به گزارش تیترشهر :
شهرداری تهران در سال ۹۲ همزمان با اوج گیری تحریم‌های ظالمانه علیه کشورمان، برای کاهش آثار تحریم بر روی درآمد‌های شهری، اقدام به تشکیل ستاد گردشگری شهرداری تهران کرد.
این ستاد که در ابتدا در ایام نوروز فعالیت می‌کرد، کم کم با استقبال خوبی مواجه شد و تصمیم مدیران شهری بر آن شد تا در سایر ایام سال هم فعالیت آن را ادامه دهند.
ادامه این روند در حوزه مدیریت شهری، مسئولان شهری را به فکر تبدیل ستاد گردشگری به سازمان گردشگری انداخت تا فعالیت‌های گردشگری با جدیت بیشتری ادامه یابد.
شورای چهارم چندان از این پیشنهاد شهرداری استقبال نکرد و این طرح بر روی میز کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران ماند، اما با روی کارآمدن شورای پنجم این موضوع دوباره در دستور کار قرار گرفت.
بر این اساس شورای شهر تهران، شهرداری را ملزم کرد که تا پایان سال ۹۸ لایحه تبدیل ستاد گردشگری به سازمان گردشگری را ارائه دهد.
محمدجواد حق شناس رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به سرنوشت لایحه تبدیل ستاد گردشگری به سازمان گردشگری شهرداری تهران گفت: معاونت فرهنگی طرح پیشنهادی را ارائه داده بود و موضوع در معاونت برنامه ریزی شهری به خاطر تغییر ساختار متوقف مانده و به نتیجه نرسیده است،
او افزود: معاونت برنامه ریزی شهری با این توجیه که در حال تغییر ساختار کلان شهرداری است، هنوز این لایحه را به سرانجام نرسانده است.
حق شناس ادامه داد: معاونت برنامه ریزی، به عنوان سازمان گردشگری قائل نیست و عنوان دیگری را مطرح می‌کند و از سوی دیگر هم در این موضوع بین معاونت فرهنگی و برنامه ریزی شهری اختلاف وجود دارد.
عضو شورای شهر تهران خاطرنشان کرد: نگاه معاونت برنامه ریزی این است که تبدیل ستاد به سازمان، برای این کار جوابگو نیست و ایده‌های دیگر نظیر ادغام آن با شرکت توسعه فضاهای فرهنگی را مطرح می‌کنند.
بیشتر بخوانید: نقش اراضی عباسآباد در گسترش گردشگری شهر تهران
همچنین مهرتاش کاظمی رئیس ستاد گردشگری شهرداری تهران در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص دلیل مخالفت معاونت برنامه ریزی با تشکیل سازمان گردشگری اظهار کرد: معاونت برنامه ریزی اعلام کرده که اگر بخواهیم ستاد را تبدیل به سازمان کنیم، در سازمان امور استخدامی به بن بست می‌خوریم و روند کار هم طولانی می‌شود.
او افزود: پیشنهاد معاونت برنامه ریزی این است که ستاد تبدیل به شرکت شود تا درآمد داشته باشد، اما ما و بخشی از شورا با این کار مخالفیم، چون شرکت رقیب سایر شرکت‌های گردشگری می‌شود و بخش خصوصی لطمه می‌خورد، لذا ما معتقدیم که باید تبدیل به سازمان شود و صرفا کار سیاستگذاری انجام دهد.
کاظمی خاطرنشان کرد: برخی مدیران می‌گویند باید شرکت گردشگری با شرکت توسعه فضاهای فرهنگی ادغام و نام آن هم به شرکت توسعه گردشگری تغییر یابد، اما معاونت فرهنگی مخالف این کار است و شورا هم هنوز نظری نداده است.
درآمدزایی و تحرک اقتصادی از راه توسعه گردشگری موضوعی شناخته شده در دنیاست و با توجه به شرایط مالی که شهرداری با آن روبروست، نگاه شرکتی و درآمدزایی از آن هم چندان بیراهه نیست.
ظرفیت گردشگری تهران به قدری بالاست که نه تنها جای دیگران را تنگ نمی‌کند، بلکه ورود شهرداری تهران به آن می‌تواند کمکی به سیاستگذاری مناسب برای سایر فعالان این عرصه باشد.
حامد مظاهریان معاون برنامه ریزی و امور شورای شهر شهرداری تهران در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به اینکه شهرداری مکلف شده تا ساختاری را برای گردشگری شهری ارائه دهد، گفت: در کنار آن نیز شهرداری باید اصلاح ساختار کلان شهرداری را هم ارائه کند.
