محمود امانی طهرانی با اشاره به چشم انداز برنامه زیرنظام درسی نظام تعلیم و تربیت رسمی‌عمومی جمهوری اسلامی ایران اظهار کرد: زیرنظام برنامه‌درسی در افق ۱۴۰۴ مجموعه فرصت‌های تربیتی نظام‌مند و طرح‌ریزی شده از سطح ملی، منطقه‌ای و محلی تا مدرسه و کلاس درس و نتایج مترتب بر آنها است که مربیان را برای کسب شایستگی‌های لازم جهت درک و اصلاح موقعیت بر اساس نظام معیار اسلامی در معرض آنها قرار می‌دهد تا با تکوین و تعالی پیوسته هویت خویش، مرتبه قابل قبولی از آمادگی برای تحقق حیات طیبه در همه ابعاد را به دست آورند.
وی افزود: این زیرنظام شامل ابعاد چهارگانه طراحی، تدوین، اجرا و ارزشیابی است که با توجه به عوامل مؤثر بر کیفیت در یک بافت منسجم و یکپارچه هم‌سو و هم‌آهنگ با غایت و اهداف نظام تربیت رسمی‌عمومی و سایر زیرنظام‌های شش‌گانه ساماندهی شده است.
دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش با اشاره به اهداف این برنامه گفت: فراهم آوردن زمینه تربیت نسلی موحد، مؤمن و معتقد به معاد و آشنا و متعهد به مسئولیت‌ها و وظایف در برابر خدا، خود، دیگران و طبیعت، حقیقت‌جو، خردمند، دانش‌پژوه و علاقمند به علم و آگاهی، عدالت‌خواه و صلح‌جو، انقلابی، ظلم‌ستیز، جهادگر، شجاع و ایثارگر و وطن دوست، مهرورز، جمع‌گرا و جهانی‌اندیش، ولایت‌مدار و منتظر و تلاش‌گر در جهت تحقق حکومت عدل جهانی، با اراده و امیدوار، خودباور و دارای عزت نفس، امانتدار، دانا و توانا، پاکدامن و باحیا، انتخابگر و آزادمنش، متعهد به اخلاق اسلامی، خلاق و کارآفرین، مقتصد و ماهر، سالم و بانشاط، قانون‌مدار و نظم‌پذیر، وفادار به ارزش‌های اسلامی، ملّی و انقلابی و آماده ورود به زندگی شایسته فردی، خانوادگی و اجتماعی براساس نظام معیار اسلامی از جمله اهداف این زیرنظام به شمار می رود.
امانی همچنین با اشاره به سیاست‌های اجرایی برنامه زیرنظام برنامه درسی نظام تعلیم و تربیت رسمی‌عمومی جمهوری اسلامی ایران گفت: تقویت مشارکت و تعامل مؤثر معلمان، دانش‌آموزان، خانواده‌ها، متخصصان موضوعی و سایر گروه‌های ذی‌نفع، ذی‌ربط و ذی‌صلاح در طراحی، تولید، اجرا و ارزشیابی برنامه درسی، مشارکت فعال در تصمیم‌سازی‌های مرتبط با سایر زیرنظام‌ها به دلیل تأثیرگذاری آنها بر کیفیت اجرا و بهسازی برنامه درسی در سطوح ملی تا محلی، کاهش تمرکز در نظام برنامه‌ریزی درسی و حرکت به سمت برنامه‌ریزی درسی مدرسه محور، ابتناء سیاست‌ها، برنامه‌ها و روش‌ها در کلیۀ ابعاد زیرنظام برنامه درسی بر مبانی دینی، فلسفی، ارزشی و اجتماعی ضمن حفظ قدرت سازگاری با تغییرات و تحولات مقبول در کلیۀ سطوح جهانی تا محلی، هدایت برنامه درسی با تأکید بر مضامین فرارشته‌ای یا پیامدها به سمت یکپارچگی (تلفیق برنامه‌های آموزشی، فوق برنامه و فعالیت‌های پرورشی) هر چه بیشتر و رویارویی مؤثرتر عناصر برنامه درسی با موقعیت‌ها بر اساس "نظام معیار اسلامی" و توانمندسازی معلمان، دانش‌آموزان، خانواده‌ها برای ایفای نقش اصلی و محوری در نیل به وضع مطلوب در تولید و بهره‌برداری از برنامه درسی از این جمله هستند.
وی اقدامات اساسی برنامه زیرنظام برنامه درسی نظام تعلیم و تربیت رسمی‌عمومی جمهوری اسلامی ایران را نیز برشمرد و عنوان کرد: بازطراحی، اجرا و ارزشیابی از برنامه درسی ملی به عنوان بخش اساسی زیرنظام، استقرار سازوکارهای مناسب طراحی، تدوین، اجرا و ارزشیابی از برنامه‌های درسی در سطوح ملی‌تا محلی، تعیین استانداردهای(پیامدهای) ملی تربیت و یادگیری، توسعه سیاست چند تألیفی و زمینه‌سازی برای مشارکت فعال استان‌ها، معلمان، مربیان، افراد و تشکل‌های ذی‌علاقه و ذی‌صلاح با تأکید بر بخش غیردولتی در تولید، تکمیل و غنی‌سازی مواد، منابع و مراکز متنوع یادگیری در چارچوب سیاست‌های آموزش‌وپرورش و طراحی و اجرای نظام ارزشیابی نتیجه محور براساس استاندارهای ملی برای گذر از دورههای تحصیلی، رویکرد ارزشیابی فرایندمحور در ارتقای پایه‌های تحصیلی دوره ابتدایی و رویکرد تلفیقی (فرایندمحور و نتیجه‌محور) در سایر پایه‌های تحصیلی از جمله اقدامات اساسی ذیل برنامه زیرنظام مذکور هستند.
دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش ادامه داد: فراهم آوردن استلزامات حقوقی، قانونی و پشتیبانی لازم برای تحقق اهداف و برنامه‌های زیرنظام، تنظیم و اجرای کلیه برنامه‌های سالانه معاونت‌ها، سازمان‌ها، ادارات کل براساس مفاد برنامه این زیرنظام، نظارت و ارزشیابی راهبردی برنامه‌های زیرنظام برنامه‌درسی از دیگر اقدامات اساسی هستند.
وی با اشاره به برنامه‌های زیرنظام برنامه درسی نظام تعلیم و تربیت رسمی‌عمومی جمهوری اسلامی ایران گفت: از مجموع ۱۳۱ راهکار سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش، ۴۹ راهکار با زیرنظام برنامه درسی مرتبط است که برای اجرایی شدن آنها، ۱۱۴ برنامه به شرح زیر پیش‌بینی و تدوین شده است تا در طول برنامه‌های توسعه کشور اجرایی و عملیاتی شود.
امانی ادامه داد: بین راهکارها و برنامه‌های ذیل آن، لزوما تناظر یک به یک برقرار نیست، از این‌رو برخی از برنامه‌های ذیل یک راهکار می‌تواند برای آن جنبه اصلی و برای برخی از راهکارها و برنامه‌های دیگر، حالت مکمل داشته باشد، لذا در مرحله عمل و اجرا می‌توان با تجمیع چند برنامه، در قالب یک طرح یکپارچه یا برنامه کلان، اجرایی شدن آن را تسهیل و امکان‌پذیر کرد.
