حسین توکلی در خصوص برگزاری نشدن مسابقات قهرمانی کشور در رشته وزنه‌برداری بیان کرد: مسابقات قهرمانی کشور در وزنه برداری باید یک خروجی داشته باشد. صرفا برگزاری آن هیچ فایده‌ای ندارد. وقتی خیلی از نفرات نمی‌توانند سلامت در مسابقات شرکت کنند همین موضوع کار را سخت می‌کند. ما در بحث سلامت، موضوع دوپینگ را داریم و اگر نظارت نباشد شرایط مشکل می‌شود.
او ادامه داد: وزنه‌برداران و قهرمانان ما تلاش می‌کنند که به یک هدف برسند و متاسفانه این امر وجود ندارد. در واقع پروسه‌ای برای قهرمانی کشور وجود ندارد در این شرایط خود فدراسیون باید یک دلیل قانع کننده برای برگزاری مسابقات داشته باشد. وقتی کسی را خارج از چهارچوب‌ها دعوت نمی‌کنند دلیلی برای برگزاری آن وجود ندارد. از طرف دیگر عدم برگزاری مسابقات قهرمانی کشور باعث می‌شود وزنه‌برداری در بسیاری از استان‌ها به آرامی از بین بروند و انگیزه‌ای نباشد. کسی که در شهرستان تمرین می‌کند، نگاهش به قهرمانی کشور است و بعد از آن وقتی در این مسابقات نتیجه می‌گیرد نگاهش به تیم ملی است. متاسفانه ما علاوه بر اینکه در حال در جا زدن هستیم، خیلی سنتی و بی برنامه نیز حرکت می‌کنیم. ما یک تیم با چهار قهرمان داریم و با آن تیم آنقدر می‌تازانیم تا خلاء ایجاد شود.
توکلی در مورد انگیزه‌ای که برگزاری مسابقات قهرمانی کشور در وزنه‌برداران ایجاد می‌کند، گفت: یک زمانی مسابقات قهرمانی کشور هدف و آرزوی خیلی از جوانان بود که مدال بگیرند و به تیم ملی بروند اما وقتی این اتفاق نمی‌افتد و سلیقه ها در شکل و نوع برگزاری دخالت دارد عملا انگیزه برای حضور از بین می‌رود.
قهرمان المپیک سیدنی در پاسخ به این سوال که آیا معتقدید برگزاری فعلی مسابقات قهرمانی کشور توسط فدراسیون سلیقه‌ای است؟ گفت: سلیقه یعنی اینکه وقتی یک تیم خوب داریم برای چند سال قید مسابقات قهرمانی کشور را می‌زنیم و مسابقات را فقط برای رفع تکلیف، برگزار می‌کنیم اما وقتی ورزشکار کم می‌آوریم شروع به سخنرانی می‌کنیم که باید مسابقات برگزار شود. این چرخه همچنان وجود دارد.
او در مورد راهکار رهایی از این شرایط تاکید کرد: هر ورزشکاری که به اردوی تیم ملی دعوت می‌شود باید با مربی خود حاضر شود. با این شرایط هم ورزشکار دلگرم است و هم یک چهارچوب وجود دارد. در ورزش ما انگار وقتی یک ورزشکار در تیم ملی وارد می‌شود باید آنقدر در تیم ملی باشد تا کنار زده شود و این مسابقات قهرمانی کشور را تحت الشعاع قرار می‌دهد. من نمی‌توانم همه خرده‌ها را به فدراسیون بگیرم چرا که قوانین هم گاهی دست و پای فدراسیون را می‌بندد. وقتی یک ورزشکار برای کسب سهمیه المپیک طی یک تا دو سال باید در شش مسابقه شرکت کند، عملا فردی که بیاید و پنج مسابقه را برود، نمی‌تواند به المپیک برسد. اگر منابع مالی تامین شود می‌توانیم با داشتن تیم‌های دوم و سوم در رده‌های سنی مختلف، همواره پشتیبان خوبی داشته باشیم.
توکلی که در مورد مهاجرت و خروج زنان وزنه‌بردار ایران تصریح کرد: یکی از مشکلات ما در جامعه این است که فضای مجازی تاثیر زیادی دارد و مدام در حال قیاس با سایر کشورها هستیم. ما باید امکانات خودمان را در نظر بگیریم. وزنه‌برداری برای بانوان در حال شکل گیری بود. این امر نیاز به مقدمات دارد و پر از آزمون و خطاست و نیاز به زمان است. شاید کم کاری هم انجام شده و امکانات هم نبوده و نمی‌توان به آنها خرده گرفت اما موتور یک ورزش که در ایران نوپا بود با این مشکلات، خاموش شد و اردوها در آن کمتر خواهد بود و رسیدگی‌ها کاهش می‌یابد. این موضوع در بدو راه‌اندازی وزنه‌برداری بانوان ناگوار بود.
او در پایان گفت: من جای کسی نیستم که قضاوت کنم اما در مجموع فکر نمی‌کنم کار درستی بوده چرا که معتقدم باید ماند و مسیرها را باز کرد. البته هر کسی فکر و افکار خودش را دارد. امیدوارم اینگونه به وزنه‌برداری بانوان نگاه نشود که اگر یک نفر درست یا غلط کاری را انجام داده، همه را با یک چشم نگاه کنیم و مسیر متوقف شود. ما باید بستری را فراهم کنیم که این اتفاق دیگر نیفتد و فضایی ایجاد شود که کسانی که رفتند هم از کار خود پشیمان شوند.
