به گزارش تیترشهر: تصادف و سوانح منجر به فوت در جاده های ایران تمامی ندارد، اتوبان کرج قزوین مجدد شاهد فوت 6 سرنشین خودرو بود که متاسفانه به دلیل ناامنی جاده، خودرو و رانندگی های غیر اصولی رخ داد.جادههای ایران هنوز هم بحرانسازند. خودروها هم ایمنی لازم را برای سرنشینان فراهم نمیکنند و در نهایت، خطاهای انسانی، منجر به وقوع حوادث ناگوار میشود. سه ضلع حادثهآفرین مثلث تردد در راههای ایران، همیشه خبرساز است.
جاده های استان البرز همانند سایر استان ها ناامن است به طوری که با 130 نقطه حادثه خیز جان بسیاری از مردم را تهدید می کند. متاسفانه بودجه کلانی صرف ایمن سازی جاده کرج چالوس و جاده های فرعی آن شده است و این در حالی است که اتوبان هایی چون کرج قزوین از ایمن سازی مغفول بماند. اتوبان کرج قزوین دارای چند پیج خطرناک است که اگر راننده با مسیر آشنایی نداشته باشد قطعا دچار مشکلات اساسی خواهد شد. این در حالی است که در زمستان پس از منطقه آبیک جاده به شدت برف گیر بوده و فورا مسیر پر مخاطره ای ایجاد می شود. عدم دسترسی نیروهای امدادی و همچنین راهداری ها کار را برای امداد رسانی به شدت با مشکل مواجه می سازد. شاید یکی از پیش پا افتاده ترین مسائل روکش آسفالت این اتوبان است که گاها خود باعث بروز تصادف می شود. تغییر ناگهانی لاین برای فرار از چاله های زمینی رانندگی را با حاشیه همراه کرده و گاها زمینه ساز تصادفات می شود. همه این ها نشان می دهد که باید برای جاده های استان پر تردد البرز کاری کرد.
مسئول راهداری و همچنین شهرداری البرز از شناسایی 45 نقطه حادثه خیز خبر داده اند ولی تنها شناسایی کافی نیست و باید برای ایمن سازی جاده اقدامات سازنده ای صورت گیرد.
این بار اما عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی خبر از سهم بالای خطاهای انسانی در وقوع تصادفات جادهای میدهد
و ابعاد تازهای از سوانح رانندگی کشور را بازگو میکند. همه جای دنیا هم همین است و انسان، بیش از دو عامل دیگر، سانحهآفرین میشود اما در ایران ماشین های قدیمی سهم بالایی دارد.
درست است که میگویند ایمنی در رانندگی از سه بخش انسان، جاده و خودرو تشکیل شده است، ولی معمولاً نقش و تاثیر آنها در بروز و پیشگیری از تصادفات، یک نقش کاملاً ترکیبی است. بر اساس آمار، اطلاعات و تحقیقاتی که نهتنها در ایران و بلکه در نقاط دیگر دنیا صورت گرفته است، عامل انسانی نقش پررنگ و محوری را در شکلگیری تصادفات جادهای ایفا میکند و اساساً بین خودرو، انسان و جاده، هوشمندترین عامل که دارای قوه تصمیمگیری در مورد چگونگی بهکارگیری دو عامل دیگر است، انسان بوده و این بشر است که با توجه به شرایط جاده و وضعیت خودرو، میتواند تصمیم بگیرد با چه سرعتی براند، کمربند ایمنی خود را ببندد یا اینکه بدون بستن کمربند، در جاده حرکت کند. اوست که تشخیص میدهد چراغ ترمز خودرو به درستی کار میکند و در نهایت آیا خودرو او، در شرایط ایدهآلی برای رانندگی قرار دارد یا خیر. اوست که فاصله معنادار خودرو خود با خودرو دیگران را رعایت میکند و بنابراین میتوان گفت دو عامل دیگر نیز، در ید اختیار و مدیریت عامل انسانی است و عامل انسان یا رانندهای که به نحوی برای رانندگی آموزش دیده است، میتواند در بروز یا عدم شکلگیری یک سانحه تاثیرگذار باشد.
در کنار این، افرادی که سیاستگذار هستند و مباحث آموزشی را دنبال میکنند، خیلی نسبت به این موضوع حساس نیستند و به همین دلیل هم، راننده یا هر فردی که پشت فرمان خودرو مینشیند، نمیداند آنچه حمل میکند، از ارزش بسیار بالایی برخوردار است و در واقع، او جانش را در جادهها در طبق میگذارد و به این طرف و آن طرف میبرد. چیزی که هیچ وقت قابل برگشت نیست و داستان سوانحش، بسیار فراتر از یک آسیب مادی و مالی است و حتی ممکن است کوچکترین اشتباهی، منجر به از دست رفتن جان و بخشی از سلامتی او شود. پس نهتنها در ایران بلکه در تمام دنیا، معمولاً عامل انسانی نقش پررنگی در تصادفات دارد.
چیزی که اطلاعات تصادفات در ایران نشان میدهد و بر اساس آمار پلیس به عنوان نهادی که در حین بروز تصادفات و سوانح، سر صحنه حاضر میشود و کروکی میکشد، بالغ بر ۸۰ درصد عوامل تصادفاتی که ثبت میشود، عامل انسان است که به چهار تخلف بسیار شایع منجر میشود که شامل خستگی و خوابآلودگی، انحراف به چپ، عدم توجه به جلو و سرعت غیرمجاز است و این چهار عامل، معمولاً ۸۰ درصد علل وقوع تصادفات را به خود اختصاص میدهد.
این مطالعات به صورت فراگیر در سطح بینالمللی انجام نشده است و هر کشوری برای خود، آمارهای مربوط به تصادفات و علل و عوامل آن را منتشر میکند؛ اما آنچه به عنوان سهم انسان در وقوع تصادفات مطرح میشود، آماری بین ۶۵ تا ۹۰ درصد را شامل میشود. بنابراین این سهم، چیزی نیست که بتوان در مورد آن به صراحت قضاوت کرد و عامل انسانی را جداگانه در نظر گرفت و گفت این عامل به تنهایی، منجر به تصادفات و تلفات شده است.