به گزارش تیترشهر : زیردریایی‌ها یکی از انواع تسلیحات و تجهیزاتی هستند که در کنار ناوشکن ها، ناوچه‌ها و قایق‌ها و سایر تجهیزات و تسلیحات یکی از مولفه‌های قدرت هستند؛ زیردریایی‌ها به قدری اهمیت دارند که روزی تعداد آنها در ارتش یک کشور مولفه مهمی در قدرت محسوب می‌شد؛ یعنی هر چه یک کشور تعداد زیردریایی بیشتری داشت قدرتمندتر بود.
زیردریایی‌ها در دنیا از چند نوع پیشرانه استفاده می‌کنند، پیشرانه دیزلی الکتریکی متعارف‌ترین نوع پیشرانه مورد استفاده در زیردریایی‌های گوناگون است. اما چند سالی است که با توسعه استفاده از انرژی هسته‌ای در زمینه‌های گوناگون استفاده از این انرژی هم در دستور کار نیروهای نظامی جهان قرار گرفته است. اما در اینجا ابتدا باید تفاوت بین زیردریایی‌های هسته‌ای و دیزل الکتریک را بیان کنیم.
زیردریایی‌هایی با موتور دیزل الکتریک متعارف‌ترین نوع زیردریایی در دنیا هستند. در این نوع زیردریایی‌ها انرژی حاصل از سوختن گازوئیل در موتور پره‌های موتور زیردریایی را به حرکت در می‌آورد و سپس زیردریایی به مسیر خود در دریا ادامه می‌دهد. اما در زیردریایی‌های هسته ای، با تولید الکتریسیته موتور‌های الکتریکی متصل به شاخه پروانه را متکی می‌کنند یا به گرمای راکتور متکی هستند تا بخار‌هایی را تولید کنند که توربین‌های بخار را هدایت می‌کنند. راکتور‌های مورد استفاده در زیردریایی‌ها معمولاً از سوخت بسیار غنی شده (اغلب بیشتر از ۲۰ درصد) استفاده می‌کنند تا بتوانند مقدار زیادی نیرو را از یک راکتور کوچک‌تر تحویل بگیرند و مدت زمان بیشتری بین سوخت گیری‌ها کار کنند که به دلیل قرار گرفتن راکتور در زیر فشار فشار زیردریایی دشوار است.
راکتور هسته‌ای در زیردریایی‌ها همچنین انرژی لازم را برای زیر سیستم‌های دیگر زیردریایی از قبیل حفظ کیفیت هوا، تولید آب شیرین با تقطیر آب نمک از اقیانوس، تنظیم دما و ... فراهم می‌کند. تمام راکتور‌های هسته‌ای دریایی که در حال استفاده هستند با ژنراتور‌های دیزلی به صورت مشترک اداره می‌شوند. این موتور‌ها قادر به تامین انرژی الکتریکی اضطراری برای از بین بردن حرارت پوسیدگی راکتور و همچنین توان الکتریکی کافی برای تأمین مکانیزم پیشران اضطراری هستند. زیردریایی‌ها با سوخت هسته‌ای ممکن است تا ۳۰ سال به طور مداوم کار کنند. تنها منبعی که زمان زیر آب را محدود می‌کند، تامین مواد غذایی برای خدمه و نگهداری کشتی است.
ضعف فناوری خفا در زیر دریایی‌های هسته‌ای، نیاز به خنک کردن راکتور حتی در هنگام حرکت نکردن زیر دریایی است. حدود ۷۰ درصد گرمای خروجی راکتور درون آب دریا تخلیه می‌شود. این یک "بیداری حرارتی" را به وجود می‌آورد، یک ستون آب گرم با چگالی کمتر که به سطح دریا صعود می‌کند و «اسکار حرارتی» ایجاد می‌کند که توسط سیستم‌های تصویربرداری حرارتی قابل مشاهده است، به عنوان مثال، مشکل دیگر این است که راکتور همیشه در حال کار بوده و صدا تولید می‌کند که می‌توان آن را در SONAR شنید و پمپ راکتور (که برای گردش مایع خنک کننده راکتور استفاده می‌شود) بر خلاف یک زیردریایی معمولی نیز ایجاد سر و صدا می‌کند.
