فرانک پرتو آذر درباره اینکه تا چه اندازه فدراسیون برای اجرای برنامه هایش با او همکاری داشته است، بیان کرد: من از سال ۲۰۱۸ به صورت شخصی زیر نظر مربی سابق تیم ملی تمرین می کردم و از سال گذشته با یک مربی سطح بالای آلمانی مکاتبه و شروع به همکاری کردم و ماهیانه ۳۰۰ یورو حقوق این مربی است که به صورت شخصی می پردازم. با نظر مربی ام برنامه ریزی لازم برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا و سپس بازیهای آسیایی را انجام دادیم و بر این اساس برنامه مسابقاتم را نیز دی ماه سال گذشته به فدراسیون ارائه کردم. از آنجا که فدراسیون در دوران سرپرستی بود، خودم پیگیر ویزا و دیگر کارهایم بودم و درخواست شورای برون مرزی تا مسابقات شهریور ماه را نیز به فدراسیون دادم. سعی کردم برای شناخت نقاط ضعف و قوتم بر اساس برنامه تعیین شده مربی ام پیش بروم تا بتوانم برای بازی های آسیایی سال آینده کاملا آماده باشم.
*در مسابقات صفر تا صد کارها بر عهده خودم است
پرتو آذر با اشاره به اینکه در تمام مسابقات اروپایی که شرکت کرد، انجام همه کارها بر عهده خودش بوده است، تصریح کرد: متاسفانه در شرایط اقتصادی فعلی امکان اینکه چندین نفر همراه با من در مسابقات باشند، وجود ندارد و به همین دلیل تنها سفر می کنم. وقتی در مسابقات حاضر می شوم صفر تا صد کارها برعهده خودم است. مکانیسین، ماساژور، آنالیزور، آشپز و سرپرست، خودم هستم و مسئولیت همه کارها را بر عهده دارم و این مسئله قطعا کار را برای من بسیار سخت می کند اما نشان داده ام برای رسیدن به مدال های بالاتر، این سختی ها را به جان می خرم.
او ادامه داد: پیش از اعزام به مسابقات اروپا، فدراسیون به من معادل ۱۲۰۰ یورو داد و گفت پس از بازگشت از اروپا باتوجه به هزینه هایی که کرده ام ،کمک خواهد کرد. در این سفر ۱۰ هزار یورو هزینه کردم که فدراسیون تنها ۱۲۰۰ یورو به علاوه بلیط برگشت را پرداخت و باقی را به صورت شخصی هزینه کرده ام. پس از پایان سفرم انتخابات فدراسیون بود که با امید مهیا شدن شرایط بهتر به ایران بازگشتم اما از روز اول ورودم مشکلات کوچک و بزرگ زیادی پیش آمد.
*فدراسیون کمیته کوهستان فعال و مجربی نداشت
رکابزن ملی پوش ایران همچنین گفت: دلیل اینکه بیش از سه سال است، خودم تمام کارهایم را پیگیری می کنم و هزینه زیادی نیز از جیبم پرداخت کرده ام این است که به دنبال رسیدن به اهدافم هستم. متاسفانه فدراسیون نه کمیته کوهستان فعالی و مجربی داشت و نه برنامه ای برای بازیهای آسیایی. گویا مسئولان جدید هم برنامه ای برای کسب مدال بازی ها ندارند و متاسفانه فکر می کنم اصلا اطلاع ندارند که من اولین، پرافتخارترین و آخرین مدال آور دوچرخه سواری بانوان هستم . مربیان، ورزشکاران و برگزار کننده ها کشور خارجی انگیزه بیشتری به من می دهند و تلاش من را تحسین می کنند.
*مسئول کمیته کوهستان می گوید نباید کمک هزینه به من پرداخت شود
دختر رکابزن ایران در مورد برگزاری اردوی شمال ایران و تامین هزینه های آن نیز بیان کرد: متاسفانه برنامه ریزی های کمیته کوهستان حتی در سطح مسابقات کشوری نیست، با توجه به اینکه تا حدودی از محیط ومسیر مسابقات قهرمانی آسیا، مسابقات اروپایی و حتی بازیهای آسیایی شناخت دارم، بر اساس آن به همراه مربی ام برنامه‌ریزی کردیم تا اردویی را در شمال ایران داشته باشم تا برای ادامه مسابقات خارجی و سپس قهرمانی آسیا آماده شوم. از این رو برنامه ام را به فدراسیون جدید دادم اما در این مدت متوجه شدم شرایط حمایتی نه تنها نسبت به قبل فرقی نکرده بلکه بدتر هم شده است. متاسفانه در فدراسیون جدید افرادی به رئیس و دیگر مسئولان مشاوره می دهند که حتی یک بار هم رقابتهای خارجی را از نزدیک ندیده اند و این تصور را دارند که من هم مثل عده ای به دنبال سفر هستم.
او افزود: مقام هایی که من کسب کردم هیچ کسی در دوچرخه سواری بانوان ندارد و در بخش کوهستان بعید می دانم به این زودی کسی به دست بیاورد. آقای داوری سرپرست فدراسیون آن زمان به من عنوان کرد فدراسیون جدید که بیاید، قطعا حمایت می کند اما متاسفانه فعلا همه چیز در حد قول باقی مانده است. حتی مسئول کمیته کوهستان فدراسیون نیز به من اعلام کرد از نظر آنها فدراسیون نباید کمک هزینه مسابقات و اردوها به من پرداخت کند. این در حالی است که کارنامه و نتایج من کاملا مشخص هستند و با نفرات بعد خودم اختلاف سطح زیادی وجود دارد.
