به گزارش تیترشهر : حمید سوری با اشاره به این که تحلیل هایی که در اپیدمی ها به دست می آید، مبتنی بر شواهد، داده ها و آمار است، اظهار داشت: طراحی مدل های پیچیده برای مقابله با پاندمی کرونا صرفا بر اساس داده ها و اطلاعات انجام می شود.
دکترای تخصصی اپیدمیولوژی خاطرنشان کرد: اگر اطلاعات اولیه پاندمی ها از صحت کافی برخوردار نباشد، نه تنها کمکی به پیشگیری نمی کند، بلکه می تواند گمراه کننده نیز باشد. بنابراین در گام اول باید به منابع اطمینان کامل داشته باشیم.
سوری با اشاره به این که واکنش ویروس در پاندمی ها بسیار سریع است، خاطرنشان کرد: باید اطلاعات بیماری به صورت هم زمان، یکسان و استاندارد منتشر شود تا خطاها به حداقل ممکن برسد.
دکترای تخصصی اپیدمیولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با تاکید بر این که اعمال مداخلات در سیاست گذاری مقابله با کووید ۱۹ از اهمیت قابل توجهی برخوردار است، گفت: ما نمی توانیم کووید ۱۹ را با یک مبنا در نظر بگیریم و در ادامه مبنای دیگری را بررسی و مورد توجه قرار دهیم. بنابراین یکسان سازی در مسیر مقابله با این ویروس از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
عضو هیات علمی دانشگاه با اشاره به این که در حال حاضر مبنای اندازه گیری پاندمی کرونا علائم و نشانه ها بالینی بر اساس آزمایش ها است، خاطرنشان کرد: در این آزمایش ها اگر در توده های بزرگ جمعیتی هدف نباشند، صرفا افراد دارای علامت مورد غربالگری قرار می گیرند.
سوری با بیان این که تعریف متفاوت کشورها از ابتلا به ویروس کرونا، الگوی اپیدمی را دستخوش تغییر کرده است، توضیح داد: خطاهای اندازه گیری به شدت در اندازه گیری و تحلیل شرایط موارد ابتلا به کرونا اثر گذار است. بنابراین باید تصویر روشن تری از روند اپیدمی در کشور خود در مقایسه با سایر جوامع داشته باشیم.
این استاد دانشگاه گفت: باید در مسیر کنترل، اندازه گیری و موارد ابتلا به اندازه کافی نمونه های قابل ارائه به جمعیت وجود داشته باشد. آن زمان است که می توانیم ادعا کنیم که اپیدمی و ابتلا چه روندی دارد.
استاد اپیدمیولوژی دانشگاه با بیان این که کشور ما دو دوره پیک کرونا را تا به امروز تجربه کرده است، از شکل گیری پیک سوم خبر داد و افزود: اولین دوره افزایش بیماری کرونا به اواخر اسفندماه بازمی گردد. دومین مرحله نیمه اول فروردین شکل گرفت و از ۱۳ تا ۱۴ اردیبهشت ماه با رشد کرونا در استان هایی همانند خوزستان، پیک سوم اپیدمی آغاز شده است.
وی با اشاره به مشکلات اجرای طرح هایی همانند قرنطینه یا محدود سازی خاطرنشان کرد: در بسیاری از کشورهای دنیا به دلیل بافت متفاوت، شیوه زندگی و زیرساخت ها امکان قرنطینه سازی امکان پذیر نیست.
سوری یادآور شد: قرنطینه تعاریف و سطوح متفاوتی دارد؛ به طور مثال در قرنطینه سطح چهار محدودیت ها بسیار جدی و در بالاترین حد است. همانند مدلی که در ووهان چین نیز اجرا شد.
به گفته این استاد دانشگاه حتی اگر کشورها بتوانند بار ناشی از مسائل اقتصادی قرنطینه را تحمل کنند، جامعه و مردم تاب آوری لازم برای مقابله با بار اجتماعی قرنطینه را ندارند.
