روشی که برای مقابله با استرس انتخاب می‌کنید می‌تواند تاثیر چشمگیری در انجام اقدامات مفید و مدیریت سلامت روانی شما داشته باشد. شیوع بیماری کووید-۱۹ در سراسر جهان بی تردید وحشتناک است. همه گیری یک بیماری می‌تواند محرکی برای بروز اضطراب در انسان باشد. در این مدت، ما نمی‌دانیم که بیماری در نهایت تا چه اندازه گسترده و مرگبار خواهد بود.
احساس ترس، اضطراب، غم و عدم اطمینان طی یک دوره همه گیری بیماری شرایطی عادی است. خوشبختانه، انجام اقدامات پیشگیرانه درباره سلامت روانی می‌تواند هم به تقویت ذهن و هم جسم انسان کمک کند.
از جمله روش‌های مراقبت از خود می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
روش‌های مدیریت استرس
روشی که برای مقابله با استرس انتخاب می‌کنید می‌تواند تاثیر چشمگیری در انجام اقدامات مفید و مدیریت سلامت روانی شما داشته باشد. در ادامه چند روش برای کمک به کاهش اضطراب ناشی از کروناویروس جدید ارائه شده اند.
اخبار را از منابع معتبر دریافت کنید
برای دریافت اطلاعات موثق درباره چگونگی محافظت از خود در برابر بیماری، اخبار و توصیه‌های ارائه شده از سوی منابع معتبر را دنبال کنید و از رسانه‌هایی که شایعات و اخباری بدون منبع معتبر را پخش می‌کنند، دوری کنید.
یک برنامه عملی تهیه کنید
برخی اقدامات را همواره می‌توانید برای کاهش خطر مد نظر قرار دهید. این می‌تواند به سادگی شستشوی مکرر دست‌ها با آب جاری و صابون و محدود کردن تردد‌های شهری یا مسافرت‌های برون شهری باشد. توجه به این موارد می‌تواند به شما در تمرکز بر گزینه‌هایی که روی آنها کنترل دارید، کمک کند. فقط اطمینان حاصل کنید که اقدامات خود را بر اساس توصیه‌های ارائه شده از سوی منابع معتبر تنظیم می‌کنید.
محدودیت‌هایی را برای مصرف رسانه‌ای خود تعیین کنید
متمرکز شدن بر داستان‌های رسانه‌ای که درباره سرعت شیوع بیماری یا تعداد افراد بیمار صحبت می‌کنند می‌تواند به افزایش اضطراب منجر شود. مصرف رسانه‌ای خود را به یک بازه زمانی خاص یا مطالعه تعداد مشخصی از مقالات محدود کنید.
در شرایطی که آگاه بودن مفید است، اما بمباران نکردن خود با اخبار مضطرب کننده در تمام طول روز نیز اهمیت دارد.
از تفکر دنباله رو پرهیز کنید
توجه داشته باشید افراد بسیاری اقداماتی را انجام می‌دهند که ممکن است کمک خاصی به بهبود شرایط موجود نکنند. تنها به دلیل این که دیگران اقدامات خاصی را برای پیشگیری و مقابله با بیماری انجام می‌دهند دلیل بر آن نمی‌شود که شما نیز این کار‌ها را انجام دهید، مگر این که آنها توسط مقامات بهداشت و سلامت توصیه شده باشند. در غیر این صورت، اقدامات شما ممکن است بی فایده یا حتی مخرب باشند.
به خوبی از خود مراقبت کنید
دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم و متعادل، خواب کافی، و فعالیت‌های مفید در اوقات فراغت برای تقویت روحیه و خلق و خو همواره عامل کلیدی در حفظ سلامت روانی و جسمانی طی زمان‌های استرس‌زا است. مراقبت از خود به تقویت سیستم ایمنی نیز کمک می‌کند.
