دکتر حسن بنیانیان قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت را مُسکِن و درمان مقطعی برای رشد جمعیت دانست و اظهار کرد: در کشور ما چون دانش کافی و نهاد ثابتی برای کشف مسائل آینده و سیاستگذاری برای مواجه با آن مسائل وجود ندارد؛ به غلط فکر می کنیم با حل مسائل اقتصادی و دادن پاداش‌های مادی می توان مسائل پیچیده فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را حل کرد و نتیجه آن نیز وضع یک قانون برای افزایش جمعیت با اعطای پاداش های مادی و توصیه هایی برای فعالیت های فرهنگی می‌شود.
رئیس سابق کمیسیون پیوست نگاری فرهنگی شورای عالی انقلاب فرهنگی در پاسخ به این سوال که به نظر شما قانون مذکور در افزایش جمعیت کشور موثر واقع خواهد شد؟، ضمن تشکر از طراحان این قانون و با بیان اینکه قانون یاد شده در حد مقدورات حال حاضر، راه حل‌های خوبی را ارائه داده است، تصریح کرد: اگر سازوکار پیش بینی شده برای نظارت بر روند تغییرات کمی و کیفی ازدواج، خانواده و افزایش فرزند آوری همراه با اجرای همین راه حل های ناقص و چند بعدی، به صورت علمی دنبال شود، اثر بخشی این قانون اینگونه خواهد بود که به مسئولین بفهماند، با این قانون، بحران و مسائل مخرب و پنهان خانواده و فاجعه کاهش وحشتناک جمعیت حل نخواهد شد و برای اصلاح وضع جمعیت نیازمند اصلاحات عمیق در تمام ساختارهای اجرایی و سیاست گذاری و نظارتی کشور هستیم.
وی در بخش دیگر سخنان خود به کاهش تمایل جوانان برای ازدواج نیز اشاره کرد و افزود: در حال حاضر حضور روز افزون فضای مجازی وتاثیر گذاری آن بر نسل جوان منجر به انتقال روابط جنسی از درون خانواده به درون جامعه و در نتیجه کاهش تمایل جوانان به ازدواج شده است. از سوی دیگر رها شدن کنترل‌های اجتماعی به ویژه در شهرهای بزرگ نیز منجر به این شده که موتور قدرتمند نیاز جنسی که مردان را برای تشکیل خانواده به حرکت در می آورد در پیوند با سست شدن گرایشات دینی، زمینه بی نیازی از تشکیل خانواده و به طبع آن فرزند آوری و البته رشد طلاق را برای جوانان آماده کند. در چنین بستری از تحولات جامعه است که تصویب این قانون را یک درمان حداقلی و مسکن گونه می بینم.
بنیانیان با تاکید بر لزوم ایجاد اصلاحات ساختاری برای مقابله با وضعیت موجود، افزود که ایجاد مرکز «طراحی الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی» مقدمات انجام این اصلاحات است.
این فعال اجتماعی فرهنگی ریشه اصلی بسیاری از معضلات موجود در عرصه خانواده را به ساختارها، نوع سازماندهی امور، فرهنگ جامعه و «نظریه های علمی غیر بومی وارداتی» معطوف می‌داند و معتقد است که دولت ها و مجالس اگر بخواهند این مشکلات را به صورت ریشه ای حل کنند، باید منابع و وقت خود را صرف درمان مشکلاتی کنند که نتایج آن در دولت های بعدی و به تدریج ظاهر می شود و از این رو به دلیل آنکه ممکن است با این کار در فضای سیاسی موجود محبوبیت خود را از دست دهند؛ از این کار دوی کرده و این در حالی است که اینگونه به صورت غیر مستقیم هم مشروعیت و هم مقبولیت نظام جمهوری اسلامی مورد آسیب قرار می‌گیرد.
عضو ستاد اجرایی نقشه مهندسی فرهنگی کشور، با تاکید بر لزوم توجه به تشکیل خانواده و تقویت آرامش خانواده‌ها، ادامه داد: ما برای تداوم حیات نظام جمهوری اسلامی و تمدن سازی نوین بر اساس مبانی اسلامی همراه با مشارکت مردم در همه عرصه های اداره کشور، باید هم به تشکیل خانواده توجه کنیم و هم آسایش آفرینی، آرامش آفرینی، پرورش دهندگی استعدادها و امور تربیت کنندگی خانواده‌ها را تقویت کنیم. مساله ما فقط رشد جمعیت از طریق خانواده و زندگی کردن یک زن و مرد در کنار هم با اعطا مشوق های مادی به آنها نیست. بنابراین، راهکارهایی که برای خانواده نیز ارائه می‌دهیم باید کمیت‌ها را اصلاح و از سوی دیگر کیفیت از دست رفته در بسیاری از خانواده‌ها را نیز ترمیم کند.
بنیانیان درباره راه حل اصلی اصلاح شرایط فعلی خانواده و جمعیت با اشاره به سخنان مقام معظم رهبری در سالهای ۸۱ و ۹۲ درباره ضرورت مهندسی فرهنگی کشور، ادامه داد: راه حل‌ها در متن راهبردهای کلان مطرح شده از سوی رهبری موجود است. اگر آن ها فهم و عملیاتی شوند، روند رشد بسیاری از معضلات متوقف و روند اصلاح آغاز می شود. ما در اداره کشور بحث مدیریت فرهنگ و تربیت را رها کرده‌ایم و در پی این هستیم که همه مشکلات را از بیرون و با ابزار قانون حل کنیم.
رئیس سابق کمیسیون پیوست نگاری فرهنگی شورای عالی انقلاب فرهنگی در پایان سخنان خود تاکید کرد: سازوکارهای مردم سالاری موجود، اگر از طریق پیشتازی اصلاحات فرهنگی اصلاح نشوند، ریشه‌های ادامه حیات نظام اسلامی با مقاومت روبرو می شود و مسائلی نظیر سست شدن خانواده و کمبود جمعیت نیز تنها گوشه‌ای از پیامدهای این مردم سالاری ناقص است.
