موضوع گردنبند هم دیگر موردی است که هنوز نام علی دایی را در رسانه‌ها داغ نگه داشته است. این ماجرا مربوط به اتفاقی است که هشتم آبان رخ داد. افراد اندکی باید پیدا شوند که صحنه درگیری وحشتناک سارقان گردنبند علی دایی با کاپیتان سابق تیم ملی را ندیده باشند. دایی در حضور دخترش نورا، با سارق درگیر می‌شود و تلاش می‌کند مانع از ربودن گردنبند طلایش شود؛ ولی تلاشش بی‌نتیجه می‌ماند. اگرچه پلیس اعلام کرد که ارزش گردنبند ربوده‌شده قریب به 80 میلیون تومان است؛ ولی بعدها با دستگیری یکی از سارقان، مشخص شد رقم گردنبند تا 250 میلیون تومان هم بالا رفته است.

حالا اینکه گردنبند دایی چقدر ارزش داشته، موضوع بحث نیست؛ بلکه رفتار افراد مختلف در قبال این سرقت می‌تواند بررسی شود؛ سرقت آن‌هم از نوع تهدید‌آمیزش و با بروز خشونت موردی است که غیر از تقبیح، کار دیگری نمی‌توان در قبالش کرد. افراد مختلفی این موضوع را نکوهش کردند و گفتند که حرمت اسطوره فوتبال ایران حفظ نشده است. پلیس هم واکنش نشان داد و البته بخشی از تقصیر را گردن خود علی دایی انداخت که یقه پیراهنش باز است و گردنبندش هویدا. روی‌هم‌رفته، چنین رفتاری با شهریار فوتبال ایران محکوم شد؛ اما پلیس فقط به سه روز زمان نیاز داشت تا سارق گردنبند علی دایی را دستگیر کند.

از اینجا به بعد سناریو کمی عوض شد و بسیاری از رفتار دوگانه پلیس در برخورد با سرقت از چهره‌های سرشناس گلایه کردند. آنها با بیان این موضوع که «بیچاره آنهایی که علی دایی نیستند»، از رفتار دوگانه پلیس در مواجهه با سرقت در سطح جامعه گلایه کردند. پلیس هم خاطرنشان کرد که هیچ تبعیضی در کار نبوده و امتیاز خاصی برای علی دایی قائل نشده است. اینکه این بخش از بیانیه پلیس برای مردم عادی پذیرفتنی باشد یا نه، موضوع دیگری است؛ ولی مشخصا در مواجهه با این اتفاق برای علی دایی، واکنش‌های متمایزی صورت گرفت که نمونه‌اش کمتر دیده شده است.

داستان اول حکایت از حمایت بی‌دریغ از علی دایی دارد؛ چه افراد عادی و چه هواداران فوتبال از اینکه با اسطوره کشورشان چنین رفتاری شده، ناراحت بودند. آنها می‌گفتند ارزش علی دایی بیش از اینهاست. دزدِ دردام‌‌افتاده هم با بیان اینکه علی دایی را نشناخته و حس کرده از کسی شبیه به او سرقت کرده، به این مورد اشاره ضمنی کرد که احتمالا اگر می‌دانست «خود» علی دایی است، از او سرقت نمی‌کرد. این حجم از احترام برای علی دایی ستودنی است. دست‌کم حس همدردی مردم در این زمینه با اسطوره‌شان ستودنی است. مورد بعدی هم اقدام پلیس است؛ اگرچه آنها در بیانیه نخست بخشی از تقصیرها را گردن علی دایی انداختند؛ ولی سه روز بعد با دستگیری سارق، کمک شایانی به روشن‌شدن ابعاد این سرقت کردند. سرعت عمل پلیس در‌این‌باره هم دیگر موضوع ستودنی است که باید به آن اشاره کرد.

حالا رفتاری را که با علی دایی به‌عنوان کاپیتان سابق تیم ملی ایران شده، می‌توان با رفتاری که با هری کین، کاپیتان فعلی تیم ملی انگلیس شده، مقایسه کرد. همین روز گذشته بود که روزنامه «سان» خبر از سرقت «رنج روور» گران‌قیمت کاپیتان تاتنهام و تیم ملی انگلیس داد. با اعلام این خبر، کسی با کاپیتان تیم ملی کشورش، آن‌طور که در ایران با علی دایی رفتار شد، همدردی نکرده و موضوع آن‌قدری که باید هم برجسته نشد. هری کین، سومین بازیکن تیم تاتنهام بعد از دله آلی و یان فرتونگن بود که مورد سرقت قرار می‌گرفت؛ اما ابعادش وقتی متفاوت شد که او کاپیتان تیم ملی انگلیس است و انتظار می‌رفت دست‌کم پلیس این بار اقدام جدی‌تری علیه باندی که سرقت از فوتبالیست‌های مشهور را در برنامه قرار داده‌اند، صورت بدهد.

با‌این‌حال پلیس انگلیس روز گذشته آب پاکی را روی دست هری کین ریخته و به او گفته انتظار نداشته باشد ماشینش پیدا شود!

پلیس برای هری کین شرح داده که این دسته از سارقان حرفه‌ای هستند و در اندک زمانی بعد از ربودن اتومبیل‌های گران‌قیمت آن را به کشورهای دیگر از‌جمله آفریقای مرکزی و آسیا منتقل می‌کنند و نمی‌شود ردشان را پیدا کرد. پلیس خیلی زود پرونده سرقت از کاپیتان تیم ملی انگلیس را بسته و به این مورد اشاره کرده که اگر در آینده سرنخی از این موضوع به دست بیاورد، این پرونده را مجددا باز می‌کند. آنها البته به این نکته هم اشاره کرده‌اند که هیچ پرونده یا سند مهم شخصی از هری کین و همسرش در اتومبیل سرقت‌شده نبوده و جای نگرانی در این زمینه نیست! هری کین هم فقط یک جمله گفته و ابراز خوشحالی کرده که در این سرقت به کسی آسیبی نرسیده است.

بقینا علی دایی می‌تواند دست‌کم با مرور سرنوشت بازیکنان مشهور فوتبال از‌جمله همین سه بازیکن تاتنهام، به خودش ببالد که اگر مسئولان ورزش نمی‌خواهند جایی در فوتبال داشته باشد؛ ولی هنوز برای مردم و صدالبته پلیس چهره محبوب و محترمی است.