وی با اشاره به این که ضرورت زندگی اجتماعی بعد از ۲ تا ۳ هفته مردم را از قرنطینه خسته و فرسوده می کند، خاطرنشان کرد: برای تصمیم گیری اعمال قرنطینه و محدودیت شرایط جامعه، زمان تصمیم گیری و سرعت عمل حرف اول را می زند؛ به این معنی که اگر امروز تصمیم بگیرید و هفته بعدی تصمیم را اجرایی کنید عملا در این دوبازه زمانی نتیجه یکسان نخواهد بود.
سوری تاکید کرد: شدت عمل نحوه تصمیم گیری در اپیدمی های حاد و پیش رونده، دومین رکن بحث های فاصله گذاری اجتماعی و محدودیت های مسافرت، محافظتی و بهداشتی است. به طور مثال سرعت عمل در انجام مداخلات و قرنطینه سازی در پرتغال نسبت به کشور همسایه خود اسپانیا با سرعت و جدیت بیشتری اعمال شد و امروز آمارها بیانگر این است که وضعیت پرتغال به لحاظ شیوع و آمار مبتلایان به شکل قابل توجهی از اسپانیا بهتر است.
شدت عمل یکی دیگر از مواردی بود که این استاد دانشگاه به ضرورت اجرای آن در پاندمی های تهدید کننده اشاره کرد و توضیح داد: در این مواقع برای جلوگیری از رفت آمدها با هدف کاهش پاندمی شدت عمل لازم است. حتی در بعضی کشورهای اروپایی ارتش برای کنترل شرایط وارد عمل و یا جریمه های سنگین برای مردم در نظر گرفته شد.
عضو هیات علمی دانشگاه درباره قرنطینه معکوس نیز گفت: قرنطینه معکوس نیز راهکار اساسی برای کنترل و ریشه کنی پاندمی است؛ به شکلی که با تدابیر شدیدتر ورود و خروج شهرهای پاک و سالم را محافظت کنیم تا ویروس ریشه کن شود.
سوری با تاکید بر این که مصون نگه داشتن مناطق سفید از اهمیت ویژه ای برخوردار است، خاطرنشان کرد: زمانی که قسمت اعظمی آلوده شد تمکین مردم نسبت به انجام قرنطینه کم خواهد شد و در ادامه ممکن است دولت ها نیز توان اقتصادی کافی مقابله با این معضل و درگیری را نداشته باشند.
تمرکز بر موضوع خودقرنطینگی اساسی ترین راهکاری بود که سوری بر ضرورت اجرای آن تاکید کرد و افزود: باید گروههای آسیب پذیر و گروههایی که هنوز مبتلا نشده اند را مشخص و از این گروهها بیش از پیش مراقبت کنیم.
وی درباره جداسازی و یا فاصله گذاری هوشمند نیز توضیح داد: باید در این مدل موارد مثبت، افراد مشکوک به ابتلا، مسیرهای رفت و آمد و تماس ها را رصد کنیم و در ادامه برای بیماریابی به سراغ این افراد برویم.
سوری ضرورت شناسایی کانون آلوده و بررسی تعامالات اجتماعی را مورد تاکید قرار داد و گفت: باید بررسی شود در سطح عموم و جامعه وضعیت کرونا به چه صورت است. بنابراین تا ندانیم کانون های آلودگی کجاست و توزیع جغرافیایی آن از چه الگویی اپیدمیولوژی تبعیت می کند، عملا موضوع پیچیده تر است و نمی توانیم راهکار اساسی ارائه دهیم.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: به طور کلی الگوهای مختلف و روش های متنوعی برای مقابه با پاندمی ها وجود دارد که با توجه به شرایط جامعه و توان دولت ها می توان اولویت ها را بررسی و اجرا کرد.
سوری با اشاره به این که رعایت نکردن پروتکل های بهداشتی و عادی سازی کاذب شرایط مهمترین عامل موج جدید اپیدمی در تمامی کشورهاست، گفت: متاسفانه مردم به عدد و رقم و آمار اشغال تخت ها توجهی ندارند و صرفا معیار اندازه گیری را تجربیات و روزمرگی های خود در نظر می گیرند.
