کیانوش رستمی در مصاحبه انتقادی خود بعد از پایان رقابت دسته ۹۶ کیلوگرم لیگ وزنه‌برداری در اهواز و بعد از اینکه مجدداً برای جبران ناکامی خود در روز رکوردگیری تیم ملی در تهران روی تخته مسابقه رفت.
قطعاً ما هرگز موافق رها کردن این وزنه‌بردار پرافتخار و ارزشمند به هردلیل و بهانه‌ای توسط مدیریت وزنه‌برداری و سرمربی تیم ملی نیستیم و این نوع برخوردهای نادرست را با ورزشکاران به هیچ وجه نمی‌پذیریم چون وظیفه ذاتی فدراسیون و کادرفنی حمایت تمام قد و همه جانبه از ملی‌پوشان و چهره‌های شاخص وزنه‌برداری است اما وقتی خود رستمی بهانه دست آنها می‌دهد، حقیقتاً چاره چیست؟
تغییر روش راه‌حل رستمی برای خروج از بحران
ماجرای ادامه‌دار کیانوش رستمی با مدیریت فدراسیون وزنه‌برداری و سرمربی‌های ایرانی تیم ملی وزنه‌برداری ناخودآگاه ما را به یاد داستان «مار و اره» می‌اندازد! داستانی پندآموز که به مخاطب خود نکته و درسی بزرگ را منتقل می‌کند. قطعاً وقتی ما در لحظه خشم یا غرور کاذب خود می‌خواهیم دیگران را برنجانیم، قطعاً بیشترین آسیب را به خود وارد خواهیم کرد. دقیقاً مشابه اتفاق تلخی که مدت‌ها است ذهن و وجود یکی از بهترین و باکیفیت‌ترین ستاره‌ها و چهره‌های شاخص وزنه‌برداری ایران و جهان را تحت تأثیر خود قرار داده و سخت درگیر کرده است.
طوری که این خودمحوری چند مدال جهانی و بازی‌های آسیایی را در عین شایستگی از او گرفت و قهرمانی که رکورددار المپیک است را امروز سخت لنگ کسب سهمیه ورودی به بازی‌های 2021 توکیو کرده است! حالا اما جبر روزگار و فشار افکار عمومی باعث شده تا کیانوش رستمی به واسطه ناکامی‌هایی که پی‌درپی گریبانش را گرفته است، آرام‌آرام به نتیجه‌ای که مدت‌ها قبل باید به آن می‌رسید، دست پیدا کند. نتیجه‌ای که البته هنوز هم در سیما و بیان قهرمان المپیک 2016 ریو جدی و درست و حسابی نمایان نشده است اما مسیر پیش روی این قهرمان برای کسب سهمیه ورودی به المپیک و رقبای سرسخت و قدرتمندی که موانعی جدی برای رسیدن او به مجوز حضور در توکیو است، خواسته یا ناخواسته ملی‌پوش 96 کیلویی کشورمان را وادار می‌کند که سر راه آمده و با همتایان ملی‌پوش خود در یک مسیر قرار بگیرد، یا اینکه جز خداحافظی اجباری و وداع با دنیای قهرمانی، راه و تصمیمی را برای او باقی نگذارد.
به هر روی اگرچه کیانوش در مصاحبه خود بعد از پایان رقابت هفته اول لیگ وزنه‌برداری بزرگسالان معتقد است که مدیریت وزنه‌برداری و ورزش، همینطور کادرفنی تیم ملی وزنه‌برداری او را به حال خود «رها» کردند و همین موضوع باعث بی‌انگیزگی و ناکامی‌های او شده است اما شاید بخشی از صحبت‌ها و انتقادات دارنده 2 نشان نقره و طلای بازی‌های المپیک 2012 لندن و 2016 ریو از جو منفی و فضای نامطلوبی که پیش روی او قرار گرفته است، درست باشد و قابل قبول اما کیانوش نباید هیچ‌وقت یک نکته مهم را فراموش کند.
آن نکته مهم هم همان داستان «مار و اره» است زیرا خود کیانوش رستمی تنها و انفرادی تمرین کردن را انتخاب کرد. خود او بود که اعلام کرد تمایلی برای تمکین از کادرهای فنی تیم ملی ندارد زیرا معتقد است دانش فنی و طراحی تمرین او خیلی به‌روز‌تر و کارآمدتر از سرمربیان ایرانی تیم ملی وزنه‌برداری است. پس قطعاً جرقه اصلی این «رها شدن» را خود او زده و این آتشی است که او بر جان خودش انداخته است.
پس به قول معروف حالا که او به این نتیجه رسیده که دلیل اصلی ناکامی‌هایش «رها شدن» و «بی‌توجهی» مسئولین و کادرفنی نسبت به شرایط و وضعیت اوست، رستمی باید بداند که کلید برون‌رفت و خروج او از این گرداب و بحران خودساخته هم تنها تغییر تفکرات و روش‌های اشتباه گذشته، همچنین قرار گرفتن در مسیری جدید است؛ مسیری سبز و امن که او را نهایتاً با تدبیری درست و تعاملی دوطرفه (بین او و مجموعه مدیریتی و فنی وزنه‌برداری) به سلامت به منزل مقصود هدایت می‌کند.
