به گزارش تیترشهر : حسن غفاری، نایب رئیس سابق کمیته مسابقات AFC در گفت‌وگو با ایسنا، درباره درخواست فدراسیون فوتبال برای میزبانی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۷ به AFC گفت: در حال حاضر معضلات زیادی داریم اما درخواست ایران برای اخذ میزبانی یک قدم رو به جلو است. اگر بتوانیم تا سه کشور نهایی هم جلو برویم، ۱۰ قدم رو به جلو خواهد بود و مجبور می‌شویم ساخت و سازهایی داشته باشیم که برای جوانان این مملکت می‌ماند.
وی با اشاره به توجه AFC و فیفا به سابقه کشورها در اعطای میزبانی‌های بین المللی گفت: تا وقتی که ششم ابتدایی را قبول نشوید، نمی‌توانید به دانشگاه بروید. ایران آخرین بار در چه تاریخی میزبان مسابقات نوجوانان، جوانان، امید و ... بوده است؟ اهدای میزبانی سلسله مراتب دارد. وقتی ما میزبان نوجوانان آسیا شویم، مسئولان AFC می‌گویند فلان ایراد را برطرف کنید تا میزبان جوانان شوید. ما این کارها را نکردیم. ما باید از پایه شروع کنیم و در حال حاضر برگزاری جام ملت‌های آسیا در توان ما نیست. به شما قول می‌دهم ایران میزبان جام ملت‌های آسیا نمی‌شود.
نایب رئیس سابق کمیته مسابقات AFC با اشاره به وضعیت کنونی ایران برای درخواست میزبانی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۷ اظهار کرد: اگر با امکانات و وضعیت کنونی برای میزبانی اقدام کنیم، یک درصد هم شانس نداریم ولی درباره هفت سال دیگر صحبت می‌کنیم. در حال حاضر ما یک ورزشگاه از هشت ورزشگاه لازم برای میزبانی در آسیا را نداریم. ورزشگاه‌های جدید ما همه استانداردهای فیفا را ندارند. فیفا کتابچه‌ای دارد که تمام مراحل ساخت یک ورزشگاه را تشریح می‌کند. حتی افرادی را به طور رایگان به کشورها می‌فرستد که در مراحل ساخت ورزشگاه راهنمایی‌های لازم را انجام دهند. البته این موضوع منوط به درخواست کشورهاست.
غفاری خاطرنشان کرد: ما ورزشگاه‌ها را با شعور خودمان ساختیم که هیچ کدام استانداردهای لازم برای میزبانی را ندارد. آزادی در زمان خود استانداردهای لازم را داشت و میزبانی آسیا را هم گرفت ولی الان این استادیوم ۳۰ ایراد مختلف دارد که هزینه رفع این موارد، کمتر از ساخت یک ورزشگاه نیست.
عضو هیات رئیسه انتقالی فدراسیون فوتبال در سال ۸۶ به ایرادهای موجود در ورزشگاه‌های ایران اشاره کرد و افزود: به طور مثال حداقل نور لازم برای هر ورزشگاه ۱۲۰۰ لوکس است. حق پخش بازی ایران و آلمان را به شبکه ZDF فروخته بودیم. وقتی خواستند تصویر برداری کنند، گفتند نور ورزشگاه کم است و دوربین‌های آنها با سرعت بالا نمی‌توانند فیلم برداری کنند. ما همه زورمان را زدیم اما به ۱۱۰۰ لوکس رسید. در نتیجه آنها تجهیزات موقت را در ورزشگاه نصب کردند تا آن بازی را فیلم برداری کنند. حالا می‌خواهیم برای این تعداد ورزشگاه را به وضعیت نوری مناسب برسانیم؟
وی تاکید کرد: مسئولان AFC علاوه ورزشگاه های لازم، یک ورزشگاه هم به صورت رزرو می خواهد که در صورت بروز مشکل در ورزشگاهی از آن استفاده کند. در کنار این مسائل، یکی از ورزشگاه هایی که در مراحل مقدماتی کمتر استفاده شده در مراحل فینال و نیمه نهایی استفاده شود. این ها جزییاتی است که باید ایران فراهم کند.
غفاری به وجود ورودی های مجزا برای بازیکنان، داوران، هواداران و ناظران در ورشگاه های استاندارد فیفا اشاره کرد و گفت: این موضوع در ایران متفاوت است و همه از یک ورودی استفاده می کنند. از طرفی موضوع هتل ها هم دارای اهمیت است. در حالی ما برخی از هتل‌ها را پنج ستاره می‌نامیم که آن هتل ها در برابر هتل های پنج ستاره امارات، قطر و کویت یک ستاره هم نیستند. برای تصویر برداری بازی ها نیاز به ۲۰ دستگاه دوربین در هر ورزشگاه است. ما فقط در آزادی با هشت دوربین، فیلم برداری می کنیم.
عضو سابق کمیته مسابقات AFC درباره نبود کمپ های تمرینی در ایران نیز گفت: امکانات فیزیکی شامل موارد مختلفی می شود. یکی از الزامات فیفا این است که زمین تمرین حداکثر سی دقیقه با هتل فاصله داشته باشد. برخی از کشورها خوابگاه را در کنار زمین تمرین دایر می کنند یا برعکس. در کنار استخر، جکوزی و سالن بندسازی را هم پیش بینی می کنند. فیفا و AFC با بررسی این قبیل مسائل میزبانی را به کشورها می دهند. مثلا مساله ترافیک اهمیت دارد و ما باید برای حمل و نقل فکری بکنیم.
وی به رشد ساختار ورزش در پی میزبانی از رویدادهای بین المللی اشاره کرد و گفت: اگر بتوانیم جام ملت های آسیا را برگزار کنیم، بعد از پایان مسابقات همه اماکن ورزشی برای جوانان این کشور می ماند. شاه ورزشگاه آزادی را ساخت اما با خودش نبرد و الان هم قابل استفاده است. در بازدیدی که به عنوان ناظر از کره داشتم، به یکی از ورزشگاه های میزبان جام جهانی ۲۰۰۲ رفتم. دولت ورزشگاه‌ها را به شرط حفظ و نگهداری مناسب و به طور رایگان به تیم ها اهدا کرده بود.
نایب رئیس سابق کمیته مسابقات AFC یادآور شد: با وجود کاستی های موجود، میزبانی ایران برای هر رویدادی ارزشمند است. این درخواست‌ها باعث می‌شود دولت برای ساختن زیرساخت های جدید تلاش کند. اگر بتوانیم وارد مرحله سه کشور نهایی درخواست کننده میزبانی شویم، ساخت و سازها شروع می شود و در فاصله حدودا چهار سال تا مسابقات متوجه می شویم میزبان هستیم یا خیر.
