فرودگاه کابل به نقطه کانونی فرار هزاران تن از ترس طالبانی تبدیل شده است که یکشنبه گذشته بعد از پیشروی‌هایی برق‌آسا و حیرت‌آور در این کشور توانست کابل را به تصرف خود درآورده و تیر آخر را به حکومت اشرف غنی بزند.
در کابل، مردمی همچنان منتظر هستند تا آمریکا به وعده انتقال آنها عمل کند. جو بایدن به تخلیه تمام آمریکایی‌ها و افغان‌های حامی آنها وعده داده است، اما در حال حاضر تنها ۲۵۰۰ آمریکایی موفق به ترک افغانستان شده‌اند.
"احمد" یکی از آن هزاران افغان است که نتوانست بیشتر از چهار روز صبر کند. او فرودگاه کابل را ترک کرد و از بازرسی‌های طالبان گذشت و خانواده پنج نفره خودش را به خانه بازگرداند. ناامید از تامین امنیت همسر و سه فرزندش، او چاره‌ای نداشت جز اینکه قدم به عقب بردارد و به فکر تامین غذا، آب و سرپناهی از آن آفتاب سوزنده باشد.
داستان کسانی مثل احمد که ای.بی.سی نیوز به خاطر امنیتش اسم واقعی او را نمیبرد، از شرایط وخیم فرودگاه کابل حکایت دارد که هزاران نیروی آمریکایی و دیپلمات در حال کار هستند تا ده‌ها هزار شهروند آمریکایی و شریک افغان و دیگر خارجی ها را از آنجا خارج کنند.
طبق اعلام یک مقام کاخ سفید، آمریکا از زمان تصرف افغانستان به دست طالبان در یک هفته پیش تا به اکنون، حدود ۳۰ هزار و ۳۰۰ تن را از این کشور خارج کرده است.
بیرون دیوارهای این فرودگاه، ازدحام و همهمه مردمی که برای ورود تلاش دارند، راه به جایی نمیبرد و اکنون تنها کسانی که اجازه خاصی دارند، میتوانند وارد شوند. براساس یادداشت داخلی وزارت خارجه آمریکا که به دست ای.بی.سی نیوز رسیده، دست کم هفت تن به علت ازدحام جمعیت کشته شده‌اند. شبه نظامیان طالبان که بازرسی‌های اطراف این فرودگاه را در کنترل دارند، برای متفرق کردن جمعیت تیر هوایی شلیک میکنند یا با شلاق و قنداق تفنگ کتک میزنند و در میان آنها تعدادی شهروند آمریکایی و ساکنان دائم قانونی هم وجود دارد.
در این گزارش وضعیت داخلی آمده است: بیش از ۱۰ هزار افغان در اطراف ورودی‌ها حضور دارند و شرایط بیرون دروازه‌ها همچنان ناآرام است.
اما در داخل، جایی که هزاران تن آماده شده‌اند و منتظر پروازهای خروجی هستند، مجبورند روی آسفالت بخوابند و روزها را زیر آفتاب سوزان بمانند. با اینکه نیروهایی آمریکایی، انگلیسی، ترکیه‌ای و دیگران غذا و آب بین آنها توزیع میکنند، جمعیت انبوه مردم به معنای آن است که برخی از آنها برای چند روز بدون امکانات می‌مانند.
یک سخنگوی وزارت خارجه یکشنبه به ای.بی.سی نیوز گفت: اولویت اصلی ما این است که هرچه بیشتر افراد را در اسرع وقت در هواپیماهای خروجی سوار کنیم. طی ۲۴ ساعت گذشته، نزدیک به ۶۰ پرواز انجام شده است که نزدیک به ۸۰۰۰ نفر را رسانده است.
به گفته یک آمریکایی که از نزدیک با "احمد" در تماس بود و با این رسانه صحبت کرد، او به این نتیجه رسید که بیش از این نمیتواند آنجا منتظر بماند. این منبع گفت: این مرد که خیلی وقت است منتظر است ویزای او صادر شود، مستقیما از طرف طالبان تهدید شده بود. با این حال، زمانی که او تا این حد به رویای امنیت و حفاظت نزدیک شده بود، به این نتیجه رسید که به خانه رفتن بهتر از آن است که خانواده‌اش را بیش از این در این تاسیسات تحت کنترل ارتش آمریکا نگه دارد.
یک منبع دیگر که یک آمریکایی مشغول به کار در این فرودگاه است، به ای.بی.سی نیوز گفت وضعیت اکنون یک "فضای غیرمجاز" است. این عبارت از سوی دیپلمات‌ها، نیروهای امدادی و نظامیان برای شرایط دشواری به کار میرود که تردید و بی ثباتی ادامه کار را ناامن می‌کند.
اکنون مساله کودکان بدون همراه هم در فرودگاه کابل وجود دارد. اینها کودکانی هستند که یا به علت فشار جمعیت یا در مواردی به اجبار از خانواده‌هایشان جدا شده‌اند. به گفته یک منبع، چهار کودک بی سرپرست اکنون در ترمینال فرودگاه هستند. پدر آنها به دست طالبان کشته شده و مادرشان هم به دلیل ازدحام جمعیت زیر دست و پا جان داده است. به گفته این منبع، مقامهای آمریکایی سرپرستی برای آنها پیدا نکردند و نمیدانند با آنها چه کار کنند.
این در حالی است که نگرانی از سرنوشت کودکانی که در فرودگاه کابل به سرمی‌برند، بسیار جدی است. گفته می‌شود که تعداد زیادی کودک در فرودگاه از والدین خود جدا مانده‌اند.
سایت "اشپیگل آنلاین" با انتشار گزارشی خبر از مفقودالاثر بودن شماری از کودکان در محوطه پیرامونی فرودگاه خبر داده است.
به عنوان نمونه، فرستنده خبری آریانا اعلام کرده است که یک خانواده افغان یک هفته تمام در فرودگاه اقدام به جست‌وجوی فرزند خود کرده است. گزارشگر آریانا اعلام کرده که اثری از این کودک دبستانی به‌رغم تلاش‌های صورت گرفته یافت نشده است.
افزون بر آن گفته شده است که خبرنگاران محلی تصاویری از کودکان مفقودالاثر در فرودگاه را در شبکه‌های اجتماعی پست کرده‌اند. والدین این کودکان با انتشار عکس فرزندان خود برای یافتن آنها تلاش میکنند.