کمک حرفه‌ای دریافت کنید
اگر سلامت روانی شما تحت تاثیر استرس ناشی از شیوع یک بیماری قرار گرفته است، دریافت کمک حرفه‌ای شاید بازگشت شما به شرایط عادی را تسهیل کند. یک متخصص سلامت روان می‌تواند به مدیریت ترس‌ها و نگرانی‌های شما کمک کرده و همچنین به شما در اتخاذ بهترین اقدامات برای خود و خانواده‌تان کمک کند.
نگرانی‌های سلامت روانی
افزون بر نگرانی‌های سلامت روانی که ممکن است در نتیجه اضطراب ناشی از یک همه گیری بیماری شکل بگیرند، نظارت بر شرایط سلامت روانی فعلی افراد برای حصول اطمینان از وخیم‌تر نشدن آنها نیز اهمیت دارد.
افسردگی و اضطراب
برخی افراد ممکن است مشکلات سلامت روانی را برای نخستین بار طی یک همه گیری بیماری تجربه کنند. در همین راستا، مشکلات سازگاری، افسردگی، و اضطراب ممکن است رخ دهند.
نتایج یک مطالعه درباره شیوع ویروس ابولا در سیرالئون، افزایش تعداد افرادی که مشکلات سلامت روانی و روانی‌اجتماعی را گزارش کرده بودند، نشان داد. مطالعه‌ای دیگر درباره شیوع آنفلوآنزای H۱N۱ در سال ۲۰۰۹، افزایش انواع علائم عاطفی از جمله اختلالات سوماتورفور (علائمی مانند درد و خستگی که با یک دلیل جسمی قابل توضیح نیستند) را نشان داد.
افزون بر این، برخی شرایط سلامت روانی موجود ممکن است وخیم‌تر شوند. پژوهش‌ها نشان داده اند افرادی که به طور خاص نسبت به استرس و اضطراب آسیب پذیر هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای مواجهه با مشکلات سلامت روانی قرار داشته باشند.
همچنین، اضطراب شدید ممکن است موجب استفاده از مواد مخدر شود. افرادی که دوران ترک و بهبودی را سپری می‌کنند ممکن است احتمال بیشتری داشته باشد که به واسطه سطوح بالای استرس خود بار دیگر استفاده از مواد مخدر را آغاز کنند.
طی یک دوره همه گیری بیماری، افرادی که از دیگران مراقبت می‌کنند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای تجربه علائم عاطفی قرار داشته باشند. آنها ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
کودکان اغلب راهبرد‌های مقابله با استرس که در والدین خود مشاهده می‌کنند را اتخاذ می‌کنند. والدینی که طی یک همه گیری بیماری مضطرب می‌شوند، ممکن است در نهایت شاهد بروز اضطراب در فرزندان خود نیز باشند.
اضطراب زیاد و احساس ناتوانی می‌تواند افراد را به اتخاذ روش‌های درمانی یا اقدامات پیشگیرانه که از پشتوانه علمی برخوردار نیستند، تشویق کند. برخی از این روش‌های ممکن است هم برای افراد و هم کل جامعه مضر باشند. از این رو، اطمینان حاصل کردن از مفید بودن هر اقدامی اهمیت دارد.
نشخوار ذهنی یا انزوا
واکنش‌های شخصی به افزایش ترس ممکن است متفاوت باشد. اما افراد بسیاری افزایش نشخوار ذهنی درباره احتمال ابتلا به بیماری را تجربه می‌کنند. آنها ممکن است زمانی که ضرورتی وجود ندارد رفتار خود را تا حد زیادی تغییر دهند، به عنوان مثال، خود را منزوی کرده یا برای نتایجی فاجعه بار آماده می‌شوند.
افرادی با آسیب پذیری‌های خاص ممکن است افزایش در بیماری روانی یا پارانویا را تجربه کنند. این می‌تواند تمایل به ترکیب حقایق مرتبط با شیوع بیماری با یکدیگر یا توجیهی برای تفکر توهمی را شامل شود.
