعه را از نقاط قوت و قابل اشاره شبکه نمایش خانگی می‌داند و می‌گوید: شبکه نمایش خانگی در ژانر اجتماعی مجموعا نمره قبولی می‌گیرد اما در ژانر کمدی نه و نیاز به کار بیشتر و بهتری در این زمینه دارد. دلیل موفقیت شبکه نمایش خانگی در ژانر اجتماعی هم این است که چندان از سانسورهای سینما در آن خبری نیست و این دست فیلمسازان را برای طرح مسائل مختلف و روایتی باورپذیر باز می‌گذارد. همین باعث شده که شبکه نمایش خانگی در این زمینه، نیمچه آینه جامعه باشد. منتهی ما باید در بعد اجتماعی، آینه تمام‌نمای جامعه باشیم و مخاطبان مابه‌ازای قصه‌ها را در واقعیت ببینند.
این سینماگر تولید آثار کمدی خوب را از ضرورت‌های شبکه نمایش خانگی می‌داند و می‌افزاید: فیلم و سریال‌های کمدی نیاز جامعه است، حتی ممکن است سوژه‌ها و موضوعات و فانتزی و روپاپردازی آن، چندان با واقعیات جامعه منطبق نباشد اما تماشاگران آن را دوست دارند. بنابراین سازندگان آثار حتما باید به این نیاز توجه کنند و سریال‌های کمدی جذاب و سرگرم‌کننده‌ای در پلتفرم‌ها بسازند.
فرحبخش بیان می‌کند: فعلا در غیبت کمدی‌های خوب در شبکه نمایش خانگی، آثار اجتماعی در جذب مخاطب پیشتاز هستند. به عنوان مثال سریال‌های «پوست شیر» و «رهایم کن» انصافا کارهای خوبی هستند و مخاطبان را پای اثر می‌نشانند. اخیرا در گفت‌وگویی که با چند مقام و مسئول داشتم که پست‌هایی مهمی دارند و از سوی مقام معظم رهبری هم موردتایید هستند، پی بردم که آنها خیلی با وجود شبکه نمایش خانگی و پلتفرم‌ها موافقند. حتی یکی از آنها شخصیت رضا پروانه در «پوست شیر» را به دلیل بخشش او شخصیتی اسلامی می‌دانست. ممکن است این کاراکتر در ظاهر نشانه‌هایی از مسلمانی نداشته باشد اما عملکرد او به ویژه در زمینه بخشش، عناصری از یک مسلمان واقعی را دارد. با اینکه از تحلیل آن مقام مسئول به دلیل جایگاهش تعجب کردم اما نظر و تحلیل او درست است و من هم با ایشان همنظر هستم.
این سینماگر ادامه می‌دهد: به نظرم صدا و سیما باید دست از سر شبکه نمایش خانگی بردارد تا مردم دیگر به ماهواره پناه نبرند. چون ما قصه هایی جذاب و ایرانی در همین سینما و شبکه نمایش خانگی خودمان داریم که بسیار بهتر از برنامه‌های ماهواره است. همچنین داستان‌های ما برخلاف سریال‌های ماهواره‌ای بدآموزی ندارد. در این زمینه منظور شبکه‌های ماهواره‌ای معاند است وگرنه من همه ماهواره‌ها را معاند نمی‌دانم و برنامه‌های خوبی هم در میان آنها وجود دارد. به نظرم با تقویت پلتفرم‌ها و حمایت از آنها، ظرف یکسال همه شبکه های ماهواره‌های معاند جمع می‌شوند.
فرحبخش می‌افزاید: البته اشاره به نکات مثبت پلتفرم‌ها برای مقابله با تهاجم فرهنگی ماهواره، به منزله چشم‌پوشی بر خطاها و کاستی‌ها نیست و گاهی اشکالاتی هم در این آثار دیده می‌شود که نقد جامعه را هم به دنبال دارد. منتهی وقتی کاری را شروع می‌کنید، نمی‌توانید انتظار داشته باشید بدون اشکال باشد بلکه باید تلاش کرد به مرور زمان این اشکالات برطرف شود. به همین دلیل نباید با شبکه نمایش خانگی سختگیرانه برخورد کرد بلکه باید با موعظه، حرف و هدایت پدرانه به کمک پلفترم‌ها آمد و مشکلاتشان را مرتفع کرد. مدیریت چنین مواردی تنها با تقوا و اخلاق ممکن است نه با جنگ و گریز و قیچی و تیغ سانسور.
این تهیه‌کننده و کارگردان درباره مداخله دولت در بحث تولید فیلم و سریال هم تاکید می‌کند: متاسفانه دولت در همه دوره‌ها، چندان مجال تقویت و رشد بخش خصوصی را نمی‌دهد. بخش دولتی باید جایی فعالیت کند که امکان حضور بخش خصوصی نیست، نظیر کارهای زیربنایی و استراتژیک و امنیت ملی اما باقی موارد از جمله فیلم و سریال‌سازی را باید به بخش خصوصی واگذار کند. در هر جای دنیا وقتی دولت‌ها پای کار سینما و سریال‌سازی آمدند، نتیجه‌اش شکست بود. بنابراین انتظار می‌رود نه تنها دولت خللی در فعالیت پلتفرم‌ها به عنوان بخش خصوصی ایجاد نکند، بلکه در راستای تشویق و تقویت آن هم گام بردارد.
فرحبخش درباره نقش تاثیرگذار شبکه نمایش خانگی در کارآفرینی برای سینماگران هم توضیح می‌دهد: اگر پلتفرم‌ها در دوران کرونا نبودند، عوامل سینما خانه‌نشین می‌شدند. هرچقدر کرونا و تعطیلی سالن‌های سینما با ضرر و زیان تهیه‌کننده‌ها، پخش‌کننده‌ها و سینماداران همراه بود اما باقی سینماگران و عوامل سینما در همین پلتفرم‌ها مشغول به کار بودند. این کارآفرینی و فعالیت سینماگران در دوران بعد از کرونا هم ادامه دارد و به کمک اقتصاد سینما آمده است.
