هندسه طبیعت

نمایشگاه نقاشی یعقوب امدادیان در گالری هور برپاست. ویژگی‌های خاص نقاشی‌های این هنرمند سالهاست که برای علاقه‌مندان به هنر شناخته شده و جایگاه او را در هنر ایران تثبیت کرده‌ است. امدادیان یک نقاش طبیعت‌گراست، اما نگاه متفاوت او به طبیعت و نحوه نمایش عناصر طبیعی در تابلوهای او باعث یگانگی آثارش می‌شود. اگرچه تابلوهای او ابتدا آثاری انتزاعی به نظر می‌رسند؛ اما نگاهی دقیق‌تر به آنها، مخاطب را با چهره‌ای دیگر از آثار مواجه می‌کند.

بارزترین شاخصه این تابلوها وجود عناصر هندسی است که به شکل سطوح رنگین جلوه می‌کنند. مربع‌ها و مستطیل‌های موجود در کادر، حاصل تقسیم‌بندی‌های رنگی هستند و حرکت آنها در کادر باعث ایجاد ترکیب‌بندی‌های گوناگون می‌شود. حاشیه این سطوح رنگین، محلی است که عناصر طبیعی در ابعادی کوچک و ظریف در آن به چشم می‌آیند. درخت، خانه‌های کاهگلی یا برج‌های سنگی، بر روی خطی که در هر نقطه از کادر می‌تواند به عنوان خط زمینه در نظر گرفته شود، قرار می‌گیرند و نمایی از یک شهر متروکه یا منظره‌ای دور دست را ایجاد می‌کنند.

اگرچه حضور عناصر طبیعی در کادر بسیار اندک است اما تمام فضای اطراف این عناصر به زمین و آسمان تبدیل می‌شود و چشم‌اندازی گسترده را با آسمانی فراخ به وجود می‌آورد. این فضای باز و وسیع، بیننده را با حس آرامش و بی‌مرزی موجود در طبیعت مواجه می‌کند و ذهن او را با مناظری ساخته شده در ذهن پیوند می‌دهد.

رنگ نیز در این آثار نقش مهمی دارد. سطوحی که با رنگ‌های تند و زنده ایجاد شده‌اند، اغلب تحت سلطه لایه رنگ سفید قرار می‌گیرند. این لایه رنگی مانند نوری در فضا به چشم می‌آید و در بیشتر موارد پیوند دهنده سطوح به یکدیگر است. اگرچه وجود عناصر یکسان در تمام تابلوها باعث ایجاد فضایی مشابه در آثار امدادیان می‌شود اما تحرک موجود در عناصر و ترکیب‌های رنگی متفاوت، باعث تنوعی در کادرها می‌شود که آثار را از یکنواختی دور می‌کند.

نمایشگاه نقاشی یعقوب امدادیان تا 24 دی گالری هور برپاست. این گالری در خیابان مطهری، خیابان میرزای شیرازی شمالی، کوچه نعیمی، شماره 12 قرار دارد.

نقبی به خاطرات

نمایشگاه آثار مجید کامرانی با نام "چرخ" در فضای هنری هم‌رس برپاست. کامرانی در این مجموعه نقبی به گذشته زده و عناصری را به کار برده است که به طور مشخص به مقطعی از تاریخ نزدیک ما اشاره می‌کند. اگرچه نام نمایشگاه تداعی‌کننده چرخ، چرخش و حرکت است؛ اما در واقع اشاره کامرانی به واژه‌ای خلاصه شده از چرخ‌خیاطی است. وسیله‌ای که در سال‌های نه چندان دور عضوی ثابت در بسیاری از خانه‌های ایرانی بود و نیاز آنها به انواع دوخت و پوشش را رفع می‌کرد.

