اوپک پلاس یکشنبه هفته جاری تصمیم گرفت هدف تولید خود را تغییر ندهد و برنامه اکتبر را ادامه دهد که بر اساس آن، هدف تولید نفت این گروه به میزان دو میلیون بشکه در روز از نوامبر کاهش پیدا کرد. سه روز پیش از آن، اتحادیه اروپا برای تعیین سقف قیمت ۶۰ دلار در هر بشکه به توافق رسید. این قیمت پایین‌تر از قیمت‌های بازار بود اما به حدی که بعضی از اعضای این بلوک مانند لهستان و استونی می‌خواستند، پایین تعیین نشد.
روسیه با تکرار این تهدید که نفت خود را به کشورهایی که به مکانیزم سقف قیمت ملحق می شوند، نخواهد فروخت، به این توافق واکنش نشان داد.
در این بین، رشد تولید نفت آمریکا آهسته شده است. انقلاب نفت شیل برخلاف چند سال قبل، دیگر رشد بالایی ندارد و ممکن است هرگز به وضع سابق برنگردد. در ظاهر، همه چیز خوب به نظر می‌رسد. تولید نفت آمریکا از رکورد اندک ۹.۷ میلیون بشکه در روز که در ماه مه سال ۲۰۲۰ ثبت کرد، در سپتامبر به ۱۲.۳ میلیون بشکه در روز بهبود یافت اما تولید امسال همچنان بسیار پایین‌تر از تولید ۱۳ میلیون بشکه در روز پیش از شیوع پاندمی کووید در اواخر سال ۲۰۱۹ است.
بعلاوه، تولید نفت در آمریکا رشد مستمری ندارد و طبق آمار اداره کل اطلاعات انرژی آمریکا، در واقع در دو ماه از هفت ماه گذشته، کاهش داشته و نرخ رشد آن، نصف نرخ رشد سالهای رونق شیل بوده است.
دلایل متعددی برای این کندی وجود دارد. در بسیاری از مناطق نفت شیل، شرکتهای حفاری دیگر هزینه اندکی که عامل رونق این صنعت بود را ندارند. همچنین کمبودهای ادامه‌دار از دوران قرنطینه کووید شامل کمبود تجهیزات و کارکنان وجود دارد. بعلاوه این صنعت مانند صنایع دیگر با تورمی روبروست که هزینه‌هایش را حداکثر ۲۰ درصد افزایش داده است.
همه این موارد به معنای آن است که اتحادیه اروپا، با محدود کردن عرضه نفت روسیه از طریق اعمال سقف قیمت و تحریم، نمی‌تواند روی واردات بالاتر نفت از آمریکا حساب کند.
چشم انداز نفت شیل آمریکا چندان دلگرم کننده نیست. هزینه در این صنعت بسیار از کمتر از هزینه سالهای رونق است. برایان شفیلد، مدیر سابق شرکت پارسلی انرژی در اظهارات مشابه جان هس، مدیرعامل شرکت انرژی هس گفت: شیل دیگر نمی‌تواند یک تولیدکننده بانفوذ باشد.
در این بین، اتحادیه اروپا در اتفاقی که مشابه تغییر جریان تجارت گاز طبیعی است، به بزرگترین بازار صادرات نفت آمریکا تبدیل شده و در مقایسه با آسیا، نفت بیشتری از آمریکا خریداری می‌کند.
اما اگر رشد تولید نفت آمریکا ضعیف شود و اوپک دوباره به پرنفوذترین تولیدکننده بازار تبدیل شود، خبر بدی برای اروپا خواهد بود. اوپک در ماه‌های اخیر مکررا اعلام کرده که برنامه خود را دارد که مشابه برنامه اتحادیه اروپا نیست.
بر اساس گزارش اویل پرایس، در واقع، این دو برنامه کاملا با یکدیگر اختلاف دارند. برنامه اتحادیه اروپا، گذر به انرژی پاک و برنامه اوپک، فروش هیدروکربن‌ها است. اما در کوتاه مدت، منافع دو طرف به هم نزدیک شده است. اتحادیه اروپا به نفت بیشتری از اوپک نیاز دارد و اوپک احتمالا راضی خواهد بود که این نفت را به قیمت بازار تامین کند.
