اخیرا محسن مهرعلیزاه رییس سابق سازمان تربیت بدنی به انتقادها درباره مدیریت حوزه ورزش زنان در دوران ریاستش بر سازمان تربیت‌بدنی پاسخ داده بود که این اظهارات با واکنش جمعی از مدیران و فعالان حوزه ورزش زنان همراه شده است.
متن کامل واکنش جمعی از مدیران و فعالان حوزه ورزش بانوان به این شرح است:
"کسانی که هر چند گذرا با ورزش و شیوه و مرام آن آشنا شده باشند، بارزترین خصیصه آن را اخلاق و مردانگی بر می شمارند. اهل ورزش با کسب این معارف دو چیز را همواره سرلوحه رفتار و کردار خویش قرار می دهند: تقوی و عمل صالح. بی دلیل نیست که در آموزه‌های دینی بر این دو امر بیش از هر موضوع دیگری تاکید شده است و پیش از هر گفتار و عملی خود و دیگران را به تقوی توصیه کردن و زنهار دادن از گژی و ناراستی، سرآغاز کلام بزرگان ما بوده است. قطعا نگارندگان این سطور قصد این ندارند که اتهام بی‌تقوایی را به کسی نسبت دهند، بیشتر تاکید و یادآوری اولا برای خود و ثانیا برای همگان است تا در دایره انصاف، مهم‌ترین اصل اصیل اخلاقی را رعایت کنند.
با نگاهی به نکات مطرح شده اخیر توسط آقای محسن مهرعلیزاده در خصوص "ورزش بانوان" می‌توان به دو نکته مهم پی برد، نخست اینکه ایشان در جریان سیر تحول ورزش بانوان پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی نبوده‌اند و دیگر اینکه موضع و دیدگاه ایشان نسبت به گذشته (دوره ریاست سازمان تربیت بدنی) کاملا تغییر پیدا کرده است. البته با توجه به مسئولیت متعدد ایشان در حوزه‌های مختلف و عدم تمرکز بر امور ورزش به ویژه ورزش بانوان چندان دور از ذهن نیست که ایشان در بیان موضوعات گذشته دچار فراموشی و اشتباه شوند.
ورزش زنان پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی با گام‌هایی استوار تلاش می‌کرد به قله های رفیع ورزش نایل آید. در ۴۰ سال اخیر قانونمند شدن ساختار تشکیلاتی، تصویب اعتبار ویژه مورد نیاز، کسب کرسی های مدیریتی در داخل و مجامع بین المللی، ایجاد زیرساخت های لازم برای رشد و تعالی بیشتر، مرتفع کردن پیش داوری‌ها و انگاره‌های غلط ایجاد شده در اذهان عمومی برای حضور پررنگ تر دختران و زنان این مرز بوم، اقداماتی بود که با همدلی و همراهی یکپارچه جامعه ورزشی زنان محقق شد.
برخلاف مدعای مطرح شده اولین حضور ورزش زنان سال ۱۳۶۵در رشته تیراندازی رخ داد که با حمایت و پشتیبانی ریاست جمهور وقت، حضرت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و سرکار خانم فائزه هاشمی برای اخد مجوز حضور زنان در میادین بین المللی صورت گرفت. با تلاش های فراگیر، ورزشکاران زن ایرانی توانستند در بازیهای آسیایی ۱۹۹۰پکن در زمان ریاست دکتر غقوری فرد شرکت کنند و پس از آناین حضورتا دوره ریاست آقای مهندس هاشمی طبا ادامه یافت و زنان ایرانی به تمامی مسابقاتی که امکان شرکت وجود داشت، همچون بازیهای المپیک، آسیایی و جهانی اعزام شدند.
نکته دیگری که در سخنان ایشان بازتاب زیادی یافته تعطیلی "دکان خانم هاشمی" است که با عنوان کردن این واژه، ظاهرا نیت، تحقیر "فدراسیون اسلامی ورزش زنان" بوده است؛ فدراسیونی که در سال ۱۳۶۹ تاسیس شد و تا سال ۱۳۸۹ با مشارکت بیش از ۵۴ کشور اسلامی و همچنین برخی از تشکل های ورزش بانوان کشورهای غیراسلامی به فعالیت گسترده خود استمرار بخشید و مورد تایید کمیته بین المللی المپیک و شورای المپیک آسیا قرار گرفت و ۱۸ فدراسیون جهانی مسابقات فدراسیون اسلامی ورزش زنان را در تقویم خود قرار دادند. برخلاف نظر آقای مهندس با توجه به درایت مدیران ارشد وقت نظام این نهاد موثر ورزش زنان در عرصه بین المللی تا دوره دولت دهم به حیات پربرکت خویش ادامه داد.
ذکر این نکته حائز اهمیت است که این "دکان"، "دکان وحدت" بود، مامنی برای ورزشکاران زن مسلمان که با الگوبرداری از شیوه حضور زنان ایرانی توانست زمینه ساز حضور پرفروغ آنان در عرصه جهانی شود. کافی است به کلام ژاک روگ رئیس وقت کمیته بین المللی المپیک رجوع کنیم تا تاثیر عملکرد فدراسیون را در عرصه بین المللی در آن دوره بهتر درک کنیم: " فدراسیون اسلامی ورزش زنان مشکل ورزش زنان مسلمان جهان راحل کرده است". تعطیلی چنین نهادی که نه تنها در سطح ملی بلکه در سطح بین المللی چنین دستاوردی را به ارمغان آورده، تا چه میزان افتخار آمیز است؟ خود پرسشی اساسی است.
در اظهارات رییس اسبق سازمان تربیت بدنی به ادغام انجمن های ورزش بانوان در دل فدراسیون های ورزشی اشاره شده است. (البته گفت‌وگو با معاون وقت ورزش بانوان از لحاط زمانی اشتباه است چون اندکی پس از ریاست ایشان خانم طاهریان بازنشسته شدند). با نگاهی آسیب شناسانه، به وضوح مشخص می‌شود که این اقدام در دوره خود نه تنها کمکی به رشد ورزش بانوان نکرد، بلکه مسبب آسیب رسیدن جدی به این نهال نوپا شد. نهالی که هنوز نیازمند مراقبت ویژه بود سبب شد که در ادغام صورت گرفته اولویت های خود را از دست بدهد و سیر تکاملی و رشد رو به جلو آن متوقف شود.
ورزش زنان با تمامی حساسیت های پیرامون و ناملایماتی که در طی سال‌ها به آن روا شده، تلاش کرده است به مسیر متعالی خود ادامه دهد. امید آنکه با ثبت و حفظ حافظه درست تاریخی بتوان به فعالان و تصمیم گیران آینده مدد رساند تا به درستی از تجارب حاصل شده استفاده کنند.
خدایا چنان کن سرانجام کارتو خشنود باشی و ما رستگار
مریم موسوی
دکترفریده هادوی
دکتر فرزانه ترکان
صغری نژادنایبی
اکرم یحیایی
دکتر فریده شجاعی
لیلامحمدیان
هاجر نجاتی زاده
مریم شهیدیان
الهه علیدوستی
... و جمع کثیری از مدیران و فعالان حوزه ورزش زنان کشور"
