محدودیت‌های مالی و سایر محدودیت‌های اعمال‌شده توسط آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی در پی حمله روسیه به اوکراین، به زنجیره‌های تامین و تولید تجهیزات نظامی روسیه آسیب رسانده است.
به گفته تحلیلگران، روسیه بیش از نیمی از کل تسلیحات فروخته‌شده در آفریقا را تامین می‌کند که این سهم بیش از دو برابر سهم بزرگترین تامین‌کننده بعدی تسلیحات این حوزه یعنی فرانسه است؛ پس از آن نیز آمریکا و چین قرار دارند.
جوزف سیگل، مدیر تحقیقات در مرکز مطالعات استراتژیک آفریقا واقع در دانشگاه دفاع ملی در شهر واشنگتن گفت که بزرگترین مشتریان آفریقایی روسیه شامل الجزایر، مصر، سودان و سپس آنگولا هستند. سیگل اظهار کرد: اهمیت این موضوع از این جهت است که بر تلاش‌های روسیه برای ایجاد جای پایی در شمال آفریقا تأکید می‌کند.
او خاطر نشان کرد: این امر علاوه بر کمک به حمایت مسکو از خلیفه حفتر، فرمانده یکی از طرف‌های جنگ در لیبی، همچنین کمک‌کننده به ایجاد حضور روسیه در امتداد جناح جنوبی ناتو بوده و در عین حال به روسیه اجازه می‌دهد در شرق مدیترانه هم نفوذ داشته باشد. این همچنین مسکو را قادر می‌سازد تا گذرگاه‌های کلیدی جهانی را در کانال سوئز و باب المندب (تنگه بین شاخ آفریقا و شبه جزیره عربستان) تهدید کند.
با این حال، پکن نیز با تأمین تسلیحاتی شامل خودروهای زرهی و راکت‌اندازها برای چند مشتری اصلی روسیه مانند نیجریه و اتیوپی شروع به نفوذ به این قاره کرده است.
طبق گزارش موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم (SIPRI)، چین بازیگر نسبتاً کوچکی در بازار فروش اسلحه در آفریقاست و بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ تنها سهمی ۷.۵ درصدی از کل این بازار را به خود اختصاص داد. با این حال، در چند مورد از کشورهای این حوزه شامل موزامبیک، زیمبابوه، تانزانیا و زامبیا چین به عنوان "صادرکننده منتخب" مطرح بوده است.
بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱، روسیه سهمی ۴۴ درصدی از واردات عمده تسلیحات را به خود اختصاص داده و پس از آن آمریکا (۱۷ درصد)، چین (۱۰ درصد) و فرانسه (۶.۱ درصد) قرار دارند. اما داده‌های سیپری، سلاح‌های سبک و کوچک را نشان نمی‌دهد، دسته‌ای که چین احتمالاً سهم بیشتری در آن دارد.
جان کالابرس، رئیس پروژه خاورمیانه-آسیا در دانشگاه امریکن در واشنگتن گفت که در حدود پنج سال گذشته، رقابت بر سر فروش تسلیحات در آفریقا با تلاش خریداران عمده‌ای مانند مصر برای تنوع بخشیدن به منابع تامین خود، تشدید شده است.
کالابرس گفت: می‌دانم که چند کشور در زمره مشتریان اصلی روسیه و چین هستند، به ویژه الجزایر و آنگولا. در مورد مصر نیز روسیه در آن ردپای بزرگتری در زمینه فروش تسلیحات نسبت به چین دارد. این امکان وجود دارد که چین روی فشارهای وارد شده به روسیه از بابت گزندگی تحریم‌ها و محدودیت‌های مالی و خروج اجباری‌اش از این بازار، سرمایه‌گذاری کند.
با این حال، کالابرس بیان کرد، یکی از عواملی که باید در نظر گرفته شود این است که آیا چین می‌تواند جایگزینی آماده برای تجهیزات روسی ارائه کند یا خیر.
او اظهار کرد: برخی سیستم‌ها ممکن است با توجه به سال‌ها تامین ارتش آزادی‌بخش خلق چین از سوی شرکت‌های تسلیحات‌ساز روسی، آماده باشند. اما سایر تامین‌کنندگان خارجی مانند فرانسوی‌ها نیز ممکن است به دنبال پر کردن این شکاف به ویژه در مصر باشند و عامل سوم این است که آیا چین می‌تواند شرایط پرداخت و تخفیف‌های مطلوبی را ارائه دهد یا خیر.