معاون برنامه ریزی و امور شورای شهر شهرداری تهران افزود: بدیهی است زمانی که قرار باشد لایحه اصلاح ساختار از سوی شهرداری تهران به صحن شورای شهر تهران ارائه و با نظر این نهاد تصویب شود، موضوع اصلاح ساختار گردشگری نیز مورد توجه است.
مظاهریان تأکید کرد: بنا بر توافق انجام شده شهرداری به تکلیف بزرگتر که ارسال لایحه اصلاح ساختار است عمل می‌کند و شهرداری این لایحه را به شورای اسلامی شهر تهران تقدیم کرده است و اکنون منتظر اتمام بررسی‌ها در کمیسیون‌ها و طرح آن در صحن شورای شهر هستیم و اگر کمسیون فرهنگی نظری در این رابطه داشته باشد حتما طرح خواهد کرد و زمانی که در صحن مطرح شود، پیشنهادشان به رأی گذاشته خواهد شد.
پیروز حناچی شهردار تهران روز شنبه ۱۳ اردیبهشت در دیدار با تعدادی از کارآفرینان و فعالان اقتصادی به «تبدیل تهران به عنوان یک مقصد گردشگری» اشاره کرد و گفت: تهران از نظر جاذبه گردشگری چیزی کم ندارد، اما در زمینه شناساندن آن به مردم کم کاری شده، مدیریت شهری تلاش کرد در دوره جدید موزه‌های جدیدی راه اندازی کند و قطعا اگر تهران به مقصد گردشگری تبدیل شود، بسیاری از مشکلات شهر برطرف خواهد شد و درآمد‌های خوبی هم به شهر تهران تزریق خواهد شد.
در دوره جدید شهرداری تهران، وعده وعید‌ها برای تملک خانه ادیبان، نویسندگان، شعرا، عرفا و هنرمندان بسیار بالا گرفت، اما این اقدامات یا بسیار اندک بود و یا فرآیند آن به کندی پیش رفت.
تملک خانه جلال آل احمد و نیما یوشیج، مواردی بودند که در این دوره انجام شدند، اما مواردی هم هستند که به خاطر مشکلات مالی و یا مسائلی دیگر تملک نشده و روز به روز فرسوده می‌شوند.
خانه جلال آل احمد
خانه تاریخی انیس الدوله سوگلی ناصرالدین شاه، که اکنون محل اتحادیه قصابان تهران است، سال‌هاست که در سراشیبی فرسایش قرار گرفته و علی‌رغم وعده‌های شهردای منطقه ۱۱ هنوز تملک نشده است.
نمونه‌های دیگر خانه شیخ فضل الله نوری و خانه آیت الله بهبهانی است که دقیقا در کنار شهرداری تهران واقع شده است. خانه شیخ فضل الله نوری در دوران مشروطه محل رفت و آمد بزرگان مشروطه بوده است.
خانه شیخ فضل الله نوری
حفظ میراث شهر تهران به حکایت تقدم مرغ یا تخم مرغ در خلقت تبدیل شده است. شهرداری تهران از سویی می‌کوشد تا از طریق حفظ بنا‌های تاریخی، به گردشگری رونق دهد و از این راه پول درآورد و از سوی دیگر هم برای حفظ بنا‌های تاریخی معطل پول است.
شهرداری تهران باید تکلیفش را با خود روشن کند و بداند که اگر دنبال درآمدزایی است، پول خرج کردن برای حفظ بنا‌های تاریخی و فرهنگی، هزینه کردن نیست، بلکه سرمایه گذاری است، اما اگر هدفش از حفظ بنا‌های دارای ارزش تاریخی و فرهنگی صرفا حفظ آن‌هاست، راهش نظارت بر بخش خصوصی ساکن در آن‌هاست.
تشکیل شرکت توسعه فضاهای گردشگری می‌تواند، این امکان را به شهرداری تهران بدهد که از طریق رایزنی با بخش خصوصی این گونه اماکن را اختصاص به فعالیت‌هایی نظیر کافه‌های هنری دهد، تا ضمن انتفاع بخش خصوصی از تخریب فرسایشی آن هم جلوگیری کند.
خانه مقدم و خانه جلال آل احمد از نمونه‌های موفق این ایده هستند که طی سال‌های گذشته به محلی برای دورهمی‌های اهل فرهنگ و هنر تبدیل شده اند و بخش خصوصی ضمن درآمدزایی در این اماکن موظف به حفظ این بنا‌ها شده است.
در کنار خانه‌هایی که به خاطر حضور یک عارف یا ادیب دارای ارزش فرهنگی هستند، بسیارند خانه‌هایی که معماری خاص آنها یادآور دوره خاصی از معماری تهران است و حفظ آنها برای کاربری‌هایی که ذکر شد، خالی از لطف نیست و دریچه‌ای پایدار برای نگاه به گذشته و آسمان است.
