پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود دریافتند که یک پروتئین، نقش حسگر را برای مثانه دارد و به کنترل ادرار کمک می‌کند.
به نقل از مدیکال‌اکسپرس، پژوهشگران "موسسه پژوهشی اسکریپس" (TSRI) آمریکا در بررسی جدید خود دریافته‌اند یک پروتئین که نقش حسگر را دارد، می‌تواند پر بودن مثانه را اطلاع دهد و به عملکرد عادی آن کمک کند.
این کشف، پیشرفت مهمی در حوزه نوروبیولوژی به شمار می‌رود و شاید بتواند به ارائه درمان‌های بهتری برای کنترل مثانه و مشکلات مربوط به ادرار که بیشتر در افراد مسن پیش می‌آید، کمک کند.
"کارا مارشال" (Kara Marshall)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما در این پژوهش، نمونه‌های ادرار را مورد بررسی قرار دادیم و توانستیم بخش مهمی از نحوه عملکرد آن را شناسایی کنیم.
مارشال و همکارانش در این پژوهش، بر پروتئینی موسوم به "PIEZO2" تمرکز کردند که می‌تواند کشش فیزیکی عضلات را تشخیص دهد. آنها دریافتند که PIEZO2 در سلول‌های مثانه بیان می‌شود و برای عملکرد درست مثانه هم در موش‌ها و هم در انسان‌ها ضروری است.
پروتئین PIEZO2، پروتئینی است که در غشای خارجی سلول‌ها وجود دارد و هنگامی که با یک محرک برانگیخته می‌شود، سیلی از اتم‌های بارگیری شده را به درون سلول روانه می‌کند. این پروتئین‌ها معمولا در نورون‌های حسی پوست، مفاصل و اندام‌های دیگر وجود دارند و به نورون‌ها در سیگنال‌دهی به مغز کمک می‌کنند.
پژوهشگران در بررسی‌های خود دریافتند که PIEZO2 در اندام‌ها و بافت‌های متفاوتی بیان می‌شود. برای مثال، این پروتئین در بافت‌های ریه وجود دارد تا احساس کشش و تنظیم تنفس را امکان‌پذیر کند. در رگ‌های خونی، احساس فشار و در پوست، احساس لامسه را امکان‌پذیر می‌کند.
پژوهشگران در این پروژه، به بررسی افرادی پرداختند که همراه با جهش‌های ژنتیکی به دنیا آمده‌اند و فقدان عملکرد PIEZO2 در آنها دیده می‌شود. این افراد توانایی حس کردن از جمله احساس پر بودن مثانه را ندارند و به همین دلیل با مشکل کنترل ادرار رو به رو می‌شوند.
بررسی‌ها نشان داد که فقدان PIEZO2 در موش‌ها نیز همین اثر را به همراه دارد. موش‌های فاقد این پروتئین مانند انسان‌ها، مشکل کنترل ادرار پیدا می‌کنند.
پژوهشگران قصد دارند این بررسی‌ها را ادامه بدهند تا نقش نورون‌ها و سلول‌های مثانه و نحوه سیگنال‌دهی آنها به یکدیگر را درک کنند.
این پژوهش، در مجله "Nature" به چاپ رسید.
