به نقل از دیلی‌میل، این سلول‌ها نقش مهمی در مقابله با عفونت‌ها و پاکسازی آثار بیماری دارند، اما با بالاتر رفتن سن، فعالیت این سلول‌ها که بیشتر می‌شود این موضوع باعث ایجاد التهاب‌های مزمن می‌گردد. بر طبق این تحقیقات خاموش کردن این سلول‌ها باعث کند شدن روند پیری مغز شده و آغاز بیماری‌های قلبی، آلزایمر، سرطان و ضعف را به تاخیر می‌اندازد. در حالی که این یافته‌ها در مراحل اولیه خود قرار دارد محققان امیدوارند بتوانند به تولیدکنندگان دارو در ساخت داروهایی برای به تاخیر انداختن روند پیری کمک کنند.
در این تحقیقات دانشمندان دانشگاه پزشکی "استنفورد" سلول‌های میلوئید را در موش‌های پیر و همچنین افراد بالای ۶۵ سال و کمتر از ۳۵ سال بررسی کردند. سلول‌های میلوئیدی در سیستم گردش خون و بافت‌های محیطی مغز یافت می‌شوند و نقشی اساسی در پاکسازی سلول‌های مرده، تامین مواد مورد نیاز سایر سلول‌ها و محافظت در برابر عوامل بیماری‌زا دارند. با این حال با افزایش سن این سلول‌های میلوئیدی شروع به عملکرد بیش از اندازه می‌کنند و در این روند به بافت‌های سالم آسیب می‌زنند.
در این تحقیقات دانشمندان ارتباط یک هورمون به نام PGE۲ و یک گیرنده سلول‌های میلوئیدی را در سلول‌های موش‌ها و انسان‌ها مسدود کردند. به طرز شگفت آوری این کار برای بازگرداندن متابولیسم جوانی و بهبود مشکلات ذهنی موش‌های پیر کافی بود.
پروفسور کاترین آندریاسون(Katrin Andreasson) ، استاد مغز و اعصاب و علوم اعصاب و نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید: اگر بتوان سیستم ایمنی بدن را تنظیم کرد می‌توان مغز را جوان کرد.
PGE۲ هورمونی است که به گروهی معروف به پروستاگلاندین‌ها(prostaglandins) تعلق دارد و بسته به این که به چه سلولی متصل می‌شود عملکرد متفاوتی خواهد داشت. به عنوان مثال، وقتی PGE۲ به گیرنده‌ای به نام EP۲ بر روی سلول‌های میلوئیدی متصل می‌شود، باعث آغاز فعالیتی می‌شود که موجب ایجاد التهاب خواهد شد.
در این مطالعه، محققان دریافتند که سلول‌های موش‌ها و انسان‌های مسن، تعداد بسیار بیشتری گیرنده‌ی EP۲ در سطح خود دارند و همچنین هورمون PGE۲ بیشتری تولید می‌کنند. این هورمون به گیرنده‌ها متصل شده و در نهایت به بافت‌های سالم آسیب می‌زند.
پروفسور آندریاسون توضیح می‌دهد که این روند باعث پیری می‌شود اما می‌توان آن را کاهش داد.
محققان با استفاده از دو نوع ترکیب از اتصال هورمون PGE۲ به گیرنده EP۲ جلوگیری کردند و توانستند روند این التهاب و پیری را معکوس کنند. موش‌های مسن پس از انجام این آزمایش توانستند عملکردی مانند موش‌های جوان در آزمایشات دیگر داشته باشند. یکی از دو ترکیب امتحان شده حتی اگر وارد سد خونی مغز نمی‌شد نیز تاثیرگذار بود. به گفته این گروه مطالعات نشان می‌دهد که تنظیم سلول‌های میلوئیدی حتی در خارج از مغز می‌تواند تاثیر زیادی بر آنچه درون مغز می‌گذرد داشته باشد.
متاسفانه این ترکیبات دارای عوارض جانبی هستند و برای استفاده انسان‌ها مناسب نیستند، اما این گروه امیدوار است بتوانند راه حلی برای تولیدکنندگان دارو پیدا کنند تا ترکیباتی امن برای استفاده انسان‌ها ساخته شود.
