به گزارش تیترشهر : آزیتا محمدکریمی با بیان این مطلب که مرگ واقعی‌ترین واقعیت در جهان است، اظهار کرد: تمایل انسان همیشه داشتن کنترل بر اوضاع است و آنچه زندگی را برای انسان باثبات و پیش‌بینی پذیر می‌کند کنترل داشتن بر اوضاع بوده، در حالیکه مرگ واقعیتی است که صریحا به ما یادآوری می‌کند که همه چیز قابل کنترل نیست!
موسس و مدیر "انجمن دنیای امن" با بیان اینکه پذیرش این واقعیت ذاتا برای انسان سخت و دردناک است، گفت: بنابراین در تمام اعصار انسان از روبرو شدن با واقعیت مرگ و ناتوانی خود در مقابل کنترل آن فرار کرده، اما واقعیت اینجاست که مرگ بدون اینکه از ما سوالی بپرسد به سراغ ما می‌آید، چه در بستر بیماری، چه با بلایا و چه با تصادف و غیره؛ در حال حاضر نیز مرگ با ویروسی به نام کرونا خود را نشان داده است.
وی با اشاره به این مطلب که روزهاست شاهد ابتلای مردم زیادی در جهان به ویروس کرونا هستیم و در این بین ممکن است عزیزانی را به همین علت از دست داده باشیم، ادامه داد: آنچه پذیرش و تحمل این فقدان را سخت‌تر می‌کند عدم امکان برگزاری مراسم ترحیم و سوگواری است.
این مشاور و روان درمانگر ادامه داد: حمایت، همبستگی و همدلی که در مراسم سوگواری از اطرافیان می گیریم آنچنان مهم و ضروری است که به ما در عبور از مرحله اولیه سوگ یعنی گذار از انکار کمک می‌کند. مراحل خاکسپاری و تشییع کمک می‌کند بپذیریم که عزیزمان دیگر نیست. در خاکسپاری به راحتی و به کفایت گریه می‌کنیم، از عزیزمان خداحافظی می‌کنیم و با حمایتی که از اطرافیان دریافت می‌کنیم کم کم نیروی از دست رفته خود را بازیافته و به زندگی باز می‌گردیم.
به گفته وی، داشتن مراسم سوگواری و شرکت در آن به قدری مهم است که حتی توصیه می‌شود با رعایت اصول و قواعد کودکان نیز در مراسم تدفین عزیز نزدیکی که از دست رفته، شرکت کنند.
محمد کریمی با اشاره به شرایط قرنطینه به دنبال اپیدمی کرونا و عدم امکان برگزاری مراسم تدفین در این دوران، اظهار کرد: به همین علت بسیاری از مردم ابزار مهمی را در گذر از سوگ از دست داده‌اند، بنابراین ممکن است در این شرایط با اختلالی به نام سوگ مواجه شویم.
این روانشناس با اشاره به مراحل سوگ و اهمیت این دوران، اظهار کرد: فردی که عزیزی را از دست می‌دهد به لحاظ روانی مراحل زیر را طی می‌کند:
اولین مرحله‌ای که اتفاق می‌افتد، انکار است. این مرحله، یعنی شما مرگ عزیزتان را انکار کرده و اعتقاد به زنده بودن او دارید. البته همه افراد این مرحله را تجربه نمی‌کنند، به خصوص در مواقعی که شخص فوت کرده از قبل بیمار باشد. انکار نوعی مکانیسم دفاعی است که فرد در برابر شوک وارد شده از خود بروز می‌دهد و ناخودآگاه سعی دارد به این طریق از خود محافظت کند.
عصبانیت از همه، چه عزیز از دست رفته چه دیگران و پرخاشگری کردن در این مرحله اتفاق می‌افتد. ممکن است شخص نسبت به خداوند و مقدسات نیز خشمگین شود و در موارد شدید اعتقادات خود را از دست بدهد. در این مرحله فرد بسیار شکننده است و حتی ممکن است خشم و عصبانیت خود را نسبت به غریبه‌ها نیز بروز دهد.
این مرحله یعنی تلاش برای عدم پذیرش فوت عزیز از دست رفته، در این مرحله اغلب بازماندگان به خاطر کارهایی که می‌توانستند برای متوفی انجام دهند و موفق نشده‌اند او را زنده نگه دارند، حسرت می‌خورند. احساس عذاب وجدان و گناه در این مرحله بروز پیدا می‌کند.
مرحله‌ای که هنوز شما به پذیرش سوگ نرسیده‌اید و ممکن است دچار یکی از انواع افسردگی شوید. افراد در این مرحله غم و اندوه فراوانی را تجربه می‌کنند و گاه ممکن است به فکر خودکشی بیفتند. علائم خودکشی در این افراد باید جدی گرفته شود و همواره از آنان حمایت شود. در صورتی که افراد به مدت طولانی در این مرحله باقی بمانند، به صورتی که تمام جنبه‌های زندگیشان مختل شود، دریافت مشاوره افسردگی ضروری است.
رسیدن به پذیرش آخرین مرحله سوگ است که شما در آن، از دست دادن را می‌پذیرید، مثل یک فرد بالغ و سالم با آن کنار آمده و با زنده نگه داشتن خاطر او، به زندگی عادی خود بازمی‌گردید.
محمدکریمی با ارایه پیشنهاداتی برای پیشگیری از اختلال سوگ و سوگواری در شرایط ویژه‌ای که تنها بوده و نمی‌توان از حضور و حمایت دیگران به طور کامل بهره‌مند شد، به موارد زیر اشاره کرد:
این روان‌درمانگر در خاتمه تاکید کرد: لازم به ذکر است یک انسان بهنجار و سازگار بعد از ۴ تا ۶ هفته، رفته رفته به شرایط بهنجار زندگی بازمی‌گردد و روند زندگی را از سر می‌گیرد.