تاکید کامرانی بر این چرخ‌خیاطی نشان‌دهنده حضور پر رنگ آن در زندگی اوست. کودکی که مادر خود را همیشه مقابل چرخ‌خیاطی دیده و لوازم اطراف آن را به بازیچه‌های خود تبدیل کرده است، حال با نقب زدن به گذشته، خاطرات خود را زنده می‌کند. اشیائی که می‌توانند یادآور اشخاص باشند، با خود حسی از غم و شادی توأمان را همراه دارند.

اما چرخ‌ها تنها نمایندگان گذشته نیستند. در کنار قرقره‌ها و ماسوره‌ها و کاغذهای الگو، نوارهای کاست، پیت روغن، عکس‌های سیاه و سفید و... نیز به خوبی نشان دهنده دوره‌ای از زندگی هنرمند است. بااین‌حال او باز هم پا را فراتر می‌نهد و با آوردن گل و مرغ‌ها بر روی جعبه چرخ‌خیاطی، گذشته‌ای دورتر را به امروز می‌آورد. کامرانی در این مجموعه با کنار هم قرار دادن نقاشی و چیدمان، در حال کاوش در گذشته است و تلاش می‌کند پیوندی میان گذشته و حال ایجاد کند.

نمایشگاه آثار مجید کامرانی تا 20 دی در فضای هنری هم‌رس به نشانی خیابان ولیعصر، نرسیده به میدان تجریش، روبروی پارک قلمستان، جنب بانک مهر ایران، شماره ۲۹۹۶، طبقه ۲ میزبان هنردوستان است.

نقالی روی کاغذ

نمایشگاه نقاشی ذبیح‌الله محمدی با نام "ماضی نقالی" در گالری دلگشا برپاست. ذبیح‌الله محمدی، نقاش خودآموخته 78 ساله است که اعتقادات، باورها و شنیده‌های خود را  بر روی کاغذ می‌آورد و با استفاده از خودکارهای رنگی به سادگی صحنه‌هایی روایتگر را به تصویر می‌کشد.

او در دوران کودکی کتاب‌هایی چون شاهنامه، اسکندرنامه و خمسه نظامی را حفظ کرده و داستان‌ها و نقل‌های این کتاب‌ها که در ذهنش حک شده‌اند، تبدیل به تصاویری می‌شوند که روی کاغذ می‌آید. محمدی که از دوران کودکی به نقالی روی آورد، در نقاشی‌های خود مانند پرده‌های نقالی، نام صحنه و موضوع آن را با خطی ساده و ابتدایی نوشته است.

آثار او در‌بر‌گیرنده مجموعه‌های مختلف چون حماسه‌های ایرانی، شخصیت‌های تاریخی، مضامین عاشقانه و مذهبی است. از شیرین و فرهاد تا واقعه عاشورا، روایاتی هستند که به قلم او جلوه‌ای تازه پیدا می‌کنند. محمدی تمام سطح کاغذ را با تصاویر خود می‌پوشاند و بدون در نظر گرفتن نکاتی مانند پرسپکتیو، زمان و مکان را در هم می‌آمیزد. او لحظه‌ای از یک رویداد را ثبت کرده و با نمایش آن روی کاغذ، مانند یک نقال به بازتعریف اتفاقی می‌پردازد که قدمتی تاریخی دارد.

خط مهم‌ترین عنصر دیداری این آثار است. محمدی بارها و بارها خطوط را روی هم کشیده و فرم‌های مختلف را به وجود آورده است. خودکارهای رنگی او با حرکاتی حساب شده روی کاغذ حرکت می‌کنند تا بار دیگر روایتگر داستان بهرام چوبیِنه و امیرارسلان و خسرو و شیرین باشند، برای مخاطبی که دیگر هیچ نقلی نمی‌شنود و شاید آشنایی چندانی با این داستان‌ها نداشته باشد.

 نمایشگاه نقاشی ذبیح‌الله محمدی تا 17 دی در گالری دلگشا واقع در خیابان مفتح جنوبی، خیابان سمیه، نبش رامسر، پلاک ۶۳ برپاست.