در کشورمان از سال ۸۵ به بعد، دانشمندان ایرانی موفق به تولید چرخه کامل سوخت هسته‌ای در مقیاس آزمایشگاهی شدند و ایران به کشور‌های عضو باشگاه اتمی پیوست. دشمن هم که از سال‌ها قبل تلاش داشت تا ایران از دستیابی به فناوری هسته‌ای محروم کند از همان موقع که ایران موفق به تولید چرخه کامل سوخت هسته‌ای شد کارشکنی‌های خود را آغاز کرده و ادامه داد.
سازمان انرژی هسته‌ای ایران از همان ابتدای دسترسی به این چرخه با تکیه بر فتوای رهبر انقلاب بر استفاده صلح آمیز از انرژی هسته‌ای تاکید داشت. همچنین روسای جمهور و مقامات بلندپایه کشورمان نیز بر همین فتوای رهبر انقلاب تاکید داشتند.
ایران در عرصه‌هایی همچون پزشکی هسته‌ای با تولید رادیو دارو‌ها نیز اقدامی دیگر در این مسیر انجام داده و بسیاری از بیماری‌ها را از این طریق درمان کرده است. به نظر می‌رسد ایران در سایر زمینه‌ها هم از این فناوری و حق مسلم خود استفاده کند.
ایران سال هاست که وارد عرصه ساخت تجهیزات و تسلیحات دریایی نظیر ناوشکن‌ها، ناوچه‌ها، قایق‌های تندرو و زیردریایی‌ها شده است. در عرصه ساخت زیردریایی ایران به دانش ساخت زیردریایی‌های کلاس سبک، نیمه سنگین و سنگین دست پیداکرده است. در عرصه ساخت زیردریایی، ایران زیردریایی‌های کلاس غدیر، کلاس فاتح و کلاس نهنگ را ساخته و زیردریایی‌های کیلوکلاس را به طور کاملا بومی اورهال و بازآماد می‌کند.
با توجه به موقعیت منطقه‌ای ایران و قرارگرفتن در جوار خلیج فارس و دریای خزر بهتر است ایران با استفاده از دانش ساخت زیردریایی به سوی ساخت زیردریایی با پیشران هسته‌ای حرکت کرده، چراکه بهتر است ایران با استفاده از دانش و تجربه ساخت زیردریایی هم پیش برود.
در همین رابطه نیز امیر دریادار حسین خانزادی فرمانده نیروی دریایی ارتش در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به لزوم استفاده از دانش صلح آمیز گفت که اتفاقا جمهوری اسلامی ایران بسیار به موضوع انرژی صلح‌آمیز نیازمند است، چرا که تهدیدات بسیاری در پیرامون کشورمان وجود دارد، امروز اگر شاهد حضور ناو هواپیمابر آمریکایی در منطقه هستیم، باید بدانیم که رانش یا همان سوخت آن هسته‌ای است و این موضوع باعث می‌شود تا ۶ ماه در دریا بماند که اگر غیر از این بود باید بعد مدت کوتاهی برای سوخت‌گیری به بندر مراجعه کند و سپس باز گردد.
او با اشاره به این که پیشران هسته‌ای باعث شده تا یک شناور سنگین با استعداد تجهیزاتی فراوان در دریا حضور طولانی داشته باشد، ادامه داد که چه کسی می‌تواند ما را منع کند تا از این توانمندی برخوردار نباشیم تا از امنیت خود دفاع کرده و صلح را برقرار کنیم. اگر جمهوری اسلامی ایران به این فکر نباشد که از زیردریایی با رانش هسته‌ای استفاده کند، غفلت کرده، پس ما به این فکر هستیم و در ساخت زیردریایی‌های بزرگ‌تر از فاتح این قابلیت در وزارت دفاع به صورت بومی وجود دارد و قطعا برنامه توسعه رانش زیردریایی در دستور کار نیروی دریایی قرار دارد.