چگونه واکنش نشان دهم؟
افرادی که دچار وحشت شده اند ممکن است در اطراف شما حضور داشته باشند. از سوی دیگر، شما ممکن است با افرادی مواجه شوید که به هیچ وجه نگران شیوع و همه گیری یک بیماری نیستند و مطمئن هستند که این شرایط آنها را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. شما ممکن است انواع مختلف عواطف را احساس کرده یا ممکن است سردرگم شده و ندانید که چه احساسی دارید.
واکنش به ناشناخته
افراد معمولا به تهدیدات ناشناخته واکنش بیش از حد نشان داده و تهدیدات شناخته شده را کمتر جدی می‌گیرند. به عنوان مثال، اگرچه تصادفات خودرو رایج هستند، اما رانندگی یا سوار شدن به خودرو احساس ترس را در افراد ایجاد نمی‌کند.
به طور مشابه، شما ممکن است چندان از آنفلوآنزا هراس نداشته باشید. این در شرایطی است که آنفلوآنزا هر ساله افراد بسیاری را بیمار کرده و هزاران نفر نیز جان خود را به واسطه آن از دست می‌دهند.
با این وجود، افراد بسیاری توجهی به دریافت واکسن آنفلوانزا ندارند، زیرا از آن نمی‌ترسند. عکس این شرایط نیز صادق است؛ هرچه کمتر درباره چیزی بدانیم، احتمال این که بیشتر عصبی و نگران شویم نیز بیشتر می‌شود.
زمانی که با موردی ناشناخته مواجه هستید، احتمال این که به اضطراب جدی مبتلا شوید، بیشتر است. این یکی از دلایلی است که همه گیری‌های بیماری در گذشته، مانند ویروس ابولا و ویروس زیکا، افزایش نگرانی در بیشتر افراد را به همراه داشت.
بمباران شدن با اخبار مختلف که دائما درباره آمار مرگ و میر ناشی از بیماری صحبت می‌کنند و گزارش‌هایی که بر تعداد افراد مبتلا به بیماری تاکید می‌کنند می‌تواند موجب برآورد بیش از حد خطرات توسط افراد شود.
با این وجود، منابع معتبر رسانه‌ای می‌توانند طی یک دوره همه گیری بیماری موجب آثاری مثبت شوند.
تاثیر رسانه
یک دلیل برای این امر ممکن است از پاسخ مغز به تهدیدات جدید ناشی شود. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ که در نشریه PLOS One منتشر شد، نشان داد که بخش آمیگدال مغز (بخشی که در پردازش پاسخ‌های عاطفی نقش دارد) در مواجهه با تهدیدات ناشناخته افزایش فعالیت را تجربه می‌کند. این به افزایش اضطراب منجر می‌شود. آمیگدال در مواجهه با تهدیدی آشنا به شیوه‌ای متفاوت واکنش نشان می‌دهد.
رسانه می‌تواند با گزارش مداوم در مورد شیوع یک بیماری، مانند کروناویروس، سوخت مورد نیاز برای افزایش اضطراب را تامین کند. با این وجود، زمانی که به درستی استفاده شود، رسانه می‌تواند نقش تاثیرگذاری در انتشار اطلاعات مفید داشته باشد.
سخن پایانی
بیشتر موارد همه گیری بیماری تقریبا به همان سرعت که آغاز می‌شوند، خاتمه می‌یابند. اما مدیریت اضطراب در مواجهه با شیوع یک بیماری جدید و فراگیری موارد بیشتر درباره چگونگی محافظت از خود می‌تواند دشوار باشد. خوشبختانه، اتخاذ اقدامات پیشگیرانه درباره سلامت و بهزیستی روانی می‌تواند به مدیریت سلامت روانی طی این دوره‌های بروز تردید و عدم اطمینان کمک کند.
