محمد جواد ظریف نوشت: ۱۶ مارس (۲۵ اسفند) سالروز کشتار شیمیایی در حلبچه است. برخی نمی خواهند به یاد آورند؛ کسانی در غرب که صدام را با سلاح های شیمیایی مرگبار تسلیح کردند.
ظریف ادامه داد: بیش از ۵ هزار غیرنظامی با مسمومیت ناشی از گاز (شیمیایی) مردند. هنوز می خواهند درباره «سوءرفتار منطقه ای» سخن بگویند. بی شرمی!
بمباران شیمیایی منطقه کُردنشین حلبچه از وحشتناک‌ترین و غیرانسانی‌ترین جنایت‌های رژیم بعث عراق در ۲۵ اسفند ۱۳۶۶ خورشیدی در ساعت ۲ بعدازظهر بود و در حالی که تنها ۲ روز از عملیات والفجر ۱۰ می‌گذشت، صدام با این جنایت علیه ملت خودش، تعجب و نفرت جامعه جهانی را برانگیخت هر چند این کشورهای غربی بودند که سلاح های مرگبار را در اختیار رژیم وقت عراق گذاشتند و مشوق دوم آنها برای جنایت، سکوت سران غربی بود که از سوی بعثی ها نشانه رضایت تلقی شد.
یکی از بزرگ ترین جنایت های رژیم بعث عراق حمله به سردشت بود که در این حمله بسیاری از ساکنان غیرنظامی این شهر شهید شدند و هشت هزار تن دیگر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و مسموم شدند. سکوت مجامع بین المللی و دولت های غربی حامی صدام حسین پس از این رویداد سبب شد تا این رژیم به استفاده از سلاح های کشتار جمعی ادامه و از آن پس به صورت مستمر نواحی گوناگون ایران و منطقه های کردنشین عراق را مورد هجوم سلاح های شیمیایی قرار دهد. آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی رییس وقت مجلس شورای اسلامی در این باره گفت: بمباران شیمیایی حلبچه به خاطر استقبالی که مردم این شهر از نیروهای ایرانی به عمل آورند، انجام شد و این عمل صدام، محکمه ای خواهد شد که قدرتمندان جهان را به محاکمه بکشد. اگر در ماجرای بمباران شیمیایی سال قبل که توسط کارشناسان سازمان ملل نیز تایید شد، تنبیهی برای صدام در نظر گرفته شده بود، فاجعه حاضر به وجود نمی‌آمد.
صدام در ابتدا، پسرعموی خود به نام علی حسن المجید معروف به علی شیمیایی را برای این حمله انتخاب کرد. او پیش از حملات شیمیایی، شهر را ۲ روز با بمب‌های متعارف بمباران کرد. در واقع حسن المجید با این کار می‌خواست شیشه ساختمان‌های شهر را بشکند تا امکان مقاومت در مقابل گازهای سمی به حداقل برسد. سطح وسیع و حجم گسترده حمله رژیم بعث عراق در استفاده از تسلیحات شیمیایی علیه مردم کُرد و بی‌پناه حلبچه چنان بود که پروفسور اوبن هندریکس رییس آزمایشگاه سم‌شناسی بیمارستان گان فلاندر بلژیک گفت: رژیم بعث عراق از ۳ نوع گاز مختلف علیه حلبچه استفاده کرده است. این گازها شامل گاز خردل ایپریت، گازهای اعصاب تابون، سارین یا سومان، VX و گاز سیانوژن است؛ مرگ مردمان کُرد حلبچه، مرگی با طعم خردل و با چاشنی تاول‌زای گاز اعصاب تابون و سارین و بوی مرگ‌آور سیانوژن بود.
کشتار حلبچه و انتقام شکست والفجر ۱۰
جریان از این قرار بود که رزمندگان غیور ایرانی با یاری نیروهای کُرد عراقی موفق شدند در عمق خاک این کشور پیشروی کنند و با رشادت های بسیار توانستند، برخی از شهرهای کُردنشین از جمله حلبچه را از دست نیروهای بعثی آزاد کنند و این گونه خسارت سنگینی را به ماشین نظامی و جنگی عراق وارد آوردند. پس از ورود نیروهای ایرانی به این شهر، مردم شهرها و روستاهای اطراف به استقبال از آنان شتافتند. صدام حسین در واقع می خواست، ساکنان کرد حلبچه را مجازات کند زیرا به گفته یکی از سخنگویان دولت بغداد «این مردم نه تنها در برابر تصرف شهر توسط نیروهای ایرانی مقاومت نکردند بلکه از ایرانیان با هلهله و شادی استقبال کردند» و البته این همدلی مردم حلبچه با ایرانیان تعجبی ندارد زیرا نیروهای ایرانی و رزمندگان کُرد با مقاومت توانستند ساکنان حلبچه را از شر حاکم منفور عراق آزاد کنند.
بدین ترتیب این مساله چنان برای حزب بعث غیرقابل باور بود که در یک اقدام غیرانسانی و به قصد انتقام گیری از این شکست در عملیاتی به نام انفال با ۵۰ فروند هواپیمای ویژه ارتش عراق که هر یک به چهار عدد بمب شیمیایی ۵۰۰ کیلویی مجهز بودند در آسمان حلبچه ظاهر شد و با ریختن ۲۰۰ بمب حاوی مواد شیمیایی به کشتار مردم این منطقه کُردنشین پرداخت و جنایت بی سابقه ای را در تاریخ جنگ تحمیلی رقم زد. در این رویداد تلخ، هزاران زن، مرد، کودک، پیر و جوان به شهادت رسیدند. امام خمینی(ره) در خصوص کشتار حلبچه توسط نیروهای صدام گفت: او حیوان درنده‌ای است که حتی ملت خودش را هم بمباران شیمیایی می‌کند.
روزنامه گاردین چاپ لندن، گزارش این جنایت فجیع را همراه با عکس‌هایی به چاپ رساند و نوشت: هیچ جراحتی و خونی و اثری، از انفجار روی اجساد دیده نمی‌شود. اجساد ده ها مرد، زن، کودک و حیوانات اهلی در سطح منازل و خیابان‌های این بخش دورافتاده در کردستان عراق را پوشانیده‌اند. پوست این اجساد به طرز عجیبی تغییر رنگ داده و چشم‌هایشان باز و خیره، چرک خاکستری رنگی از دهانشان بیرون زده و انگشتان دست آنها به طرز عجیبی کج و کوله است. این طرف، مادری بچه اش را برای آخرین بار در آغوش فشرده و آن طرف، پدری خود را سپر نوزادی کرده است؛ سپری از کالبد خود در برابر آنچه نمی دانسته چیست. همچنین خبرگزاری فرانسه نوشت: حلبچه، شهری از کردستان عراق ...گویی شهری منجمد شده است و ساکنان در خوابی عمیق فرو رفته‌اند.
هزاران کیلومتر آنسوتر از این خواب دسته جمعی عمیق و ابدی، خیلی دورتر از شهر خالی از سکنه هیروشیمای کردستان عراق، سیاستمداران غربی نیز تلاش کردند خود را به خواب بزنند و تا امروز، این خواب مصنوعی ادامه دارد.
