در پیام محمد جواد ظریف آمده است: در سی و چهارمین سالگرد فاجعه دهشتبار حمله شیمیایی رژیم صدام به شهر مظلوم سردشت، یاد و خاطره جان باختگان شیمیایی را گرامی می دارم و از خداوند منان برای جانبازان عزیز شیمیایی آن فاجعه فراموش ناشدنی سلامتی و طول عمر پر برکت مسئلت دارم. سردشت نماد بکارگیری تسلیحات شیمیایی علیه غیرنظامیان و مناطق مسکونی در دوران معاصر است.
جانبازان عزیز شیمیایی ما دوبار قربانی سیاستهای ضدبشری برخی دولتهای غربی شدند. یکبار آن هنگام که شرکتهای غربی به رژیم صدام مواد شیمیایی و فناوری ساخت سلاح شیمیایی را دادند و نمایندگان دولت هایشان در شورای امنیت ملل متحد با سکوت و چشم بستن به جنایتهای شیمیایی صدام، دست او را برای تداوم کاربرد سلاح شیمیایی علیه نظامیان و غیرنظامیان باز گذاشتند و یکبار هم در دوره ترامپ که با اعمال وحشیانه ترین تحریمهای ضد بشری مانع ارسال دارو و تجهیزات پزشکی برای کاستن از آلام جانبازان عزیز شیمیایی ما شدند.
علیرغم تلاشهای ما و همکاری سازمان منع تسلیحات شیمیایی، هنوز دولت جدید آمریکا دست از سیاست شکست خورده دولت قبلی برنداشته و در تداوم اعمال تحریمهای غیرقانونی مانع دسترسی جانبازان شیمیایی ما به دارو و تجهیزات پزشکی می گردد.
جهان وامدار مردمان صلح دوست ایران و به ویژه ساکنان شهرهای سردشت، اشنویه و سایر شهرهای ایران و همچنین مردم مظلوم حلبچه است که زیر بمباران سلاحهای شیمیایی صدام، فریاد تظلم خواهی سردادند و حضور جانبازان شیمیایی ما در خاک اروپا، سبب تسریع مذاکرات منع تسلیحات شیمیایی و نهایتا انعقاد کنوانسیون منع سلاحهای شیمیایی در سال ۱۹۹۳ گردید.
پیگیری هایِ حقوقیِ دولتِ جمهوری اسلامی ایران از مجاری بین المللی جهت احقاق حقوق جانبازان معزز شیمیایی به دلیل فقدان اراده سیاسی دولتهای غربی جهت سپردن عاملان، معاونان و مباشران حقیقی و حقوقی حملات شیمیایی مورد اشاره به دست عدالت و نیز نقائص و موانع موجود در نظام کیفری بین المللی معاصر، دشوار شده است.
وجه اشتراک سلاح های کشتار جمعی و تحریم، عدم تبعیض و تفکیک در اهدافشان می باشد. این در حالی است که بحران جهان گستر ناشی از ویروس کوید- ۱۹، یکبار دیگر ضرورت تقویت همکاری های بین المللی جهت غلبه بر بحران های جهانی را گوشرد می کند و اقدامات یکجانبه را ناکارآمد و محتوم به شکست می داند.
دو راه موثر در جلوگیری از تکرار فجایع انسانی ناشی از کاربرد سلاح های کشتار جمعی در آینده وجود دارد:۱- سپردن عاملان کاربرد سلاح های شیمیایی به همراه همدستان و مباشران آن به دست عدالت و ۲- بزرگداشت مستمر و مداوم یاد و خاطره قربانیان سلاح های شیمیایی و گرامیداشت جانبازان شیمیایی.
هفتم تیر سال ۱۳۶۶ رژیم صدام با استفاده از بمب‌های شیمیایی چهار نقطه پرازدحام سردشت را بمباران کرد. امروز، با گذشت بیش از سه دهه از این فاجعه انسانی، هنوز شهر سردشت بوی تاول و سرفه‌های خردل می‌دهد. بسیاری از ساکنان این شهر، کماکان از مشکلات تنفسی رنج می‌برند و با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند.
انتظار می رود دول عضو کنوانسیون سلاح های شیمیایی، ضمن پیگیری امحاء کامل و سریع سلاح های شیمیایی و نیز جهانشمولی کنوانسیون، به تعهداتشان ذیل مفاد مرتبط کنوانسیون سلاح های شیمیایی اهتمام لازم را داشته و به وظایف خود در قبال مصوبات کنفرانس دول عضو پیرامون «شبکه حمایت بین المللی مصدومین سلاح های شیمیایی» و «صندوق کمک به مصدومین شیمیایی» عمل نمایند. کما اینکه شایسته است نسبت به حفظ ابعاد بشردوستانه و مرتبط با امداد و حفاظت در برابر کاربرد سلاح های شیمیایی- به عنوان یکی از ستون های اصلی کنوانسیون سلاح های شیمیایی- در ماموریت آینده سازمان منع سلاح های شیمیایی توجه لازم شود.
در پایان با تجدید احترام و درود به ارواح طیبه شهدای عزیز شیمیایی به ویژه در سردشت، و ارج نهادن به جانبازان عزیز، این روز را گرامی می‌داریم. از خداوند متعال برای جانبازان شیمیایی عزیز به خاطر فداکاری‌ها و تحمل مصائب جانبازی و درد و رنج روزمره ناشی از جراحات شیمیایی، اجر و پاداش مسئلت نموده و برایشان آرزوی سلامتی می‌نمایم.
شهرستان سردشت با جمعیت ۱۲۰ هزار نفری در جنوب آذربایجان غربی واقع شده و با کشور عراق ۱۰۰ کیلومتر مرز مشترک دارد.
این شهرستان در هفتم تیرماه سال ۱۳۶۶ توسط رژیم بعث عراق بمباران شیمیایی شد که در این فاجعه انسانی ۱۲۰ نفر شهید و بیش از ۲ هزار نفر مصدوم شدند.