پرتوآذر ادامه داد: همچنین سالها است بخش زیادی از هزینه ها را به صورت شخصی می پردازم. بعلاوه من همواره با عملکردم برادری خودم را به دوچرخه سواری ایران ثابت کرده ام. تمام هزینه های قهرمانی آسیا دوره قبل (۲۰۲۰) را نیز خودم پرداخت کردم که نتیجه اش هم تنها مدال ایران در سال ۲۰۲۰ بود. واقعا در فدراسیون های دیگر نیز ورزشکاری که مدال آور و پیشتاز است را با ورزشکارانی که یک مقام بین المللی ندارند، یکی می کنند؟ این رفتارها خیلی دلسرد کننده است.
*فدراسیون قبل حداقل سنگ اندازی نمی کرد
پرافتخارترین دختر دوچرخه سوار ایران با گلایه از برخورد کمیته کوهستان فدراسیون، تصریح کرد: وقتی برگزاری اردوی شمال را به فدراسیون اطلاع دادم، به صورت شفاهی موافقت شد اما سپس برخی ها مشاوره های غلط دادند که اردوی من در شمال شخصی است و حتی اردوی خارجی من هم شخصی بوده است از این رو با من همکاری کامل نکردند. نکته این است کمیته کوهستان حتی یک اردوی داخلی برگزار نکرده است. تیم ملی، مربی در سطح آسیایی حتی ندارد و این در حالی است که به من گفتند نباید خودم اردو بگذارم و مسابقه بروم تا زمانی که کمیته کوهستان مشخص کند چه برنامه ای دارد. با توجه به مسائل پیش آمده شرایط در فدراسیون پیشین بهتر بود و تا این حد سنگ اندازی نمی کردند. برخی ها آماده اند که برای منافع خود نگذارند، فدراسیون جدید هم نتیجه بگیرد، نمی دانم چرا اما ای کاش کمی هم وجدان داشتند.
او ادامه داد: من اگر خودم اردو و مسابقه می روم به این دلیل است که ما کمیته فعال و تخصصی نداریم. هیچ برنامه ای هم برای بازی های آسیایی وجود ندارد. من از برنامه رقبایم اطلاع دارم. قزاقستان بیشتر از چهار ماه در ترکیه اردو داشت ، ژاپن تعدادی از ورزشکاران خود را به اروپا اعزام و تایلند هم مسابقه زیادی را برگزار کرده است، اما فرانک پرتوآذر همچنان درگیر این است که افراد بی برنامه را متقاعد به برنامه محوری کند. من خودم را ثابت کردم که دنبال مدال هستم و نه حاشیه و برای بازی های آسیایی ۲۰۲۲ برنامه دارم. فکر می کنم تعداد نفراتی که در دوچرخه سواری شانس مدال بازی های آسیایی را دارند، در بهترین حالت بیشتر از پنج نفر نباشند و با توجه به رزمه ام، من یکی از شانس های مدال هستم، اما اگر قرار باشد با همین سیستم پیش بروم و تمام هزینه ها بر گردن خودم باشد و در نهایت هم از این و آن حرف بشنوم، عطایش را به لقایش می بخشم.
*اجازه ندهند برنامه هایم را دنبال کنم دیگر نیازی به حضورم در تیم ملی نیست
پرتوآذر همچنین گفت: من همیشه با افتخار افرینی هایم در میادین بین المللی به دنبال این بودم سطح دوچرخه سواری زنان را بالا ببرم و پرچم ایران را به اهتزاز در بیاورم و همواره در این راه تاریخ سازی هم کرده ام. فاصله زمانی زیادی تا بازی های آسیایی ۲۰۲۲ نمانده و هر برنامه ای قرار است انجام شود باید از الان آغاز شود و یک ماه مانده به بازی ها فایده ای ندارد. برنامه من شرکت در مسابقات سطح بالا است تا عملکرد خودم را بالا ببرم چون از کیفیت رقابت ها اطلاع دارم و می دانم دیگر کشورها چقدر سرمایه گذاری می کنند. بنابراین از همه لحاظ دارم تلاش می کنم و مایه می گذارم اما با مشاوره هایی که داده می شود باعث شده اند نوع نگاه فدراسیون حمایتی نباشد.
او ادامه داد: کسب مدال تنها برای من نیست، برای فدراسیون و جامعه دوچرخه سواری هم هست اما اگر چنین رفتارهای دلسرد کننده ای ادامه داشته باشد، ترجیح می دهم در تیم ملی نباشم و از دوچرخه سواری ایران خداحافظی کنم. اگر سیستم به همین شکل باشد، جایگاهی که دارم را خدشه دار نمی کنم. مدال بازی های آسیایی هدف بسیار بزرگی برایم است اما این سیستم قطعا به مدال نمی رسد. اگر اجازه ندهند با برنامه پیش بروم دیگر نیازی به حضورم در تیم ملی نیست. تا امروز سعی کردم در حد توانم کمک حال فدراسیون و دوچرخه سواری باشم و بسیاری از مشکلات را تحمل کنم اما بیشتر از هرکس دیگری برایم مانع درست کردند. اگر افراد دیگری هستند که شانس مدال دارند، امیدوارم موفق باشند و بتوانند مدال آور باشند.
