به گزارش تیترشهر: چندی پیش خبری بر صفحه همه رسانه ها منتشر شد؛ قالیباف، شهردار 12 ساله تهران این روزها به ریاست مجلس یازدهم درآمده است. گر چه انتقادهای بسیاری به او صورت گرفته است اما نکته حایز اهمیت این است که شهردار اسبق تهران بیش از یک دهه با مشکلات و خلا های قانونی مدیریت شهری آشنایی دارد و به نظر می رسد باید با تصویب برخی قوانین و یا تعدیل آن ها رویه گذشته را تغییر بدهد. البته در این راستا لازم است برخی نهادها از تصدی گری دست بردارند و تسهیل گر شوند. با روی کار آمدن قالیباف این انتظار وجود دارد تا به دو تا از آرزوهای دیرینه مدیریت شهری یعنی درآمد پایدار و مدیریت یکپارچه شهری دست پیدا کنیم. کلان شهرها سال ها است که آرزوی مدیریت یکپارچه شهری را در سر می پرورانند اما مدیریت یکپارچه شهری چیست؟
مدیریت یکپارچه از ضروریاتی است که در پیگیری و اداره امور شهری بسیار تاثیر گذار به نظر می رسد و در واقع در چارچوب مذکور تمامی نهادها موظف هستند در چارچوب یک ساماندهی اصولی و مدون به سامانه مدیریتی شهری پاسخگو باشند و از سوی دیگر به تحرک شورای اسلامی شهر و روستا نیز چابکی و قوام هر چه بیشتری بخشیده می شود.
در واقع امر،مدیریت یکپارچه به مدیریت خودسرانه و تک رو و تک محور گفته نمی شود بلکه در این مدیریت، کلیه دستگاه های و نهادهای فعال در سطح شهر باید همیار و همسو با مدیریت شهری گام بردارند و در نهایت مدیریت شهری با اتکای به هم اندیشی و دریافت نظرات مختلف نسبت به اتخاذ تدابیری هوشمندانه اقدام می کند.
برخی کارشناسان معتقدند نیازهای شهری تهران در حوزه های گوناگون اعم از راهنمایی و رانندگی، انتظامی، شهری رفاهی، آب، برق، گاز، پست و... ایجاب می کند که در عین هم افزایی فزاینده اما مدیریتی یکپارچه و واحد نیز محقق شود.
سال هاست شهرداران از نبود مدیریت یکپارچه رنج می برند و باید دید آیا مدیران با تغییر رویکرد و مدیریت خود باز هم چنین اعتقادای دارند؟
از دیگر مطالبات مدیریت در شهر رسیدن به درآمد پایدار برای ممانعت از شهر فروشی است. قالیباف یکی از متهمان اصلی شهر فروشی بود این در حالی است که مدیران دوره پنجم هم به این نتیجه رسیده اند نبود قانون مناسب وادار به این اقدام می کند و این ایدئولوژی و دیدگاه مدیریتی نیست بلکه فروش شهر از ملزومات است چرا که قانون درآمد پایدار به تصویب نرسیده است.
در اقتصاد شهری، درآمد پایدار باید به گونه‌ای باشد که در طول زمان قابل اتکا بوده و برای دستیابی به آن بتوان برنامه‌ریزی‌های لازم را انجام داد. بنابراین کلیه اقلام درآمدی که به هر دلیل تحت تأثیر شوک‌ها، بحران‌ها، تغییر قوانین و مقررات و نوسانات اقتصادی قرار می‌گیرند، قابل اتکا نبوده و خصیصه اول پایداری را ندارند
درآمدهای پایدار باید به گونه‌ای تعریف شوند که دستیابی به آنها شرایط کیفی شهر را به عنوان پدیده‌ا‌ی زنده، در معرض تهدید و تخریب قرار ندهد به عبارتی دیگر، مطلوب بودن و سالم بودن درآمد، حائز اهمیت است.
در تعریفی دیگر، درآمد پایدار به درآمدی اطلاق می‌شود که از منابعی و به گونه‌ای کسب شود که حقوق آیندگان پایمال نشود. درآمدهای پایدار از استمرار نسبی برخوردار هستند و حصول این درآمدها شرایط کیفی شهر را در معرض تهدید و تخریب قرار نمی‌دهد
حال باید ببینیم آیا نهاد قانون گذاری به مدد مدیریت شهری می آید یا نه!
